KÜÇÜK SIRLAR

SIR 503

Insanlar hiç düşünmeden insanları kırabilen yapıya sahipti. Hiç bir şey yapmasan bile bir kelime diyince suçlu sen oluyordun. Ölmek istiyordun ölemiyordun. Çıkış yolu arıyordun bir bakıyordun ki bütün çıkışlar kapanmış. O zaman tek çare ölmek oluyordu. Isteyerek intihar etmek. Çıkış yolları o zaman sana açılıyordu. Mutsuz bir kız olarak değilde huzurlu bir şekilde ölüyordun. Arkanda bıraktıklarını düşünmeden. Ardına bakmadan. Ayağının altındaki sandalyeyi itip sonsuzluğa karışırken huzur doluydun. Gözlerini kapatıp boğazını sıkan ipin acısının geçmesini bekliyordun huzurlu şekilde. Bir süre sonra kalbin atmamaya başlıyordu. Son kez hayatın gözlerinin önünden geçiyordu. Sana yapılan kötülükler küfürler hakaretler... içinden bağırıyordun 'artık kurtuldunuz benden' tek dileğin oluyordu peşimden yalandan ağlamayın. Artık karanlık bir ışık seni bekliyordu . Işıkın beyaz olması gerekmiyormuydu ? Tekrardan karanlığa gidiyordun. Arkana bakıyordun. Toprağa gömüyordular seni. Sana hakaret eden küfür eden insanlar sanki bunu hiç yapmamışşın gibi peşinden ağlıyordular. Yalandan gülümseme koyup yüzüne arkana bakmadan karanlığa koşuyordun.