Zes weken

Hoofdstuk 12

Ik had met mijn moeder toch nog een hele dag gewerkt. Negen uur in totaal. We waren helemaal kapot, ook doordat ik vannacht niet zo goed had geslapen waren mijn wallen blauw uitgetrokken. ''Maar vroeg naar bed vanavond.'' Zei mijn moeder toen ze zich door de deur naar binnen liet vallen. Gelukkig was mijn vader al thuis. ''Ik heb patat in de pan zitten, wat willen jullie er nog bij?'' Riep hij vanuit de keuken. ''Ik wil een frikandel.'' Zei mijn moeder. ''Ik lust wel een hamburger!'' Riep ik.

Ik liet me op de bank vallen en deed de Tv aan. Ik keek eigenlijk niet naar de beelden op de Tv, maar luisterde naar de beelden in mijn hoofd. Misschien klopte er iets niet aan de moeder van Mike. Deed ze soms vreemd? Deed ze soms anders dan andere momenten? Ik kon me niets voor de geest halen wat me aan vreemde momenten deed denken. Misschien was er wel helemaal niets aan de hand en vertelde de moeder van Mike niet het echte bedrag wat ze verdiende. Dat was toch ook helemaal niet gek... als je zoveel verdiende, waarom zou je dat aan je kind vertellen? Dat maakte Mike alleen nog maar hebberiger. Ik liet het maar rusten en concentreerde me nu wel op de beelden op de Tv. ''Zullen we vandaag even op de bank eten?'' Vroeg mijn moeder. Ik knikte.

Onderuitgezakt werkte ik de patat en een broodje hamburger naar binnen. Lekker simpel, maar wel enorm lekker. Nadat ik het op had bracht ik mijn bord naar de keuken en deed ik de afwas. Mijn telefoon trilde.

Hee lieverd. We hebben morgen tussen één en half twee een half uur WIFI. Dus we kunnen dan even Skypen als je wilt. We krijgen nieuwe buren in het hotel, dus dan kunnen we voor even op hun WIFI meeliften. Hopelijk zie ik je morgen. Mike.

Mijn hart bonkte steeds sneller. Skype? Ik kon hem eindelijk weer even zien... Ik kon niet wachten tot morgen.

Ik zal klaarzitten. Liefs Saar.

Ik stuurde de SMS terug. Vrolijk liep ik terug naar de woonkamer. ''Ik ga met Mike skypen morgen.'' Vertelde ik hartstochtelijk. ''Oh, wat leuk lieverd.'' Zei mijn moeder. ''Hoe laat? Misschien kan ik ook nog even hallo zeggen.'' Ik schudde mijn hoofd. ''Hij heeft pas één uur WIFI. Dan ben je aan het werk toch?'' Mijn moeder knikte. ''Helaas. Geniet er dan maar van!'' Ik knikte. ''Ik ga alvast naar boven. Ik ben echt kapot.'' Mijn moeder liep naar me toe en duwde een briefje van vijftig in mijn handen. ''Omdat je zo goed hebt geholpen vandaag.'' Ze knipoogde naar me en ik liep snel naar boven en propte het briefje van vijftig in mijn spaarpot. Daar kon ik wat leuks van halen voor Mike en Laura.

Ik lag nog maar even in mijn bed en ik viel gelijk in slaap.

Mijn hoofd bonkte toen ik wakker werd. Ik had zo vast geslapen dat ik er hoofdpijn van had gekregen. Ik stapte voorzichtig uit mijn bed en liep naar de badkamer. Uit het kastje pakte ik een paracetamol en slikte deze weg met wat water. Hoe laat was het eigenlijk? Ik liep naar mijn kamer en pakte mijn mobiel. Was het al half één?! Over een half uur kon ik al gaan Skypen met Mike. Ik kleedde me snel aan; deed een lichtbruin topje aan en een kort beige broekje. Ik had geen tijd meer om mijn haar te doen dus deed ik mijn laptop maar gewoon aan. ''Kom op... kom op...'' Als mijn laptop nu ging updaten... dan was ik echt fucked. Ik had gelukkig geluk, want hij startte gewoon normaal op. Snel klikte ik op Skype en ik zag dat Mike nog offline was. Het was ook nog geen één uur, nog drie minuten.

