One Direction Snow Dreams

hoofdstuk 34

Niall P.O.V

Ik loop er naar toe. Ik moet nog steeds uitkijken waar ik loop. Soms kom je in een keer een gat in de vloer teen en dan ben je weer beneden. Ik loop voorzichtig veder. Er staat een tafel met 'n schaal met 6 broodjes en 8 flesjes water. Op de broodjes ligt een geel briefje. Ik pak hem op en begin te lezen.

Niall,

Zoals je zie staat hier een schaal met broodjes en flesjes met water. We weten hoeveel je van eten houd maar let op wie weet wanneer... en of we wel terug komen om je meer eten te geven. Als we opgepakt zijn dan kunnen we je geen eten meer geven en laat staan dat we iemand vertellen dat je hier zit. Dus... Misschien is het slim op rustig aan te doen.

Luuk & Mike.

Nee, dat mag niet. Dat kan niet. Ik kan toch niet leven zonder eten en drinken en als ze opgepakt worden dan verhonger ik. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar... laat ze alsjeblieft niet opgepakt worden. Ik zucht en laat me op de grond vallen. Mijn maag begint te knorren maar ik durf niet te eten ik ben bang dat ik straks geen eten meer heb. Ik begin weer veder te lopen maar er is niet veel meer. Ik stop met lopen en ga weer naar de schaal met broodjes toe. Eentje kan toch wel? Of een halve. Ik pak een broodje en schuur hem doormidden. Er zit zelfs geen beleg op. Ik eet het op en neem een paar slokjes van het water. Ik heb nog lang niet genoeg maar ik kan nu echt niet meer eten. Ik begin te gapen. Hoe laat is het eigenlijk. Aangezien hier geen klok ik kijk ik door een speetje van de muur naar buiten. Het ik nacht. Ik loop naar de hooibalen toe. Ik schuif er een paar tegen elkaar aan. 'Goed dus dit moet als bed dienen.' Het is eigenlijk meer een vraag. Het ziet er niet echt comfortabel uit. Nou niet zeuren Niall, dit deden ze vroeger ook en anders moet je op de grond slapen. Oke dit word geen fijne nacht.

Sam P.O.V

Ik loop door een donkere straat. 'Louis? Harry?' Roep ik. Ik kijk achter me. Niemand. Ze zaten net toch nog achter me. Ik loop veder. Het word steeds mistiger. Oke dit is niet leuk meer. Welke kant moet ik op om naar huis te gaan. Ik loop veder tot ik iemand zie staan. Ik kan 'm niet zien. 'Wie ben jij?' Vraag ik. Pff alsof vreemden daarop zullen reageren. Als diegene in het licht staat zie ik wie het is. Het is... Luuk! Shit andere kant op. Ik draai me snel om en loop de andere kant op. Het wordt steeds mistiger en ik kan steeds minder zien. 'Ow Sorry.' Zeg ik als ik tegen iemand aanloop. 'Mike?' Zeg ik. Hij staart me met een enge grijns aan. Ik begin te rennen. 'Help!' Roep ik. 'Help!' Niemand reageert, er is niemand in de buurt. Het is helemaal uitgestorven hier. Maar wat doe ik hier. Na een tijdje zie ik veder op een groepje mensen staan. Dan trekt iemand aan mijn jas. Ik val op de grond. Als ik me om draai kijk ik recht in het gezicht van Luuk. Mike staat vlak achter hem, allebei met dezelfde grijns op hun gezichten. Ik probeer me los te maken maar het lukt niet. Ik sta voorzichtig op. Ik wil wegrennen maar het lijkt alsof mijn voeten vast gelijmd zitten aan de vloer. 'Help!' Probeer ik te gillen maar het enige geluid wat uit mijn keel komt is een kleine piep. Ik maak me los uit de greep en ren naar de mensen toe. Als ik dichterbij ben zie ik een ambulance staan. Wat is daar aan de hand. Ik ren veder. Nu zie ik alles beter. Er ligt een jongen op de brancard. Hij is mager en zo bleek als een lijk. Het is toch geen lijk of wel? Ik loop dichter bij. Dan herken ik hem zijn blonden haren zijn vet en hangen er slapjes bij, je ziet zijn botten door zijn vel heen en zijn huid is vies van stof, modder, wat dan ook, en bleek vooral bleek. Niall! Tranen springen in mijn ogen. 'Niall!' Schreeuw ik. Nee, nee, ne...

Ik kom met een schok overeind. Mijn ogen gaan open en ik zie dezelfde ziekenhuiskamer als voordat ik in slaap was gevallen. Ik probeer mijn ademhaling weer normaal te krijgen aangezien ik aan het hyperventileren ben. De tranen stromen over mijn wangen. Ik weet niet maar deze droom was zo anders dan andere hij leek wel echter. Na een tijdje is mijn ademhaling weer normaal. Ik leg mijn hoofd in mijn handen terwijl de tranen over mijn wangen blijven stromen. Dit mag niet met Niall gebeuren we moeten hem vinden. Ik val opgekruld en huilend in mijn stoel weer in slaap. 

---------------------------------------------

Heey mini mensjes,

Laat in de comments achter wat jullie denken wat er toen in Nicole's kamer was van vorig hoofdstuk, want ik heb wel een idee maar ik vind dat het nog beter kan dus als jullie mij helpen: vertel mij wat jullie denken wat Liam en Zayn in Nicole's kamer vonden dan heb ik meer inspiratie en wordt het veel leuker.

20 votes en 12 comments voor volgend hoofdstuk.

Xxx Bente