War With Ghosts

16~offers

Taylor ijsbeert door zijn slaapkamer. 'Jongens. We moeten nu echt wat doen. Alexander en Madelynn zijn beiden binnen 24 uur verdwenen!'

'Taylor, ga zitten! Je maakt me zenuwachtiger dan ik al ben!' roept Xandra uit. Taylor zucht en ploft neer op de grond.

'Oke, jongens. Denk goed na. We moeten iets offeren aan Charlie om de rest terug te krijgen', denkt Stefan hardop. 'Iets wat betekenis heeft.'

'Ik heb mijn allereerste gewonnen beker', begint Taylor. 'Die heeft denk ik betekenis voor me.'

'Ik heb een oude foto van mijn oma. Mijn oma betekende heel veel voor me', zegt Xandra zachtjes, terwijl een traan over haar wang rolt. Taylor veegt hem weg en glimlacht zwak. Hij legt zijn armen om haar heen en ze nestelt zich in zijn sterke armen.

'Ik heb nog ergens een leesboek liggen. Het was mijn eerst gelezen boek van 1500 bladzijdes', zegt Stefan nu.

'Waar moeten we het offeren?' vraagt Xandra. Iedereen haalt zijn schouders op.

'In het bos, bij de grote, oude eikenboom.'

Ze kijken verschrikt om zich heen, maar zien Charlie nergens. 'Waar is ze?!' roept Taylor bang.

'Daar!' gilt Xandra en wijst naar het open raam. Het groepje kijkt om en zien Charlie voor het raam hangen.

De jongens slaken nu ook een gil en Charlie grijnst tevreden.

'Jullie zijn nog steeds bang. Mooi. Heel mooi.' Ze is even stil en kijkt het groepje dan serieus aan. 'Vanacht om middernacht is het offer. Wees op tijd en haal geen grapjes uit!'

De inmiddels bekende rookwolk komt tevoorschijn en Charlie verdwijnt.

'Ik ben bang', jammert Xandra bang. 'Ik durf niet meer. Wat als dit een grap is en ze ons allemaal ontvoerd?!'

Taylor legt een vinger op haar lippen om haar stil te laten zijn en zegt ontspannende woordjes. 'We moeten niet zo snel flippen. Als ze merkt dat we bang zijn, zet ze dit spelletje misschien nog wel voort en zien we Alex, Madelynn en Caroline nooit weer!'

'Moet jij nodig zeggen! Wie begint er nu gelijk over dat we hen nooit meer terug zullen zien?! Dat ben jij, of niet? Jij probeert ons nu ook bang te maken met je gedachtes!' roept Stefan boos.

'Wat nou, dude! Probeer je me nou te vertellen dat jij dit niet denkt?!' kaatst Taylor terug.

'Jongens!' komt Xandra tussenbeide. 'We moeten samenwerken! Niet ruzie maken!' Ze kijkt beide jongens één voor een aan en zegt dan: 'Stefan, wij gaan nu naar ons eigen huis, pakken onze offers en dan zien we elkaar om kwart over 11 weer hier. Duidelijk?'

'Maar...', probeert Stefan.

'Duidelijk?' Xandra verheft haar toon iets en de jongens knikken zuchtend.

'Duidelijk', zeggen ze in koor.

Het einde nadert, guys. Sorry voor het late bericht over het naderende einde, maar ik had opeens een leuk idee voor het einde.

Love you all xxx wondergirl101