KÜÇÜK SIRLAR

SIR 497

Şuan da bunları buraya yazacak olmamın sebebi bir gün geldiğinde,şimdi anlatacaklarım gerçekleştiğinde bu yazının bir yerlerden bulunması ve "BAŞARDI" denmesi.Olur ya hani.Sırrım kendimim.Öncelikle benim bu hayattaki tek isteğim S.M Town da şarkı söyleyebilmek dans edebilmek.Dans..sizler için dört harften ibaret olan bu kelime benim hayatım.Bazı insanlar için hayatın temel kavramları aşk güç para vs dir.Benim içinse hayatın temel kavramı "başarı".İstediğim tek şey insanların örnek alabileceği biri olabilmek.Hayranı olduğum gruplar var mesela.Konserlerini imza günlerini izliyorum.Binlerce..binlerce insan yalnızca bir imza için her şeyini ortaya koyabiliyor.Bir imzam için insanların her şeylerini ortaya koymalarını istiyorum.Çığlıklar atılsın,insanlar beni bir kez görmek için fedakar davransın istiyorum.Alkışlar,yoğun spot ışıkları..hayatım bunlarla geçsin istiyorum.Tüm bunları para için istediğimi falan düşünebilirsiniz yada egolu olduğumu falan.Ama işin aslı kesinlikle öyle değil.Yemin ederim para zerre kadar umurumda değil.Ego konusuna gelirsem de..bilmiyorum ben bunun ego olduğunu düşünmüyorum.Yine ve yine söylüyorum istediğim tek şey BAŞARILI OLABİLMEK. "Başarılı olabilmek için tüm bunlara gerek yok başka konularda da olabilirsin" diyeceksiniz.Her insanın belli konulara yeteneği ve ilgisi vardır.Benimde bu konuda ilgim var.İnanın bana arkadaşlar çok çalıştım.Tek başıma,kimsenin desteği olmadan yıllarca bu konuda çalıştım hala da çalışıyorum.Ayağım sakatlandığında aylarca dans edemediğimde,kimsenin yanımda olmadığı zamanlarda özgüvenim düştüğünde,her seferinde kendi kendimi teselli ettiğimde ve düşüp de yeniden kalkmaya çalıştığımda çok çalıştım.Çöktüm.İnsanlara anlatmayı denediğimde bunun çocukça olduğu ve geçeceği dışında hiçbir cevap alamadım.Desteğim olmadığı gibi kösteğim çoktu yani.Son yıllarda herkesten,tüm insanlardan,nefes alan her şeyden nefret ettim.Hiçbir şeye tahammül edemedim.Hayatımın temeli kendimdim.Her zaman için bu böyleydi yani tüm bu dans ve müzik işinden önce.Hayatım boyunca en çok kendimi sevdim,önemsedim.İlk sırada hep ben vardım,kimse için kendimden taviz vermedim.Başaracağımı düşündüren,beni ayakta tutanda buydu.Neyse sanırım uzattım.Konunun bir diğer kısmına,aileme dönersem de arkadaşlar..bu süreçte ailemden nefret ettim.Yıllardır bunların hiçbirinden haberi olmayan ailem dans ettiğimi öğrendiğinde her şey mahvoldu.Artık dans pratikleri yapamaz hale geldim.Vücudum da düşüncelerim de katılaştı.İzin vermediler.Umurumda olmadı.Ailemden.arkadaşlarımdan.insanlardan.yaşayan her şeyden uzaklaştım.Onlarla aynı ortamda nefes aldığımı bilmek bile ruhumu daraltmaya başladı.Yinede..yapacak hiçbir şeyim yoktu.Hayatları benden daha kötü olan insanlara karşı kör,sağır,dilsiz oldum.Her şeyden şikayetlendim. Kinlendim.Hırslandım.Hırsıma yenik düşeceğimi,tüm bunlar gerçekleşse bile başarmış olmayacağımı,aciz olduğumu söyleyenler oldu ama ne var biliyor musunuz o gün geldiğinde bunları söyleyen insanlar bana bir kez daha dönüp bakmadıkları için pişman hissedecekler.Ve tüm bu okuduklarınızın sonunda inanmayacak olsanız da arkadaşlar o gün geldiğinde söz veriyorum.. İyi bir insan olarak yaşayacağım.