KÜÇÜK SIRLAR

SIR 423

NOT: Uzun olduğu için okumamazlık yapmayın fikirlerinize ihtiyacım var.Ben sizden pek de farklı bir insan değilim. Yaşım 14. Evet bir çoğunuzun dikkate almayacağı bir yaş. Benim sorunlarım 3 yaşındayken başladı. Annem ve babam kavga etmişler. Annem de dedemlere gelmiş. O zamanlar babam evde yatar, kalkar, çalışmazmış. Annem de bir işte çalışıp bana, babama ve eve baktı. Hatırlıyorum bazen annemin sigara alacak parası olmadığı için anneme 'O sigarayı alıp geleceksin. Nerden, nasıl bulursan bul.' demişti. Neyse dedemlerin ordayken babam beni kaçırmış ve bir süre anneme göstermemiş. Dedemlere silah çekmiş babam. Annem de el mecbur dönmüş. Sadece bu da değil. Benim ağlama seslerimi anneme dinletmiş. Ben o zamanlar evde kalmak istemezdim. Merkeze yakın bir yerde oturuyorduk. Sabahın 5'inde annemle kalkardım ve araba bulma umuduyla 7 kilometrelik yol yürürdük . Daha 5-6 yaşlarındayım oysaki... Annem işe gitmeden anneanneme bırakırdı beni. Tabi evde kavgalar dört dönüyor. Bir ara evden kaçacaktım kavga esnasında. Ayağımda çorap bile yoktu ve daha çocuk olmama rağmen o taşlı yolda koştum. Noldu dersiniz. Yakaladı beni. Annemi de arabanın bagajına kapattı. Güzel bir dayak yedim diye hatırlıyorum. Yanılmıyorsam. Dediğim gibi 5-6 yaşlarındayım. Bir iki yıl geçti. Kavgalar devam etti. Ben 7 yaşına geldim anasınıfına başladım. Keşke başlamasaydım. Pardon! Keşke doğmasaydım. Sınıf gösterilerime babam çalışmadığı halde gelmedi. Annem de çalışıyordu. Anneannem ve yengem gelirdi hep ve sanırım halen bu yüzden ikisini çok seviyorum. 2. sınıftayken dünya tatlısı bir kardeşim oldu. Baya zaman geçti. Olaylar düzelir gibi oldu derken daha da b*ka sardı. 5 veya 6. sınıftayken annem sürekli odamdaki bilgisayarda biriyle görüntülü konuşurdu. Babam da kardeşimin doğduğu yıllar işe başlamıştı ve sadece hafta sonu gelirdi eve. Annemin sesini duyardım ama konuştuğu kişiyi kulaklık taktığı için duyamamıştım. Gizlice dinledim hep.Annemin aldattığını öğrendim. Annemle de konuştum bu konuyu halen konuşuyorum. Ama kızamıyorum da. Babamdan görmediği sevgiyi görmüş. Bir şey de denilmiyor ki... Yine 2-3 yıl geçti. Kavgalar bitmedi tabiki. Geçen sene haziran ayında yine anneannemlerdeydik. Babam bir daha yapmayacağım diyince dedem annemi geri gönderdi. Anneanneme de şunları demiştim o günün sabahı 'Babaennemle dedem yok. Eğer bizi geri gönderirseniz sizi de silerim. Hayatımda iki kişi olmasa da bir şey olmaz dedim. Ama noldu geri gönderildim. O zamanlar okulun son haftalarıydı. Okula gitmediğim için okulda neler dediler. Babam okula gidip beni sormuş çünkü. 'Baksana babası bile nerde olduğunu bilmiyor. 1 haftadır yok ortalarda kesin evden kaçtı.' Bu seneye dönelim. Annemle babam her akşam kavga etmeye başladı. Bir okul çıkışıydı odamda ders çalışıyordum. Babam geldi. Biz boşanmaya karar verdik dedi. Böyle ikimizinde gözleri dolu dolu. Ben de kızdım. Geçen sefer halletseydiniz benim psikolojimi bozmasaydınız dedim. Bir iki gün geçti. Annemle babam arasında büyük patlama oldu. O akşam annem dedemi arayıp telefonu cebine koymuş. Babam bana şerefsiz dedi. Dedemler de geldiler. Falan filan derken şuan ayrı evdeyiz. Annem ben kardeşim. 4 aydan fazla oldu bu eve taşınalı. İlk ay elimdeki telefonun maddi değeri yüzünden okulda herkesin içinde yakama yapışıp zorla aldı. O zamandan beri onunla görüşmüyorum. Telefon için değil. BANA YAŞATTIKLARI İÇİN. Annene neden kızmıyorsun dediğinizi duyar gibiyim. Ama ne yapabilirim. İleride bir sorunum olduğunda babam bana yardım edemez ki. Açık konuşayım. Kızsal meselelerimi nasıl babamla konuşacağım. Babamdan nefret ediyorum. Dedeme ve bize sürekli sosyal medyada hakaret ediyor. Okula geliyor. Sadece kardeşimi görüp gidiyor. Ki ben baba kokusuyla büyüdüm. Babamın ilk prensesiyim ben. O da benim ilk aşkım zannederdim. Annemin odasından gece sesler gelmeye başladı. Sinirlendim. Kapısına yumruklar attım. 'Yanındaki o***pu çocuğuna söyle bu eve gelmeyecek.'

