Tomorrow (KARA FANFIC-MIKA REYES AND ARA GALANG)

Chapter 13

Jessey's POV

It's been awhile since napasubok ako sa pagrampa. May halong kaba at excitement ang aking nadarama. But Im so thankful kasi pinagkatiwalaan ako ng isa sa mga kakilala ko. At pati na rin sa taong sumuporta sakin at nagpalakas ng loob ko.

I am thankful to her. She's one of the reason why kinaya ko ang ganitong kalaking event na pinagrampahan ko.

Palapit na ko sakanya. It's been awhile since I saw a sweet smile from her.

Yung totoong smile niya.

After a month nagbalik yung ara na nakilala ko. Masaya ako kasi after ng nangyare. After niyang masaktan ay kahit paano ay nagbalik siya. Hindi ko masabing 100% na siyang okay.

But 70% almost there. Kailangan niya lang ng tulong. Kailangan niya ng makakapitan. Kailangan niya ng masasandalan.

I really dont know what happen to me. Dapat si mika una kong sinusuportahan but si ara ang pinili ko.

Niyakap naman niya ako. I feel secured whenever she's hugging me. Sa pakiramdam ko ay hindi ako masasaktan kapag malapit ako sakanya.

Ganito rin siguro ang naramdaman ni mika kay ara sa tuwing niyayakap siya.

"You look gorgeous.."

Napahigpit tuloy ako ng yakap sakanya. Sinabi ko naman sakanya ang aking nararamdaman

"I can still feel my heart pounding fast"

She laughs at me. Yung tipong kami lang ang nakakarinig. Hay I miss Ara being this happy. Alam kong masaya siya. For 3 months of being with her. Nakilala ko siya ng tuluyan.

Alam ko sa sarili ko na mabilis pa rin ang tibok ng puso ko. Pero hindi dahil sa event na to. Pero kasi may iba. May ibang kaba ang nadarama ng puso ko.

Hinigpitan niya ang yakap niya sakin. Ngayon napaikot ang aking mata sa paligid. Para bang ibang mundo ang iniikutan namin sa mga oras na to. Kakaibang saya ang naibibigay ni ara sa kahit na sinumang malapit sakanya.

Nawala naman ako sa pangangarap ng may makita akong babaing palabas ng event na to. Hindi ako nagkamali. Siya yon. Kilala ko siya.

Si mika.

Hindi ko alam na nandito rin pala siya sa event na to. Hinanap kaagad ng mata ko kung sinong kasama niya. Hindi ako nagkamali si kiefer. Agad siyang sinundan nito.

Hindi sa maipaliwanag na dahilan, nakaramdam ako na kailangan kong iiwas si ara kay mika.

Para bang kailangan ko siyang ipagdamot. Ipagkait sakanya.

Humiwalay naman siya sa pagkakayakap sakin. Kailangan kong umasta na wala akong nakita.

"So are we going home?"

Tanong niya sakin. Agad naman akong umiling.

"What's up with you?"

Pagtatakang tanong niya sakin.

"Wala naman. Gusto ko lang ienjoy itong event na to. Minsan lang to ara."

"Sure.. Lets enjoy this night."
.
.
.
.
.
Mika' POV

Sakit at galit ang aking nararamdaman sa mga oras na to.

If I could slap Jessey. If I could confront her. If I could argue with ara.

But I couldn't.

Kasi at the first place why should I do that. Hindi kami. At hindi ko rin naman alam kung sila ba. Paka hysterical lang agad ako siguro. Pero sa mga yakap na ibinigay ni ara kay jessey. I can feel that Jessey's important to her. Alam ko yun. Kasi andun din ako sa sitwasyon yun dati. She hug me, she makes me feel secure. She makes me feel happy. She hugs me that she do support what makes me happy.