Gizli Kişi ve Sırlar

1. Bölüm

İnsanlar ne kadar da gökyüzündeki yıldızlara benziyor aslında. Hava kötü olunca bir yıldızın etrafındaki diğer yıldızlar bulutların arkasına saklaniyorlar,kaçıyorlar. Fakat hava güzel olunca çok rahat gözüküyorlar bizim yıldızın etrafında. İnsanlar da böyle değil mi? Sen mutlu olunca tamam yanındalar fakat ya sen üzülünce,kırılınca,canın yanınca? "İşte bu gerçek dostum." dediğin insan bile yaninda olmuyor. Yıldızında etrafında bir sürü yıldız var fakat neden yalnız? İnsan da böyle. Ne halde, durumda olursam olayım her zaman yanımda dostlarım var diyor insan. Peki neden hep yanında olmuyorlar? Ne kadar acı değil mi? Aslında bu yalan dünya da yapayalnızsın. Bunu fark ettiğinde o kadar çok acı veriyor ki sana. Düşünüyorsun. Bazen mutluyum. Bazen de mutsuz. Mutluluk bitiyor fakat acı da öyle. Bu uzun da sürebiliyor çok kısa bir süre de. Peki sürekli mutlu olsan ne olurdu? Uzun çok uzun bir süre? Hiç düşündün mü? O da bitecek ve peşinden acılar, mutluyken fark etmediğin şeyler gelecek. Tamam acılar da bitiyor fakat bir dozu var. Sen o kadar süre mutlu yaşadıktan sonra acının dozu da o kadar fazla olacak. Ya dayanamazsan? Ya bu acıyla verilen savaşı kazanamazsan? O zaman ne olacak? Hiç düşündün mü? Bence şuan ki mutluluğunun ve acının değerini bil ve bir kez daha düşün; "Tek başına bir yıldız olsam ne olacak ki?"

Bilgisayarı bunları da yazdıktan sonra kapattım. Gecenin üçüydü ve beni hala uyku tutmamıştı. Arkadaşımla aralıksız bir saat boyunca whatsapp dan konuştuktan sonra aklıma O gelmişti. Aslında Onu düşünüyordum ve birden kendimi bu yazıları yazarken bulmuştum. Ne zamandır yazım için ilham gelmesini bekliyordum ama yok. Bir türlü aklıma birsey gelmiyordu. Ama şimdi.. Nasıl oluyordu da onu düşününce ilham geliyordu hala anlamış değilim. Bugün cumartesi olduğu için erken kalkma gibi bir derdim yoktu. Bu yüzden kitap okumaya karar verdim. Daha iki gün önce başladığım kapağında çok hoş mavi zemin üzerine iki bulut olan John Green in AYNI YILDIZIN ALTINDA yi okumaya devam ettim. "Hayat bir rollercoaster gibidir. İnişleri ani, çıkışları biraz daha yavaş ve endişeli." Doğru diyordu yazar. Ben de artık inmeyi bırakıp çıkışlara baslamaliyim...