Μιας κι ήταν νωρίς ακόμα και η Μαρίνα δε μπορούσε να κοιμηθεί αποφάσισε να καλέσει μέσω skype τον πατέρα της με την ελπίδα ότι θα μεταπείσει την μητέρα της να μην πάει στην κατασκήνωση. Αφού τα είπα για λίγο, η Μαρίνα μπήκε κατευθείαν στο ψητό.
«Μπαμπά, δεν μπορεί να συμφωνείς κι εσύ με την μαμά.»
«Κι, όμως, μαϊμουδάκι, συμφωνώ.»
«Έλα, ρε μπαμπά τώρα. Τι θα κάνω στην κατασκήνωση με ένα σωρό μικρά;»
«Θα μάθεις να είσαι υπεύθυνη.»
«Είμαι υπεύθυνη.»
«Ένα χρυσόψαρο είχες μικρή και το ψόφησες στην βδομάδα.»
«Ε που να φανταστώ ότι θα πρέπει κάθε μέρα να το ταΐζω; Του έριξα φαγητό για δύο μέρες.»
«Ναι, βρε κορίτσι μου, αλλά τα ψάρια ό,τι και να τα δώσεις σε ποσότητα θα το φάνε. Γιατί το συζητάω ακόμα; Στην κατασκήνωση θα πας και μην μου αλλάζεις θέμα.» Για λίγο η Μαρίνα δεν μιλούσε και ο κύριος Γιάννης συνέχισε. «Μαρίνα, το συζήτησα με την μαμά σου και θα πας.»
«Όπα. Για κάτσε λίγο. Το συζήτησες με την μαμά; Εσείς δεν μιλιέστε.», είπε καχύποπτα η Μαρίνα.
«Μιλάμε όταν πρόκειται για σένα και τον Παναγιώτη...»
«Γιώ, θέλει να τον λέμε. Περνάει μία φάση... ούτε αυτός ξέρει τι φάση περνάει.»
«Θεέ μου, αυτό το παιδί θα με τρελάνει.»
«Την ίδια τρέλα έχετε. Γιος σου είναι στο κάτω κάτω.»
«Ναι, αλλά εσύ μένεις μαζί του.»
«Και ποιος φταίει που εσύ είσαι μακριά;»
«Μαρίνα, άσε τον λόγο του διαζυγίου.»
«Ναι, ρε μπαμπά, αλλά γιατί να πάω μόνο εγώ στην κατασκήνωση;»
«Μην ανησυχείς. Θα πάει κι ο Παναγιώτης.»
«Ναι, αλλά πότε; Δεν είδα να ετοιμάζει πράγματα για να φύγει μαζί μου.»
«Δεν τον είδες γιατί πολύ απλά δεν θα έρθει μαζί σου.»
«Και συγγνώμη, εγώ θα φάω στη μάπα τα μικρά ένα ολόκληρο καλοκαίρι κι αυτός θα έρθει στη δεύτερη περίοδο;»
«Όπως είπα δεν θα έρθει μαζί σου, σα να λέμε θα πάει σε άλλη κατασκήνωση.»
«Πόσο πολύ παίζει να μας μισείτε; Δεν φτάνει που θα πάμε σε κατασκήνωση, θα μας χωρίσετε κιόλας.»
«Έτσι είναι αυτά, μωρό μου. Στο κάτω κάτω μας ανήκετε.»
«Μπαμπά τι λες; Θεέ μου, μια φυσιολογική οικογένεια ήθελα κι όλοι οι τρελοί στην δική μου μαζεύτηκαν.», είπε η Μαρίνα και σήκωσε το κεφάλι ψηλά όταν είπε την τελευταία πρόταση.
«Δεν φταίω εγώ που σε χώρισε ο Βασίλης.»
«Πρώτη φορά ακούω πατέρα να κατηγορεί την κόρη του για τον χωρισμό της.»
«Ε μα βρε παιδάκι μου, ούτε η Μπουμπού είναι τόσο ζηλιάρα όταν παίζουμε με την μπέμπα.»
«Μην μου πεις ότι βγάλατε του κουτάβι Μπουμπού, θα αυτοκτονήσω.»
«Και πώς ήθελες να το βγάλουμε;»
«Τόσα ωραία ονόματα για σκυλιά έχει, Μπουμπού βρήκατε κι εσείς; Το ότι δεν μπορεί να σας βρίσει δεν σημαίνει ότι του αρέσει κιόλας.»
«Δεν το ονόμασα ούτε εγώ ούτε η Δώρα. Η μπέμπα το ονόμασε.»
«Αφήσατε το μωρό να ονομάσει το σκύλο; Και νόμιζα πως μόνο η μαμά είναι τρελή.»
«Μίλα καλύτερα για την μητέρα σου.»
«Ναι καλά.»
«Και δεν αφήσαμε τη μπέμπα να ονομάσει το σκυλί, αλλά κάθε φορά που το βλέπει φωνάζει Μπουμπου, το δείχνει και γελάει.»
«Αχού μωρέ, τι χαριτωμένο.»
«Πάντα έλεγα ότι αυτό το μωρό είναι ηλίθιο. Μου τραβούσε τα μαλλιά όταν ήρθα.»
«Σου τραβούσε τα μαλλιά γιατί τα έχωνες στην μούρη της. Και κανένα μωρό δεν έχει την λογική ενός ενήλικα ή έστω του Παναγιώτη.»
«Μπαμπά, ο Παναγιώτης δεν έχει λογική.»
«Ναι, αλλά σκέφτεται.»
«Λέμε τώρα.»
«Τέλος πάντων, πρέπει να κοιμηθώ γιατί έχω να πάω στη δουλειά αύριο. Κοιμήσου κι εςύ γιατί έχεις να ξυπνήσεις νωρίς για το ταξίδι.»
«Ρε μπαμπά, γιατί μου το θύμησες τώρα;»
«Μαρίνα!», είπε ο κύριος Γιάννης υψώνοντας τη φωνή του και κάπως έτσι έκλεισαν την κλήση.
E.N. : Ξέρω ότι είναι μικρό, αλλά είναι ένα filler μέχρι να ξεκινήσω να γράφω για τις μέρες που είναι στη κατασκήνωση.
YOU ARE READING
Κατασκήνωση με το ζόρι ✓
Teen Fiction«Ρε μαμά, γιατί; Τι σε ενοχλώ στο σπίτι;», ρώτησε αγανακτισμένη η Μαρίνα. «Από τον Απρίλιο που χώρισες με τον Βασίλη, κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι. Ε βαρέθηκα να σε βλέπω συνέχεια στον καναπέ με ένα σακουλάκι πατατάκια στο χέρι. Και στο κάτω κάτω, θέλ...
