My life is rotten to the core -- Carlos de Vil (compleet)

Hoofdstuk 2

LILY

Pff, ik zit nu al 10 minuten op mijn kamer. Straks mis ik de welkom voor de 'evil' kids. Mijn ouders zitten nog steeds beneden in de hal. Ik moet iets verzinnen! Maar wat?

Weet je wat, ik ga gewoon naar beneden. Ik sluip langzaam van de trap en loop langs de muur tot aan de deur. Ik kan mijn ouders horen praten.

"Je moet je geen zorgen maken lieverd." Zegt mijn moeder. "Ik weet zeker dat de dochter van Maleficent niks weet en dus zal zij er ook niet achter komen. Ze is veilig bij ons."

Wat? Waar gaat dit over?

Veel tijd om erover na te denken heb ik niet. Ik hoor mijn ouders opstaan.. En ze lopen mijn richting uit! Waarom nou precies richting mij? Ik moet me verstoppen.

Ik kruip snel onder een klein tafeltje met een beeld erop. Ik ben nog net op tijd weggedoken, want zo te zien hebben mijn ouders me niet gezien. Als ze weg zijn kruip ik onder de tafel vandaan. "Auw!" Ugh! Stoot ik me ook nog eens tegen dit stomme tafeltje!

Ik ren snel naar de buiten deur. In de verte zie ik Ben al staan, ik ren op hem af en ga naast hem staan. "Je bent er eindelijk." Zegt hij. "Ja. Ik had. .euh.. Vertraging." Verzin ik snel. "Ik ben blij dat je bent gekomen." Zegt Ben. "Ja, ik ook!" Hoor ik iemand overdreven zeggen.

Het is Audrey. Audrey is de dochter van Aurora. Ze is dol op mode, ze vind dan ook altijd dat zij het mooiste aan heeft, en zo niet dan zoekt ze wel weer iets om er nog mooier uit te zien. Ook is ze aanvoerder van het cheerleader team. En niet te vergeten, helaas, ook het vriendinnetje van mijn broer.

Begrijp me niet verkeerd, ik haat Audrey niet. Ik mag haar gewoon niet. Ze denkt dat ze over al het beste in is, en niet te vergeten, ze is mega jaloers. Zelfs op mij omdat ik veel met Ben omga. Ze heeft me ooit zelfs gezegd dat ik uit zijn buurt moest blijven. Ja hallo, het is mijn broer. En daarbij laat ik me door niemand zeggen wat ik moet doen.

Ik kijk Audrey aan en lach fake naar haar, ze lacht fake terug.

Dan komt de Goede Fee naast ons staan. Ze komt samen met ons de kinderen van Dwaaleiland verwelkomen. "Ben wie komen er eigenlijk allemaal?" Vraag ik fluisterend in zijn oor.

Maar dan horen we een auto aan komen rijden. "Daar kom je nu achter." Zegt hij.

De band begint met spelen, maar stopt ook weer snel zodra de kinderen de auto uit komen. 2 jongens komen ruziënd de auto uit. Ik kan ze niet goed zien, aangezien ze zoveel bewegen. Dan komen er 2 meisjes. 1 van de 2 heeft blauw haar en de andere.. Paars.

Ik kijk haar recht in haar ogen aan en ik voel iets raars. Iets van binnen. Wat is dit? Door het gevoel val ik bijna om. "Alles oké?" Vraagt Ben terwijl hij me beet pakt. "Uh, ja ja.. Het gaat wel weer." Zeg ik. Ik grijp mijn hoofd vast. Ik voelde me opeens zo licht in mijn hoofd. Ik ga weer recht op staan en doe alsof er niks is.

De Goede Fee doet het woord en loopt daarna weg. Nu neemt Ben het woord over. Hij stelt zich voor, en legt uit dat we ze een kleine rondleiding gaan geven. "Ik ben Ben." Zegt hij. "Prins Ben." Zegt Audrey snel. Ugh.. Heb je haar ook weer. "Dit is Lily, mijn zusje." "Hey." Zeg ik. "En dit is Audrey." Zegt Ben. "Prinses Audrey." Zegt ze weer snel. "Ben's vriendinnetje." Zegt ze overdreven. Ugh, ik haat het als mensen zo overdreven gaan doen.

Ben loopt voorop met Audrey en de kinderen achter hun aan. De paars harige heet Mal, de blauw harige heet Evie, dat zijn de meisjes. De jongens heten Carlos, de jongen met zwart/wit haar, en Jay, met lange bruine haren en een rode muts. Ik loop helemaal achteraan.

Zodra we in het kasteel komen legt Ben nog de laatste dingen uit. "Dit is Doug." Zegt hij dan. "Hij gaat jullie samen met Lily verder helpen." Zegt hij. Dan loopt hij weg met Audrey, maar geeft mij nog snel een knipoog. Ik glimlach naar hem en loop dan naar Doug.

Doug is de zoon van Stoetel, je weet wel, van de zeven dwergen. En man, hij is echt goed met instrumenten. Doug bespeeld er meer dan ik kan opnoemen, het is dan ook niet raar dat hij bij de fanfare zit. Voor de rest is Doug wel aardig. Als er iets is kun je altijd bij hem terecht. Niet dat ik dat doe.. Ik handel mijn problemen veel liever zelf af.

"Dus? Wat gaan we doen?" Vraag ik aan Doug. "Ik laat ze hun roosters zien en breng dan de jongens naar hun kamer, kun jij dan de meisjes doen?" Vraagt hij. "No problem." Zeg ik.

Doug wil net beginnen met praten tegen de kinderen als hij dicht slaat. Hij kijkt verzonken in de ogen van Evie. "Ik ben Evie." Zegt ze terwijl ze op hem af loopt. "De dochter van de Boze Koningin." Maakt ze af. "Top." Zeg ik droog, op dat moment schrikt Doug wakker. De anderen staan nu ook om ons heen. Doug verteld ze hun lessen, waaronder een les voor goed gedrag. "Laat me raden, nieuwe les." Zegt Mal. Doug knikt.

"Laten we naar onze kamers gaan." Zegt Mal en ze rent samen met de andere een trap op. "Leuk geprobeerd. Maar de kamers zijn de andere kant op." Zeg ik. "De jongens lopen met Doug mee en de meisjes met mij." Zeg ik en ik begin al te lopen. Ik hoor dat de rest me volgt.

We lopen met z'n allen de andere trap op en zodra we boven zijn lopen Doug en ik een andere kant op. "Ik zie je straks." Zegt Doug. "Ja misschien." Zeg ik. Begrijp me niet verkeerd, ik mag Doug best wel, maar zoals ik al zei, ik ben liever op mezelf.

Achter me hoor ik Mal een beetje lachen. "Wat?" Vraag ik. "Dat was nasty." Zegt ze. "Ik mag jou wel." Maakt ze het af terwijl ik ze hun kamer wijs. "Als er iets is kun je het altijd vragen. Ik laat jullie nu even jullie gang gaan." Zeg ik en loop weg.

Ik ben er nog steeds niet bij met mijn hoofd. Ik vraag me nog steeds af wat ik net nou had. Nu gaat het wel weer, maar ik voelde me vreemd. Maar nadat het was gebeurd.. Voelde ik me beter. Alsof er een stukje bij is gekomen van wat ik miste.

Maar wat is dat?

Wat mis ik? Hoe kom ik daar achter?