Jason de wolven jongen

Hoofdstuk 28 - Haat

De ochtend brak aan.

All snel vlogen de zonnestralen over de aarde heen.

Allison knipperde een paar keer met haar ogen terwijl het licht een weg door de oude planken van haar kamer wende.

Zij en Noah waren nog al die tijd in het cafe van de opa en oma.

Allison stond op en wankelde naar de spiegel.

Ze wist wat Noah nu zou zeggen ''Meid.. wat lijk je veel op je moeder''

Ze zuchtte allison groeide snel maar dan ook enorm snel.

Ze legde 2 vingers op de spiegel terwijl ze naar haar 10 jarige lichaam keek.

''Mama... Papa...'' Een traan rolde over haar wang.

''Allison?'' Het was de oma.

Het meisje hield snel haar tranen uit haar ogen.

Ze liep naar de deur en glimlachte.

''Wat is er?'' zei ze beleefd toen ze de deur opende.

''Er is iets mis..'' De oma keek naar benenden.

''Wat is er?'' Antwoorde Allison geschrokken.

''Er is iets mis met Noah..''

Allison duwde de oma zachtjes aan de kant en rende op haar pantoffels naar de kamer van haar opa.

''Opa??... Noah?'' Ze keek naar het bed waar Noah lag.

Ze liep er voorzichtig heen.

Noah keek op en opende zijn moeie ogen.

''Dag.. meisie''

Aliison slikte ''Wat is er?''

''Gewoon een griepje'' Glimlachte hij.

Allison staarde de oude man aan.

Ze keek weg ''Kan ik u helpen?''

Noah draaide zich om in zijn bed en sloot zijn ogen ''Ik moet maar even slapen'' Zijn stem klonk schoor.

Allison liep de kamer uit en keek de oma aan de bezorgt stond te wachten.

''Kom we gaan wat kruiden voor je opa halen''

''Ja!'' zei Aliison een beetje opgefleurd.

Samen liepen ze naar beneden de opa was druk bezig met klanten drinken geven.

De oma wuifde even ''We zijn zo terug!''

De opa zwaaide Allison en de oma uit.

''Oke... we gaan dus opzoek naar Licarus?'' Vroeg Naomi terwijl ze naar buiten keek.

De auto reed niet hard maar hard genoeg om de bomen verbij te zien flitsen.

Bhoo antwoorde naar even na te denken ''Nee... we hebben een offer nodig om hem op te wekken''

Naomi keek achterin naar de auto waar Bhoo zat ''En wat voor een offer?''

Nathan lag met zijn heeft tegen de koude ruit.

''Een leven voor een leven'' anwoorde Bhoo.

Kate keek op ''Mensen leven of dieren leven?''

''Licht eraan wie we willen spreken..'' mompelde ze.

''Mijn moeder!'' zij naomi snel.

''Naomi... was je moeder bovennatuurlijk of een wolf?''

Naomi keek Nathan aan ''Hoezo?''

''Als we iemand die bovennatuurlijk op willen wekken hebben we een bovennatuurlijk offer nodig..''

Nathan zuchte ''Sasje was bovennatuurlijk, weerwolf''

Naomi liet zich weer zakken in haar stoel en staarde naar buiten.

Na een 2 minuten lange stilte onderbrak Kate hem ''Ik offer me op...''

Bhoo schudde heftig haar hoofd ''NEE!''

Ook silas keek van de weg af ''Geen sprake van, niemand in deze auto offert zich op!''

Naomi keek weer op ''Pas op!''

Silas remde de auto heel hard.

De banden slipte op het wegdek.

Iedereen keek angstig voor zich uit.

Net op tijd stopte de auto.

Een meisje en Oma stonden angstig op het wegdek.

Het scheelde een meter van hen.

Het meisje liep op blote voeten en een slonig jurkje met een lange paardenstaart.

De oma was.. Grijs.

Silas stapte gauw uit de auto ''Het spijt me zeer!''

De oma duwde het meisje achter zich ''Blijf achter me Allison''

Silas keek raar op ''Ik lette niet op... mijn fout!''

De oma had een cape om haar hand verdween in de cape.

''..Wat gaat u doen?'' Vroeg Allison angstig achter haar.

Silas stapte een stap terug.

''Oke we hebben nou alle spellen gehad!'' Zei Jason verveeld terwijl hij met een broodje liep te zwaaien.

Thijs lag op de grond hij keek op van zijn zoons gezeur ''Ik weet het..''

Jason stond op en liep naar het gleufje van daglicht.

''Het is ochtend!''

Thijs freunsde en ging naast hem staan.

''Hoe gaat het met je borstkast''

Jason legde zijn hand erop en voelde voorzichtig ''Ik kan het aanraken maar het prikt''

Thijs knikte ''We kunnen nog een keer proberen haar uit te laten''

Jason zuchte en schudde zijn hoofd ''Het heeft geen zin ik weet niet waar we zijn''

Thijs peisde ''Ik... moet je nog wat vertellen''

Zijn zoon keek geërgerd op ''Nee! Niet nog meer geheimen''

''Ík moet waarschijnlijk nog heel lang met je doorbrengen hier''

'''Burmuda driehoek''

''Wat?'' Jason keek op.

''Daar zijn we''

Jason krapte over zijn hoofd op zoek naar herinneringen.

Maar bijna zo als altijd kon hij niks herinneren.

''Het is een moordlustige plek in de oceaan''

Jason liet zich neer zakken tegen de muur.

Thijs keek hem aan wachtend op zijn reactie.

''HAHAHAHHAHAHA'' Jason barste in lachen uit

Jason stond erbij en keek hem aan.

''Ik ben dood! Jij bent dood tom is dood iedereen gaat dood! Iedereen waarvan ik houd gaat dood!''

Thijs slikte zijn adem weg.

Hij legde een hand op Jason schouder.

Jason stope met lachen en stond op.

Hij keek zijn vader recht in zijn ogen ''Weet je... IK HAAT JULLIE ALLEMAAL!''