το ταξίδι

125 7 0
                                    


Έχουμε φτάσει εδώ και τουλάχιστον 1 ωρα στο μαγαζί και το μόνο που κάνω είναι απλα να υπάρχω. αρχικά,το μαγαζι ειναι πολυ ωραιο,πραγματι οπως μου το ειχαν περιγράψει ετσι το ειδα,ηρεμο χωρις φασαριες. Φυσικα και καθόμασταν εξω,με θεα την σκοτεινη θαλασσα,ηταν αρκετα ηρεμη. πραγμα λογικο αφου ειχε ζεστη,εγω περιμενα οτι θα φυσουσε εστω και λιγο. αλλααα αντιθετα ηταν μια πολυ ηρεμη και ζεστη βραδυα. τα παιδια σε αντιθεση με εμενα περνανε μια χαρα, η ελενα με εχει δει εδω κια αρκετη ωρα που ειμαι καπως και προσπαθει συνεχεια να με βαλει μεσα στην συζητηση. οτι προσπαθεια και αν εκανε εγω απλα γελουσα η απλα απαντουσα μονολεκτικα και αυτο της προκαλουσε εκνευρισμο.

χαζευα απεναντι την θαλασσα, ηθελα να παω να κανω μια βολτα στην παραλια.γιαυτο και ειπα στα παιδια οτι θα παω μια βολτα. ειμαι μονη μου στην θαλασσα,περπαταω και οι πατουσες μου ακουμπανε την κρυα και μαλακη αμμο,με αποτελεσμα να βουλιαζω μεσα σε μικρες λακουβιτσες απο το περπατημα μου. κραταω τις γοβες μου στο χερι και απλα περπαταω. εφοσον δεν φυσουσε δεν φορουσα καν την ζακετα μου. αρχισα να ανατριχιαζω χωρις λογο,δεν ξερω απλα η αισθηση της ηρεμιας του χωρου αλλα και της θαλασσας μου προκαλουσε φοβο. ποτε δεν φοβαμαι την ησυχια. φοβαμαι τις σκεψεις που κανω στο σκοταδι και στην ησυχια. αφου περιμενα λιγο για να στεγνωσουν τα ποδια μου ξανα φορεσα τα παππουτσια μου,και γυρισα πισω στα παιδια.

......................
*2 μερες μετα *

Η ωρα ειναι 6 το πρωι,περιμενω με τις βαλιτσες μου τον αγγελο να ερθει να με παρει για να φυγουμε. κανει λιγο ψυχρα τετοια ωρα και αρχιζει να βγαινει ο ηλιος,το καλοκαιρι μεγαλωνει η μερα και αυτο με ανακουφιζει ευχαριστα. ελενχω για μια ακομα φορα αν εχω παρει οτι χρειαζομαι. η ελενα κοιμαται, της εχω αφησει ενα γραμμα με οτι χρειαζεται να ξερει. Αφου βλεπω οτι δεν εχω ξεχασει κατι παιρνω το κινητο μου και την τσαντα μου. αφου δεχομαι μια αναπαντητη αποτον αγγελο, περνω τα κλειδια μου και κατεβαινω με την βαλιτσα μου στην εξοδοτης πολυκατοικειας.

ο αγγελος με περιμενει με το μαυρο αμαξι του, μπορω να διακρυνω το κεφι του μεσα απο το σκουροχρωμο τζαμι. ανοιγω την πορτα και αντικριζω το χαμογελο του. ειναι παντα πολυ ομορφος. φοραει μια μπορντο V μπλουζα και μια τζιν βερμουδα.

''καλημερα'' του λεω και του δινω εκα φιλι στο μαγουλο.

''καλημερα'' μου ειπε και εκανα πισω για να ανοιξει την πορτα ωστε ναμε βοηθεισει να βαλω μεσα τα πραγματα. πηγε να παρει και την τσαντα μου,την τραβηξα απο τα χερια του και του εβγαλα την γλωσσα μου εξω.

HimOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz