Tomorrow (KARA FANFIC-MIKA REYES AND ARA GALANG)

CHAPTER 4

CIENNE's POV

the night is young but she's sleeping already. napagod siguro kakaiyak. para bang bata na after umiyak ay nakakatulog. sana ganun na nga lang, parang batang nasaktan at kinabukasan ayos na, sa ngayon kasi nakikita kong matatagalan, actually hindi ko alam kung paano niya masisimulan. ni hindi na nga siya nakakain kanina. wala raw siyang gana. kesa naman magalit siya at makulitan sakin hindi ko na pinilit. naghanda na lang ako if ever man na magutom siya. hindi pa rin mawala sa isip ko ang napag usapan namin kanina.

"but in the first place.. hindi ko siya dapat minahal."

i know her point. I know what's on her mind. tutol man ako sakanila dati pero wala akong magawa. nakita ko ang kinang sa mata niya simula nung minahal niya si mika. at minahal siya ni mika. pero andito na kami sa ganitong situation, wala nang mangyayare pa kung magsisihan pa kaming dalawa nor silang dalawa.

"cienne.. what if.. what if hindi na siya bumalik pa.. what if---"

hindi ko na pinatuloy pa ang what if niya. Hindi rin naman makakatulong kung mag what if lang kami. Masasaktan lang siya sa huli. Itinuloy ko na lang ang sasabihin ko sakanya.

"hindi sa what if yan ara. alam mo at alam niyang mangyayare to.. na babalik siya.. hindi mo masisising bumalik siya. hindi naman siya nawala sa inyo.. kayo ang nawala sakanya."

tumahimik naman si ara at itinigil ang paglalaro sa hinlalaki niya. at huminga ito nang malalim. at sandaling tumingin sa may sliding door. bago siya magsalita. Malalim na pagkakahinga ang ginawa niya at para bang tinigil sandali ang paghinga. Ilang sandali pa ay inilabas na niya ang hanging kaninang inipon niya.

"tama ka cienne.. kami yung nawala. nawala kami.. kasi natagpuan namin ang isa't isa.."

tumayo naman siya kaya napabitaw ako sa pagkakayakap sakanya. tinitignan ko lang siya at inaantay na magsalita pa.

umiiyak nanaman siya kita sa balikat niya ang paghikbi alam kong pinipigilan niyang marinig kong umiiyak nanaman siya. kaya naman unti-unti akong lumapit sakanya. at niyakap siya galing sa likuran niya. pagyakap lang sakanya, ang alam kong makakatulong sakanya. hindi nga ako nagkakamali pinipigil niya ang pag iyak niya. hanggang sa hindi niya napigil.

"cienne.. ci-e--enne... aka--akala ko hin--hindi na.. hindi na-- hindi na sila maibabalik pa.. aka--akala ko.. nag--nagtagpo kami.. akala ko.. na---nahanap na--namin ang isa't isa.. pero.."

humarap sakin siya ara after niyang tanggalin ang yakap ko sakanya. siya naman tong yumakap sakin sa oras na to.

"nahanap.. nahanap siya.. na--han--ap ni.. kiefer.. nahanap ni kiefer si mika.."

hindi ako makapagsalita. alam ko ang ibig niyang sabihin. hindi sa nilayo ni ara si mika kay kiefer.. nagkataong nawala si kiefer sa buhay ni mika. i mean, nawala si mika sa buhay ni kiefer.. after an accident, after niyang makalimutan si mika.

after that, natagpuan nila ang isa't isa. matagal na silang makakilala but, after nilang magtagpo. iba ang naramdaman nila sa isa't isa.

humiwalay siya sa pagyayakapan naming dalawa.

"cienne, maybe i was wrong.. maybe we were both wrong. we decided to have this commitment but we know the consequence.."

"we both know that this will happen.."

-----

Just a short update..