Hoofdstuk 24 ~ Zolang onze harten kloppen zijn we niet dood

16 3 0
                                    

De nachten waren kil.

De dagen waren duister

Het leven van de bovennatuurlijke bestond uit angst en verdriet.

Wekelijks verdwenen er mensen overal hingen posters van vermist.

De meeste waren gevlucht en daken onder.

Sommige die sterk genoeg waren kwamen in opstand.

Naomi en haar groep waren veder gereisd naar een stad.

Daar waren ze Bhoo en Kate tegen gekomen.

Niet in toeval want De twee hadden Silas lopen zoeken.

Kate overhaalde Silas om Bhoo en zijzelf mee te laten reizen.

Na uren nee te hebben gezegd besloot hij zijn nichtje en haar vriendin mee te laten gaan.

Jason en Thijs hebben dagen in hun donkere ruimte gezeten.

Blijkbaar wouden hun gijzelaars ze langer in leven hebben want ze kregen een mand met eten en drinken.

Ze hebben niet veel met elkaar gepraat.

Er zijn 3 weken verstreken.

Allison Mag helpen in de bediening bij het cafe waar zij en haar opa logeren.

Ze heeft nu de lengte van een 8 jarig kind.

Noah ziet haar groeien en is een gelukkige man.

Maar terwijl hun gelukkig zijn verwelken Silvia Nick en Dennis van de kou.



Simon rekte zich uit ze hadden in een hotel geslapen in de stad.

Hij keek slaperig om zich heen.

In hun hotel kamer stonden drie bedden.

Hij keek naar het raam.

Hidde stond er voor hij zuchtte diep.

De vrouwen lagen in een andere kamer.

Silas zat op zijn bed met zijn handen om zijn hoofd.

Nathan was er niet.

De vampieren keken Simon aan toen hij opstond.

De gele ogen van hen staarden hem aan.

Silas schudde zijn hoofd en wende zijn gezicht af.

Simon keek naar Hidde.

''Jullie hebben dorst''

Silas stond op ''We houden het best vol''

''Nee, jullie zouden moeten gaan''

''Weet je het zeker?'' antwoorde Hidde onzeker.

''Ja, ga kijken of de anderen ook mee willen''

Silas knikte en liep de deur uit gevolgd door Hidde.

Simon bleef achter in de hotelkamer.

Hij stond op en liep naar het raam.

''Wat moeten we nou Taylor?'' Hij keek naar het raam hopend zijn vriend voor hem zou staan.

Peinzend keek hij weg en zag de tas van Nathan liggen.

''Waar houd hij het zo lang uit?''

Hij knielde neer bij de tas en nam het mee naar zijn bed.

Voorzichtig keek hij naar de deur.

Simon opende de tas en graaide een papier eruit.

Zijn ogen werden groot toen hij zag wat erop stond ''Nee!''

Jason de wolven jongenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu