Tomorrow (KARA FANFIC-MIKA REYES AND ARA GALANG)

CHAPTER 7

MIKA's POV

umalis na ang mommy ni kiefer after we talk, hindi naman sa gumaan ang pakiramdam ko after we talked. pero alam kong kailangan kong magsabi sakanya.. kailangang sabihin sakanya ang mga bagay na dapat kong ipaliwanag at ipaintindi. when I do have the strength to tell them the truth. naupo naman ako sa isang bakanteng upuan at pinikit sandali ang aking mga mata.

alam kong marami akong maling ginawa noong mga nakaraan, pero why do I feel that.. that it's the best things I ever done.

“I will always love you ye.. no matter what..”

“its for the best”

naalala ko siya.. nang maisip ko ang word na best.. she is the best person I ever had.. she is my friend.. my best friend.. my best lover..

after mangyare ang accident.. she never left me.. she never left my side. she always got my back. she always catch me whenever Im about to fall, lahat nawala sakin.. lahat binitawan ko nang iwan ako ni kiefer.  lahat nang lakas ko sakanya ko kinuha.. but siya lang yung nandon nung nawala sakin ang lahat nung nag give up ako sa lahat nang bagay.

Tumayo ako at nilasap ang hanging bumbangga sa katawan ko. I saw him, how he smiles. How I miss him seeing those smiles.

biglang nagbalik sakin ang nangyare nung araw na...

Yung araw kung saan nagbago ang takbo nang buhay ko…

 

i never that this will happen, hindi ko akalaing magiging ganito kami.

After a month, after the most happiest month of my life, he just proposed.

After he travel alone.. after he had to go alone.

and..

had an accident..

that damn accident...

magiging ganito siya. he just dont remember me. nagsasawa na kong humabol sakanya. nagsasawa na kong sabihing ako ang mahal niya. Na dapat ako ang mahalin niya..

"stop it mika.. hindi ko matandaang minahal kita or even mahal kita!!!"

sa sobra atang lakas nang pagkakasabi niya ay nabingi ako. ang sakit-sakit nang naramdaman ko, para bang hiniwa nang unti-unti ang puso ko. lumuhod ako sa harap niya, niyakap ko ang binti niya..

"kief.. please!!! listen to me.. please.. ako ang mahal mo at hindi siya.. ako kiefer.. you'll be marrying me.."

pilit niyang tinatanggal ang bisig kong pilit na yumayakap sakanya.

"let me go.. let me go mika.. hindi.. hindi kita papakasalan.."

nandito ako sa loob nang bahay nila, nakatingin lang sakin ang pamilya niya, alam kong pati sila ay walang magawa. they know kiefer, alam nila kung ano ang gusto nito ay yun ang gagawin niya. hindi sila pwedeng magdecide para sakaniya.

pinakita ko sakanya ang singsing when he proposed to me.

"kief..ikaw.. ikaw ang nagbigay nito. try to remember.. please"

luhaan akong tumayo at inilapit sakanya ang singsing.

but..

he refuses to see it. tinabig niya ang kamay ko, nabitawan ko ang singsing. hindi ko na napulot pa ito. dahil hinawakan niya ang magkabila kong braso. mahigpit na para bang gusto niya akong yupiin..