Jason de wolven jongen

Hoofdstuk 22 - Een leven is de prijs

De nacht was koud en kill geweest.

Bloed was vergoten moorden gepleegd.

Goedgemaakt en gehuild.

Maar niks was over.

Het duisternis in de hoeken van de vreugde schuilde dapper door.

Terwijl de eerste zonnestralen door bossen hun weg baanden.

Galoppeerden de zwarte paarden terug naar hun thuis

Erwin keek argwanend naar achteren.

Waar zijn twee leden ''Samuel en Adrien'' een grote beveiligde kar met hun paarden trokken.

Hij zuchte diep en keek zijn zoon aan de naast hem reed.

Krijn glimlachte zachtjes.

Ze hadden de drie te pakken gehad.

''Silva, Bliksem''

''Dennis en Mike een tweeling onder invloed van de kracht stroom.

Hun team had hen makkelijk te pakken gehad.

de lichamen van de bovennatuurlijke waren vol geschoten met verdovingspijltjes.

Krijn wees in de verte ''Fort Rustzacht''

Erwin knikte nors en stuurde Sava vooreind.

Ze galoppeerde harder en reed de ophaalbrug op.

Sava sprong van haar paard die werd opgvangen door een van de verzorgers.

Ze rende naar binnen en schreeuwde luid ''We hebben ze! Alle drie!''

Xavier kwam naar haar toe gelopen zijn gezicht stond kalmpjes.

''Hmm, breng ze naar de put, daar zullen ze afkoelen''

Sava buigde kort en liep weer naar buiten.

Ze zwaaide naar erwin ''Deze kant!''

Sava liep veruit en strekte haar armen.

Naomi knipperde haar ogen, het stof van de bibliotheek maakte haar wakker.

Ze zuchtte diep en krabbelde over eind.

Haar neus ving eeen zoete geur op ''Wat is dat?''

Ze negeerde het en liep langs de anderen, alleen de vampiers waren wakker.

Bella en Hidde waren op jacht gegaan en Silas zat naar buiten te turen.

Het had zijn benen uit het raam hangen en zat zelf op de vensterbank.

Hij keek naar de lucht en negeerde de bloed grond.

Ze hadden de lijken aan de slang van eva gegeven.

Het bloed zelf lag er nog.

Silas keek op toen Naomi naast hem kwam zitten.

''Wat is er?'' vroeg hij bezorgt.

Naomi hield haar schouders op.

Silas legde een hand op haar knie ''Het komt echt wel goed met hem''

Toen drong de geur tot naomi door ''Jason is levend..''

''Natuurlijk is hij dat''

Naomi schudde haar hoofd en ging staan in de vensterbank ''Hij is dichtbij ik kan hem ruiken''

''Onmogelijk'' Antwoorde Silas kortaf.

''Ik weet zeker dat hij er is''

Silas sprong naar beneden het was de eerste verdieping.

Naomi sprong hem achterna maar werd gevangen door Silas.

''Jij blijft hier''

Naomi schudde woest haar hoofd.

Silas hield haar tegen ''Ik ben snel''

Naomi duwde hem aan de kant ''Ik ook''

Ze transformeerde haarzelf.

Silas fronste diep ''Kom niet te dichtbij in de buurt''

De witte wolf knikte.

''En kom terug voordat de zon zij hoogste punt heeft bereikt''

Ze knikte weer en sprintte weg.

Silas liet zich zakken tegen de muur en zat nu op de grond.

Hij liet een hand gaan door zijn ongekamde haren.

Van zijn nette pak was ook niet veel over.

Silas keek op en sprong weer naar binnen door het raam.

Nathans kleding zat onder het bloed.

Net zoals die van Salsa.

Hij keek naar hen terwijl ze sliepen.

Zijn ogen bleven hangen bij Salsa.

Silas schudde zijn hoofd en draaide om.

Simon stond daar ''Goedemorgen''

''Ja ja goedemorgen'' Zei hij schamend.

Simon lachte zachtjes.

''Shei uit!'' mopperde Silas.

Naomi rende door de straten.

Nu er geen mens was hoefde ze zich ook niet aan te passen.

Al snel kreeg ze het gevoel dat ze gevolgd werd.

Ze bestede er niet veel aandacht aan maar het zat haar dwars.

Naomi,s aandacht was gevestigd op de zoete geur.

De geur werd sterker terwijl ze een zandpaatje in sloeg.

Ze begon langzamer te lapen.

Haar oren vangde het geluid van de zee op.

Ze transformeerde zich en liep het zand op.

Het was koud en haar voeten zakte er langzaam in weg.

In haar schoenen kwam zand.

Naomi keek rond.

De geur was sterk alleen ze zag jason niet.

Ze hoorde een takje breken.

Naomi keek de richting in en zag niemand.

Ze rook de lucht maar alleen de zoete geur was daar.

Het meisje zette paar stappen achteruit en was nu dicht bij de waterkant.

Ze werd tegengehouden door baar duinenplantjes.

Naomi wende haar blik van het takje af en keek naar het plantje.

Paar haartjes zaten in de takken verstrikt.

Ze pakte het op ''Jason..''

Ze stopte de zwarte haren in haar vestzak.

Naomi schrok ze kapot toen ze op keek en daar opeens 2 vrouwen en 1 man stonden helemaal wit gekleed.

Het leek alsof ze gillen keihard.

Naomi hield haar handen voor haar oren en wende haar ogen weg.

Het gegil stopte.

''Wij zijn verdriet, angst en woede, gij zoekt en gij zult vinden maar een leven is de prijs.