Vb. şeyler dedim. Annem giyinip yanıma geldi benim odama çekti bir şeyler söylemeye çalıştı. Belki benim sandığım gibi bir şey olmamıştı. Ama ondan önceki gece saat 3 de olanlar hep aklımdaydı. Ve daha önce olanlar... Bana bir şeyler diyordu ama ben delirmiş gibiydim. Sürekli hepsinden nefret ettiğimi sayıklıyordum. Telefonu elimden aldı. Ben yatakta ağlama krizlerine girdim. Zaman zaman nefesimin tükendiği anlar oldu. Bir an için mutfakta ki o bıçağı almak istedim. Ama soluma döndüm. Meleğim vardı benim. Kardeşim. Onu nasıl öyle bırakabilirdim ki... Bunlar olurken derslerim hiç aksamadı. Arkadaşlarım beni farketmedi. Hep gülerdim. Ama sahteden de değil yani. Kocaman bir samimiyetle. Ben hergün ölüyorum. Kimin umrunda ? Beni hayata bağlayan tek şeyi anladığınızı umuyorum. O olmasa belki şuan bunu okumuyor olabilirdiniz. Bu akşam annem eve geldi. Benim de odada içim geçmiş. Hoşgeldin demek için döndüm. Kardeşime güldü. Bana gelince tersledi. Babam anneme 7.000 tl lik haciz getirmiş. Sebepleri fazla. Ama neden ben bunları hakettim. Daha 3 yaşındayken ne gibi bir günah işlemiş olabilirim ki bu acıları yaşamak için ? Şuan ne mi yapıyorum ? Belki benim yerimde olsanız ağlıyor oldunuz. Ama öyle olmadı. Ağlamadım. Komik değil mi ? 14 yaşındaki bir -sizin tabirinizle- çocuk nasıl 20 yaşında bir olgunluk gösterebilir ?

Bugün eski sevgilimle barışmak için konuşacaktım. Ama güvenemiyor ki insan. Bana da hak verin. Üzülüyorum. Ayrılalı bir buçuk hafta falan oluyor. Benim yaşadıklarım az çok biliyor. Neden ben ayrılalım dediğim de hemen kabullendi. Ben ona güvendim. Ya ben babamdan sonra ilk defa birine güvendim. Onunla sabahlarken tüm dertlerim sanki kuş olup uçuyordu. Sanmayın ki tüm hayatım bu. Belki geri kalanını yine anlatırım ama bence bugünlük bu kadar yeter. Ufak bir şey daha. Sınıfta iki tane ne kadar anlaşamasak da kardeşim diyebileceğim iki erkek benimle konuşmuyor. Sebebi çok önemsiz. Ama onlar benim neden yaptığımı bilmedikleri için böyleler. Açıklıyorum.Ama anlamıyorlar ki. Sadece ikisi de değil tüm erkekler. Dostlarım var benim bunların bir çoğunu bilmeyen... Arkadaşlar çevrenizde hayata karşı güçlü olan insanlar varsa, onlar güçlü diye onları sürekli dışlayıp, hakeret edemezsiniz. Bazen ufacık bir sorun o büyük sorunların üzerine eklenince o ip tamamlanır. Siz istemeseniz bile o tabure ayaklarınızdan çekilir. Ellerinizle getirdiğiniz ecelinize kavuşursunuz. -Hoşça Kalın.