War With Ghosts

8~feud

'Jongens, ik denk dat we versterking moeten oproepen', zegt Taylor in de middagpauze als de groep buiten aan een picknick-tafel zit te lunchen.

'Waar zat je aan te denken?' vraagt Stefan, voordat hij nog een hap van zijn broodje pindakaad neemt. Taylor haalt zijn schouders op.

'Onze ouders?' Alexander grinnikt zacht.

'En jij denkt dat dat zal helpen?' vraagt Alexander lachend aan Taylor. Taylor kijkt beschaamd naar de grond. 'Onze ouders zullen ons voor gek verklaren! En áls ze ons al geloven, wat denk je dan dat hun eraan zouden kunnen doen? Een theekransje organiseren met die Charlie en alles goed praten?! Dit is geen sprookje, Taylor! Word wakker en kijk om je heen! Dit is de verdomde werkelijkheid!'

Taylor kruipt iets van Alexander vandaan door zijn uitbarsting en bijt op zijn lip. 'Maar er moet toch íets zijn wat we kunnen doen?' mengt Xandra zich in het gesprek, die al die tijd het gesprek met geopende oren heeft gevolgd. 'We kunnen Caroline toch niet zomaar aan haar lot overlaten?!' Ze kijkt de rest angstig aan. 'Wie weet wat die heks met haar uitvreet?!'

'Misschien kunnen we haar telefoon traceren?' stelt Madelynn voor.

'Hoe dan?' gaat Alexander meteen op haar in. 'Je mag dan wel slim zijn, maar telefoons traceren lukt je nooit.'

'Mij misschien niet, maar...', begint Madelynn, maar wordt onderbroken door Stefan.

'Mij wel.' Madelynn rolt met haar ogen en kijkt Stefan fronsend aan. 'Wat?' vraagt Stefan verward, alsof hij zelf niet weet dat hij daar geen verstand van heeft. Hij heeft nog niet eens wifi op zijn mobiel.

'Daar snap jij helemaal geen ene zak van.' Madelynn kucht even. 'Ik wilde dus zeggen: "Ik niet, maar de politie wel." We zeggen gewoon dat Caroline verdwenen is en we kort contact met haar hebben gehad. Meer niet! Anders helpt de politie ons nooit. Als ze eenmaal weten dat Caroline is ontvoerd door een tienergeest genaamd Charlie, denken ze dat we gek in ons hoofd zijn en doen ze het nooit. Dan exporteren ze ons eerder naar het eerste de beste gekkenhuis!'

'We kunnen een gokje wagen', zegt Xandra na een kleine stilte in de groep. 'Ik bedoel, wat hebben we nou te verliezen?'

'Misschien dat Charlie Caroline wat aan doet als ze van onze plannen te horen krijgt? Heb je daar al aan gedacht?' brengt Alexander in op Xandra's reactie.

'Wat heb jij toch?!' vraagt Madelynn geïrriteerd. 'We moeten samenwerken om Caroline terug te krijgen en jij loopt alle ideeën af te kraken!'

'Dat is niet waar, studiebol!' zegt Alexander met verheven stem en gaat recht staan.

'Dat is wel waar!' mengt Taylor zich nu in de ruzie. 'Madelynn heeft gelijk: we moeten samenwerken om Caroline terug te krijgen! Dan komen we verder dan allemaal individueel proberen haar terug te krijgen! En ik wil niet veel zeggen, maar dit begon allemaal door jou! Als jij Madelynn niet had uitgedaagd tot dat fucking geestoproep gedoe, zaten we hier nu niet aan deze picknick-tafel om een plan te bedenken onze beste vriendin terug te krijgen, maar zaten we lol te maken met onze vrienden in de pauze!'

Alexander valt stil door de uitbarsting van Taylor en laat zich weer zakken op het bankje van de picknick-tafel.

'Dus, iedereen er mee eens dat we naar de politie gaan om Caroline's mobiel te traceren?' vraagt Madelynn. Iedereen stemt in met het plan en dan gaat de bel ten teken dat de lunchpauze is afgelopen.

'We verzamelen om vier uur vanmiddag bij de poort. Dan gaan we meteen door naar het politie-bureau', zegt Xandra. Iedereen knikt of maakt een instemmend geluid en dan scheiden de wegen van de 5 leerlingen zich voor een paar uurtjes.