Terwijl de klok op één uur sprong zag ik Mike gelijk online komen. Mijn hart danste alle kanten op en ik wreef even met mijn hand door mijn haar. Checkte mezelf in de webcam. Oké, het kan wel zo. Ik was helemaal niet opgemaakt, ik had gewoon mijn wekker moeten zetten. Eigen schuld.

(Bijlage; Sara zit achter de computer te Skypen)

Mike belde me en Skype maakte het bekende geluidje, die me altijd plezier deed, maar nu werd ik er bang van.

Ik nam op en zag mijn lieve, leuke, beeldschone vriendje in een klein schermpje verschijnen. ''Kan je me horen?'' Vroeg hij. Zijn bekende, zware stem drong tot in mijn tenen door. ''Ja...'' Zei ik zachtjes. ''Wat?!'' Riep hij. ''Ja, ik hoor je!'' Zei ik nu wat harder. Zo begonnen volgens mij alle Skype gesprekken. Hij glimlachte zijn leukste glimlach. ''Wat fijn om je te zien. Ik mis je echt heel erg.'' Zei hij. ''Ik jou ook.'' Antwoordde ik. ''Wat heb je gister nog gedaan?'' Vroeg hij om de stilte te doorbreken. ''Ik ben mee geweest naar mijn moeder haar werk.'' Ik twijfelde of ik het moest zeggen... over het bedrag wat zijn moeder verdiende, maar dat was nu geen prioriteit. Het ging erom dat ik Mike zag en ik had geen zin in gedoe, dat kwam later. Of gewoon helemaal niet... het was niet belangrijk. ''Oh, leuk. Nog wat verdiend?'' Ik knikte met een glimlach en liep naar mijn spaarpot om het briefje van vijftig eruit te vissen. Ik hielt het voor de webcam. ''Zo zo... goed hoor!''

Ik glimlachte breed, maar die glimlach verdween door wat ik op de achtergrond van Mike zag. Met schrik liet ik het briefje van vijftig los, die vervolgens neerdwarrelde op mijn toetsenbord. Mijn ogen trokken samen. Zag ik dat nou goed? Wie was dat? Mike had nog steeds niets door. ''Wat is er?'' Vroeg hij. Mijn ogen vulden zich met tranen en er liep één over mijn wang. Dat was Jessica... naakt... in zijn kamer. Met schrik draaide Mike zijn hoofd om, naar de naakte Jessica. Ik wilde niets meer zien. ''Wacht!'' Hoorde ik Mike nog roepen, maar ik klapte mijn laptop al dicht. Het was duidelijk. Ik had me diep in hem vergist. Hoe kon ik nou denken dat hij in die drie weken niet zou vreemdgaan? Jessica was blond en met al die make-up op was ze ook best knap... misschien was ze wel heel lief voor hem en dat hij daarvoor was gevallen... Ach, wat maakte mijn theorie ook nog uit? Hij was vreemd gegaan, dat was wel duidelijk.

Ik trok mijn kleren uit terwijl ik naar de badkamer liep en stapte zonder te voelen wat de temperatuur van het water was onder de douche. Het ijskoude water voelde ik niet... ik voelde niets meer, alleen een pijn die ik niet kon beschrijven. Was dit liefdesverdriet? Ik voelde me gebruikt en ik voelde me vies. Ik was gewoon zijn speeltje geweest, nu al bijna elf maanden lang... Deze relatie was sowieso niet goed. Je hoorde je niet onzeker te voelen in een relatie toch? En dat gevoel had ik altijd als we samen ergens heen gingen toen er andere meisjes bij waren. Het water werd al wat warmer en opeens begon ik stikkend te huilen. Ik hapte naar adem en ik kuchte. Waarom deed hij dit? Ik dacht dat hij van me hielt. Al die tranen van de afgelopen dagen waren voor niets... Misschien had hij twee dagen geleden ook wel iets gedaan met Jessica terwijl we belden... misschien was dat het gehijg wel wat ik aan het einde van het telefoon gesprek hoorde. Ik kneep mijn handen tot vuisten. Het was voorbij, dat was wel duidelijk.