Zes weken

Hoofdstuk 28

''Het spijt me zo dat ik zonder je op vakantie ben gegaan.'' Zei Mike zacht. Het was al donker buiten en ik hoorde mijn ouders ook naar bed gaan. ''Het is nu allemaal voorbij... maak je nou geen zorgen...'' Zei ik. ''Maar het is mijn schuld... als ik niet op vakantie was gegaan was dit allemaal nooit gebeurd en dat weet jij ook.'' Ergens was het wel waar, maar het was mijn stomme schuld om in de verleiding van Valentino te trappen. ''Maar ik ben in Valentino zijn vuile trucjes getrapt, dus het is niet jouw schuld maar die van mij. Ik had niet zo dom moeten zijn en niet zo onzeker over onze relatie. Ik moest weten dat het goed zat.'' Ik merkte voor het eerst dat ik open was over mijn onzekerheid.

''Je hebt helemaal geen reden om onzeker te zijn lieve Saar... je bent het mooiste meisje van de hele wereld, het liefste en het knapste en je bent van mij.'' Hij drukte mij dicht tegen hem aan. ''Ik hou van je Mike.'' Zei ik. ''Ik ook van jou lieve Saar.'' In elkaar verstrengeld vielen we in slaap.

De volgende ochtend gingen we vroeg naar Mike zijn huis. Zijn moeder had heel wat uit te leggen... Toen we binnenkwamen zag zijn moeder een beetje bleek en was niet zo enthousiast als voorheen. Aan de blik van zijn vader te zien wist hij nog van niets. ''Wat heeft dit allemaal te betekenen?'' Vroeg hij zich af. ''Ik moet je wat vertellen...'' Zei Natascha tegen haar man en ging rustig aan tafel zitten. ''Je moet beloven dat je niet boos op me zal worden.'' Thom draaide zijn hoofd naar Mike en daarna weer naar Natascha. ''Alsjeblieft?'' Vroeg ze. Thom haalde zijn schouders op. ''Hangt er vanaf wat het is.'' Vervolgde hij.

Zonder twijfel begon Natascha haar verhaal te vertellen. ''Je weet dat Sara is misbruikt in dat hoerenhuis... maar zij is niet de enige. Ik ben bedreigd door de eigenaar van het hoerenhuis dat hij het bedrijf Louwman kapot zou maken. Je weet toch nog dat in het jaar 2015 het niet goed ging met het bedrijf en dat we kosten van ons eigen huis hebben ingeleverd zodat we meer winst konden maken? Het hoerenhuis dreigde om verkeerde publiciteit rond te brengen, zodat we nog meer in de problemen kwamen dan in 2015 en vervolgens dreigde ze om ons gezin kapot te maken. In ruil daarvoor moest ik me vrijwillig vrij geven in de prostitutie...'' Ze begon te huilen nadat ze alles in één adem vertelde. ''...Ik wilde alleen mijn gezin en het bedrijf beschermen... het spijt me...'' Ze snotterde. Het was heel lang stil en Thom liep naar zijn vrouw toe. ''Het maakt me helemaal niets uit als het bedrijf kapot zou gaan, ik had je dit niet aangedaan om het bedrijf te beschermen... echt niet.'' Ik begreep Natascha wel. Als ze met mijn gezin zouden dreigen dan zou ik ook niet weten wat ik zou moeten doen... Maar zolang het volhouden en geheim houden voor je familie zou ik echt niet kunnen.

Mike had tranen in zijn ogen. ''Mam... niemand kan ons gezin kapot krijgen. Ook stomme prostitué's niet.'' Hij omhelsde zijn moeder. ''Hoelang heb je daar gewerkt?'' Vroeg Thom, zijn ogen gespannen. ''Bijna anderhalf jaar.'' Thom schudde zijn hoofd. ''Verdomme!'' Schreeuwde hij. ''Ik wil aangifte doen tegen dat stomme bedrijf!'' Schreeuwde hij nog harder. ''Het is al dicht pap...'' Zei Mike rustig. ''Omdat ze minderjarigen onder handen namen is het gesloten.'' Hij smeet een kopje tegen de grond en begon te huilen. ''Ze hadden ons dit nooit aan mogen doen en vooral jou...'' Hij wees naar zijn vrouw. ''...niet.'' Hij liep weer naar Natascha en hij sloeg zijn armen om haar heen. ''Och... lieverd... wat heb je wel niet allemaal moeten doormaken.'' Hij gaf haar een zoen op haar wang. Mike nam mijn hand en we liepen langzaam naar de voordeur. ''Laat ze maar even.'' Zei Mike. We gingen op het bankje voor zijn huis zitten.

''Het ergste is dat ik precies weet wat je moeder heeft doorgemaakt...'' Begon ik. Na mijn misbruik heb ik nog niet gesproken over wat ik allemaal had meegemaakt. Mike sloeg zijn arm om me heen. ''Het is echt vreselijk wat er met je is gebeurd... ik laat je nooit meer zo erg in de steek... ik zal opletten wat ik doe en zal absoluut niet meer naar andere meisjes kijken, met ze praten of andere dingen. Ik wil je echt niet kwijt Saar... echt niet. Dit is het aller ergste wat je ooit in je leven zal hebben moeten doormaken. Dat beloof ik je.'' Ik kroop tegen hem aan. ''Ik hou echt van je Mike.'' Hij drukte een kus op mijn voorhoofd. ''En ik van jou gekkie.''

''Ik voelde me zo vies daar... na elke man.'' Vervolgde ik toen het even stil was. Mike bleef ook stil en verstijfde even. ''Hoeveel mannen hebben je eigenlijk... ja...'' Ik wist wat hij bedoelde. ''Ze zijn niet meer op acht handen te tellen denk ik...'' Mike balde zijn handen tot vuisten en kreeg tranen in zijn ogen die vervolgens over zijn wangen rolden. ''Ik had echt nooit moeten weg gaan, nooit... nooit... nooit...'' Ik aaide zijn tranen weg. ''Het is voorbij...'' Begon ik weer. ''Nee, dat is het niet Saar... je zal altijd hier...'' Hij drukte met zijn hand tegen mijn slaap aan. ''...geestelijk zal je altijd kapot blijven.'' Daar had hij gelijk mee. Dit was een ervaring die ik nooit achter me zou kunnen laten en ik zou mijn kinderen later altijd waarschuwen voor loverboys. Niet alleen geestelijk maar ook fysiek was ik kapot. Na elke aanraking van iemand voelde ik me vies. Ik wist niet wat ik moest zeggen, het enige wat er gebeurde was dat ik huilde. Ik kon alleen maar huilen. Mike drukte me steviger tegen zijn schouder aan. ''Het geeft niet... huil alles er maar uit.''

Ik wist niet hoelang we al op het bankje hadden gezeten, maar het begon schemerig te worden. Het werd nog donkerder voor mijn ogen en volgens mij viel ik tegen zijn schouder in slaap.