My life is rotten to the core -- Carlos de Vil (compleet)

Hoofdstuk 5

LILY

Ze gaat nu echt te ver! Ik sta op zodat ik precies voor haar sta. Zodra we face to face staan kijkt ze me vuil aan. Ik kijk vuil terug.

"Had je het over jezelf?" Vraag ik arrogant. "Ahw, wat lief." Zegt ze en ze kijkt naar haar vrienden met een lach. Dan kijkt ze weer vuil naar mij. "Ze neemt het ook nog op voor dat villian kid." Zegt ze. "Villian kid? Zo noemen jullie ze, echt waar? Jij bent hier de grootste villian van allemaal!" Roep ik boos.

Audrey begint te lachen. Carlos staat nu achter me. Hij legt zijn hand op mijn schouder. "Laat maar." Zegt hij. "Nee!" Roep ik kwaad.

Audrey kijkt Carlos nu vuil aan. "Waarom rot jij niet gewoon weg op dat eiland." Zegt ze zonder weg te kijken van zijn ogen. Ik word zo boos dat ik mezelf niet onder controleren kan houden. Ik duw haar keihard weg van Carlos en zorg ervoor dat ik weer voor haar sta. "Rot zelf weg trut!" Roep ik kwaad. "Hoe durf je me te duwen!" Roept ze terwijl ze mij weg duwt.

Ik probeer te blijven staan, maar het lukt niet. Ik val naar achter en rol door in het water.

CARLOS

Audrey doet vervelend. Ze zeggen altijd dat niets beter is dan op Auradon, en dat iedereen hier zo mega 'goed' is. Daar merk ik niks van bij Audrey.

Audrey en Lily komen in discussie.. Over mij..

Lily neemt het op voor mij. Waarom zou ze dat doen?

Ze heeft Audrey een harde duw. Dat liet me stiekem wel lachen. Maar dan duwt Audrey Lily terug en valt ze in het water. "Lily!" Roep ik bezorgd.

Ik hoor Audrey lachen. Lily heeft gelijk, ze is een trut. Eigenlijk nog wel erger dan dat. Ik ren naar de kant van het water op de hoop Lily te zien. Maar ik zie haar niet.. Nergens..

Wat moet ik doen? Ik kan niet zwemmen!

Ik weet het, het is raar. Een tiener jongen die niet kan zwemmen, maar wel op een eiland heeft geleefd. Alleen konden we nooit van het eiland af, dus ook niet om te zwemmen. Er zat een magisch kracht veld om het eiland, die niemand kon doorbreken.

Ik kijk achter me. Audrey loopt samen met haar 'vriendinnen' weg. Ik twijfel geen moment en spring in het water. Ik probeer onder water Lily te vinden. In het eerste blik zag ik haar nergens, maar toen zag ik haar. Ze dreef langzaam omhoog, maar niet snel genoeg. Ik probeerde verder naar beneden te sprankelen in het water. Ik pak Lily bij haar arm en duw haar omhoog.

Het duurt even voor ik boven water ben, maar uiteindelijk is het me gelukt. Zodra ik boven water kom hoor ik Lily hard hoesten, ze drijft nog steeds in het water. Ik duw haar met me mee naar de kant en trek haar op het gras. We zitten naast elkaar op het gras. Ze legt haar hoofd op mijn schouder.

"Bedankt." Zegt ze hijgend. "Ik moet jou juist bedanken." Zeg ik terug. "Je nam het net voor me op. Dat was echt tof van je. Maar breng jezelf alsjeblieft niet weer zo in gevaar door mij oké?" Zeg ik. Ze kijkt me aan. "Door jou?" Vraagt ze. Ik knik. "Dit is niet jou schuld hé." Zegt ze dan. Ik haal mijn schouders op. Ze gaat nu rechtop zitten. "Ik meen het Carlos! Het is miet jou schuld! Audrey moet gewoon is ophouden zo gemeen te zijn! Zij past nog beter op het eiland dan jij." Zegt ze terwijl ze mijn hand vast pakt. Ik lach naar haar. Maar dan stop ik plots met lachen.

LILY

"Ik meen het Carlos! Het is miet jou schuld! Audrey moet gewoon is ophouden zo gemeen te zijn! Zij past nog beter op het eiland dan jij." Zeg ik nadat Audrey mij in het water heeft geduwd en Carlos me heeft gered. Ik pak zijn hand. Hij lacht naar me. Maar dan plots kijkt hij angstig.

"Wat? Wat is er?" Vraag ik bezorgd. "Je.. Je haar." Zegt Carlos. "Ja het is nat. Net als de jouwe dus?" Ik snap er niks van. "Nee, nee dat is het niet. Er is een pluk in paars veranderd." Zegt Carlos terwijl hij het plukje voor mijn ogen houdt.

"Wat!?" Ik sta van schrik op en kijk in mijn spiegelbeeld in het water.

Mijn haar is paars!? Oké, ik weet het. Het is maar een plukje, maar toch! Hoe kan dit!? Dat laatste dacht ik blijkbaar hardop, want Carlos gaf antwoord.

"Ik weet het niet. We waren gewoon aan het zitten, toen pakte je alleen m'n hand en plots zag ik je haar kleur veranderen in paars, bij dat plukje dan." Legt hij uit. "Ik zei het toch! Er gebeuren de laatste tijd zoveel rare dingen met mij.

Ik pak het plukje haar vast met mijn hand, en plots voel ik een trilling door mijn hele lijf. De trilling was zo sterk dat ik niet kon blijven staan. Voor ik omval vangt Carlos me op. Ik heb mijn handen op bij zijn schouders en hij zijn handen om mijn middel. We kijken elkaar in de ogen.

Langzaam komt mijn gezicht dichterbij het zijne. Ik kijk van zijn ogen naar zijn lippen en sluit dan mijn ogen. En dan.. dan..

"Lily!" Ik schrik en draai me snel om. Jack. O nee! Jack! Ik laat Carlos los en loop naar Jack. "Jack alstublieft ik.. Ik.." Ik kan mijn zin niet afmaken, want ik zag hem zo verbaasd en geschrokken kijken dat ik even moest nadenken wat er was. Oh nee! Mijn haar! "W-wat is d-dat?" Vraagt hij. "Ik heb geen idee, echt niet. Van het één op het andere moment veranderde die pluk paars." Probeerde ik zelf nog verward door wat er is gebeurd uit te leggen.

Jack kijkt van mijn haar naar Carlos. "Hij heeft niks gedaan! Echt niet!" "Je moet echt maar huis Lily." Ik draai me om naar Carlos en geef hem een 'sorry-maar-ik-heb-geen-keus' blik. Hij knikt en ik loop met Jack mee.

Ik zit zo in de nesten!

Thuis lopen we richting mijn vader. Ik zie hem al staan. Hij is in gesprek met mijn moeder. "Mijn heer." Zegt Jack. Mijn ouders draaien zich om en kijken naar ons. "Ah, daar ben je dan eindelijk." Zegt mijn vader lief. "Dag lieverd." Zegt mijn moeder met haar zachte en lieve lach.

Maar dan kijken ze allebei geschokt zodra ik dichterbij kom. "Wat heb jij gedaan!" Roept mijn vader kwaad. "Lieverd, geen stress. Het hoeft niet zo te zijn dat het daarmee te maken heeft." Zegt mijn moeder.

Wat? Waar heeft ze het over? Waarmee moet het te maken hebben?

Waar gaat dit over?