Tomorrow (KARA FANFIC-MIKA REYES AND ARA GALANG)

CHAPTER 3

MIKA's POV

"his waiting for you.."

his waiting for you..

his waiting for you..

paulit ulit lang sa isip ko.

nakakabinging marinig ang boses niya, not that im not used to hear her voice.. but to hear it as cold as ice. what do I expect diba? hindi ko pa man makita ang reaction sa mukha niya ay para bang nanigas ako sa kinatatayuan ko.

andito na siya.. pero bakit? i mean bakit andito na siya kaagad. i thought that she'll be home late. na hindi kami magpapang abot.

unti-unti kong inangat ang tingin sa mukha niya. i saw her face. no expression at all. yung dating mukha niya na I used to see smiling back at me, nawala na lahat. Again what do I expect, that she'll be smiling at me this time. how stupid I am if I thought that.

huminga siya nang malalim before siya lumapit sakin. gusto ko na sanang umalis sa kinatatayuan ko but my feet can't barely walk. hanggang sa nakalapit na siya sakin.

"his waiting for you.. you should go.."

after she told me I should go, she just smiles at me. yung pinilit niyang ngumiti sakin, feeling that she in too much pain right now. gustuhin ko mang ihakbang ang mga paa ko para bang may sariling isip ang mga ito at ayaw sumunod man lang sakin.

hanggang sa..

pilit niyang inabot ang ulo ko at ginulo ang buhok. she always do that whenever Im not okay.

"take care mika.. you should go.. bago magbago isip kong pakawalan ka.."

natauhan ako sa sinabi niya. agad siyang naglakad palayo sakin. gusto ko siyang lingunin. but I can't . I shouldn’t look back. Dahil baka maging ako ay hindi na makaalis pa. I close the door, there's no going back. No turning back.

.

.

.

.

"here you are. let's go"

I'm shock, his waiting for me outside his car. kaya siguro sila nagkita, kaya siguro siya nakita. his smiling at me. kaya naman I smile back. hindi ko magawang magalit sakanya because I told me not to go out in his car. hindi sa tinatago ko siya kay ara, hindi ko naman tinago siya kay ara. She knows, nung una pa lang alam na niya ito. She knows him. I just don’t want her to see him because not to hurt ara's feeling, ay mali.. not to hurt ara's feeling over and over.

agad niyang kinuha ang mga bag kong dala-dala. at inakay pasakay nang kotse niya. pinagbukas niya pa ako nang pintuan. agad naman akong pumasok sa loob. natutulala lang ako sa oras na to.

hindi ko lubos maisip na im with him. that his beside me. not that im not used to be with him, pero parang bakit ganito. Parang kinakapa ko ang sarili ko sa dapat kong gawin, one thing i know that this is the right thing to do.

"ye.. are you good?"

hinawakan niya ang kamay kong nasa lap ko. pinisil niya ito at agad naman hinalikan ang likod ng aking palad.

"I know naman na nagkulang ako, but this time.. i'll make it up to you.. thanks to her. hindi ka niya pinabayaan."

"kief.. let's not talk about it anymore.. good thing is that were together again."

tumango naman ito at nginitian ako. he started the car's engine. para bang lutang pa rin ako sa oras na to. sa panahon ngayon. back to reality. balik ako kung saan nagsimula. balik ako kung saan ako nararapat.

CIENNE's POV

I can barely get up, im stock in their room. hindi pa rin ako makapaniwalang ganito ang nangyare. but there's a part of me na alam kong mangyayare rin ito sa huli not that this situation. hindi ko lang inaasahan na--

i cut what's on my mind when I saw her standing at the door. Nagkita ba sila? I guess, OO. I just saw tears falling in her eyes. sobrang sakit nang nararamdaman ni ara sa oras na to. I know I can feel it. agad akong tumayo at lumapit sakanya. hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyare.

niyakap niya ako nang pagkahigpit-higpit na para bang anytime from now hindi na ako makakahinga pa. humagulgol naman siya sa balikat ko.

"ci--cienne.. ang--ang sa---sak--kit.. sakit.. ang sakit-- sakit.."

hinagod ko naman ang likuran niya. hindi na niya kinayapang tumayo kaya naman napaupo na siya sa oras na to. inalo ko naman siya at patuloy ang pagtitig sakanya.

"ara.."

hindi ko alam ang sasabihin ko sakanya. hindi ko alam ang dapat sabihin sakanya. they decided to do this. I dont have any right para magsalita or magcomment sakanya.

"cienne, al--alam ko--kong mang---yay--are to. pe-pe--pero.. hin-di.. hin--hindi ga-ga--ganito.."

hindi na niya makayang ituwid ang pananalita kaya naman.. niyakap ko naman siya para kahit pano malaman niyang may taong hindi siya iiwan.

"shh.. stop crying.. you'll be okay.. just stop thinking."

umiling naman siya at kumalas sa pagkakayakap ko. Ngayon medyo dumiretso ang pananalita niya kasi huminga siya nang malalim before magsalita.

"im not thinking anymore cienne.. im not.."

natulala lang ako sakanya. siya naman pinipilit mawala ang hikbi niya. para bang gusto niyang magsabi sakin nang bagay na gusto niyang masabi kay mika. sandaling paghikbi ang naganap sa pagitan namin. siya lang ang umiiyak pero sa oras na to naluluha ako sa nakikita ko.

lumunok siya sandali at tumayo. umupo sa kama at nakatingin lang sa sliding door na nasa may gilid nang kama niya. umupo naman ako sa may silya na malapit lang sa may kama niya.

"the day I let her go.. hindi na ko nag isip non, cienne.."

patuloy ang pagpatak nang luha sa mga mata niya. she keep on wipping her tears pero para bang kusang nalalaglag sa mata niya. Then she looks at me for a while, na kita sa mga mata niyang may tanong na dapat na sagutin pero walang kahit anong paliwanag o salita ang makakasagot dito.

"sa tingin mo kung nag isip pa ko.. wala kaya siya dito."

tumingin siya sakin na para bang gusto niyang sagutin ang sinabi niya. umiwas siya nang tingin at tinakpan nang mga kamay niya ang mukha niya. lumapit ako sa tabi niya, inakbay ko ang isa kong kamay sa balikat niya ang isa naman ay iniyakap ko sakanya.

"hindi ko na inisip pa kasi. kung nag isip ako. mababaliw lang ako.."

naiintindihan ko ang bawat salitang binigkas niya kahit na ang  kamay niya ay nakatakip lang sa mukha niya.

"pero nakakabaliw rin pala yung pinili mo lang na maramdaman.."

humagulgol nanaman siya. kaya naman hinigpitan ko ang yakap sakanya. sa mga sandaling ito hindi ko napigilang umiyak na rin. matagal rin kami sa ganong pisition na kala mo wala nang bukas.

hinilamos niya ang mukha niya at inangat ang buhok niyang magulo na tumatakip sa mata niya. tumigil na siya sa paghagulgol.

"cienne.. may choice naman ako e."

pinaglapat niya ang kanya mga kamay at tumingin dito.

"hindi ko siya dapat pinakawalan.."

ngumisi pa siya after niyang magsalita.

"but in the first place.. hindi ko siya dapat minahal.."

-----

Because I can't wait to publish this. No time for editing! Sorry.

11 / 2 / 2014