Ik wilde bewijzen
dat Zij
van Mij
afhankelijk waren.
En niet andersom.
Dus Ik scheidde Hem van Haar,
stopte Hem diep weg onder mijn zwarte mantel,
en hield Haar voor Mezelf.
Hij kon natuurlijk niet zonder Haar
en
bezweek onder de verpletterende eenzaamheid,
totdat er nauwelijks iets van Hem over was.
Handig, dacht Ik toen.
Toen,
toen nog wel.
●●●
Nog maar eentje vandaag ^-^ Ik ben in een vrijgevige bui :p
JE LEEST
Het spel van de Dood
PoesiaDie dag dat ik Haar van Hem afnam. Die dag veranderde alles. Ik heb het al zo vaak gedaan. Zoveel levens gegeven. Zoveel ook weer weggenomen. Zonder enige emotie. Het is routinewerk geworden. Een spel. En ik ben er verdomd goed in. Wist ik veel dat...
