The Foreplay

Chapter 18

Chapter 18

It was three days ago, pero di parin ako nakakamove on sa sinabi sakin ni Franc.

Totoo bang in love parin sakin si Will? Pagkakamali lang ba talaga yung anak nila? Wag naman sana diba? Kawawa naman si Carlo pag laki niya iisipin niyang isa lang siyang aksidente. *sigh* nakakastress naman to.

Maraming tanong sa utak ko na di ko naman alam kung masasagot yun.

"Is everthing alright, Ms. Clemente?" I got a little shock when Mon walking towards my table.

"Ah, nothing sir" nagf'filing parin ako ng papers and it's really tiring. I have to finish this or else madadagdagan pa to.

"Anyway Ms. Clemente, meron akong business meeting sa Surigao tomorrow morning. Be at the roof top on 9am. We'll be riding the private jet" tama ba yun narinig ko? Private jet? Gosh, I'm afraid of heights! Ito na naman yung kaba ko. "Are you alright? Bakit namumutla ka?"

"S-sir? Kailangan po ba talagang mag... Mag private jet tayo?" Nauutal na ako kasi naman natatakot din ako baka magalit siya at isiping nag iinarte lang ako.

"Yes, it's less hassle. Why? Is it your first time to ride in a private jet?" Tumango lang ako. Napangiti naman siya. "Don't worry. Just hold my hand and close your eyes" that sentence, it sounded familiar?

I woke up early dahil ring ng phone ko. It was Franc at napingiti ako.

"Good morning, sleepy head" he greeted. He always greet me like I am his baby. Well, I AM. Hahaha

"Good morning, dummy" Yup, we're so clingy. Ganto talaga pag in love ka. Nagiging clingy at corny ka.

"Oh bumangon ka na. I'm going to site now. Don't forget to eat your breakfast" napangiti ako. Sobrang sweet talaga ni Franc. Hinding-hindi ko na to papakawalan pa.

"Yes. You too. Ingat sa pag drive" he just said yes and we exchange 'ily' words to each other.

Naligo na ako at nag ayos. Nauna na kasi si Angeline umalis since 8am ang time in nila.

Pagkarating ko sa building, pumasok agad ako sa elevator and click the 21th floor which is the roof top.

Kinabahan na naman ako when I saw the private jet in front of me. Medyo mahangin pa kaya I'm holding hair with my bare hand.

"Ready?" Mon asked. I sighed then nodded at him. Ngumiti lang siya at inalalayan akong sumakay.

Nang makaupo na ako, bigla naman bumilis ang pintig ng puso ko. Nagsasalita na kung ano ano yung piloto. Ako naman nakapikit lang at nagdadasal na sana di kami mahulog. Please Lord, di pa ako pwedeng mamatay.

Papakasalan ko pa po si Franc. Mapadilat ako sa pagdadasal ko ng biglang inayos ni Mon ang seatbelt ko.

"Safety first" sabi niya. Ngumiti parin ako ng may alinlangan sa kanya. He offered his hand, at first I looked at him at nakataas ang kilay niya while smiling at him. I let out a sigh at humawak narin ako sa kamay niya.

Kaya ko to. I can do this! Woo! Kaya mo to Celine. Wag kang kabahan, wag mong isipin ang nakaraan. Wag. Wag. Wag.

Napapikit ako dahil nararamdaman kong nasa himpapawid na kami. Sh*t! Ano ba to! Kinakabahan talaga ako. Humigpit ang hawak ko kay Mon. Magsosorry nalang ako mamaya sa kanya, dahil baka mamaga yung kamay niya sa sobrang higpit ng pagkakahawak ko.

I heard him giggled. "Open your eyes. Trust me, you'll see a beautiful view" I tried to take his advice. I slowly open my eyes. Una kong nakita eh yung mga clouds.