The Protector (On hold/Editing)

Hoofdstuk 7

WAARSCHUWING: DIT HOOFDSTUK IS IN BEWERKING.

"Oké, mannen. Nu dat we binnen zijn, zal ik jullie eerst even onze planning vertellen, hm?" kondigde onze gids aan, maar het leek meer op een vraag dan een statement. Toch knikten we allemaal als antwoord en de gids glimlachte lichtjes. 

"Okay. Luister aandachtig. Het is nu 9:42 uur en als deze uitleg voorbij is, zal het wel al kwart voor zijn of zelfs wat later. Maar dus, als eerste gaan we rondkijken in de galerij van historische helden en heldinnen. Ja, jongens, ook vrouwen konden wat in die goede, ouwe tijd," grapte de gids en we keken hem met een kleine frons aan. Sommigen onder ons kreunden zelfs zachtjes, omdat ze hetzelfde wisten als ik. We hadden hier te maken met flauwe grappenmaker. 

"Maar dus, na de galerij is het lunchpauze. Jullie zullen dan wel honger krijgen van al dat gezeur over die mannen en vrouwen," grapte hij weer, maar deze keer in een serieuze toon zodat het leek alsof hij serieus bezig was. Niemand gaf ook maar één kik. O' boy. 

"Na de lunchpauze gaan we eens een bezoekje brengen aan het voorwerpenruim. Ja, een dergelijk ruim met allemaal oude dingen van oude mensen. Zelfs een mobiele baksteen, want de GSM was nog niet uitgevonden in die tijd en maar al te goed ook. Je wilt niet horen van één van de soldaten: 'Ja, nee sorry. Maar ik moet dit echt opnemen. Chelsea gaat me nu vertellen of Bradford Pitt en Angelina Julia een koppel zijn of niet,'" grapte hij weer, maar deze keer met zelf ook een lachje. Allemaal zwegen we, zelfs Ms. Rupond en zij had de humor van een soepstengel! Ik voelde me gegeneerd in zijn plaats.

"Na de beeldentuin gaan we naar de filmzaal," hij maakte zijn eigen zin niet af en waarschijnlijk was dat expres. Maar toen iedereen het woord "filmzaal" hoorde, begonnen we allemaal te glimlachen uit blijdschap. Plots verscheen er een valse grijns op het gezicht van de gids. 

"O' o', dat is niet goed," dacht ik bij mezelf en natuurlijk had ik weer eens gelijk.

"Daar gaan we dan een leuke documentaire zien over de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. Wat leuk dat jullie er zo enthousiast over zijn!" grapte de gids weer en iedereen kreunde, inclusief mezelf. Ha, de gids had ons goed te pakken. Maar mij kon het eigenlijk niet zo erg veel schelen. Ik had wel enige interesse in de oorlogen, want geschiedenis was namelijk één van mijn favoriete vakken. Maar dat moest niemand weten. Even gluurt de gids naar zijn horloge en kijkt ons dan weer aan. 

"Nou mannen en vrouwen, het is al 9:46 uur en dus gaan we nu beginnen met de rondleiding in de galerij," kondigde hij aan en wuifde met zijn hand als teken dat we hem moesten volgen. Rustig volgde ik totdat ik een por voelde in mijn zij. Verbaasd keek ik opzij en ontmoette twee grasgroene ogen. Het was Amethia.

"Hey Odd, je lover boy zit naar je te staren," fluisterde ze al grinnikend in mijn oor en ik trok een wenkbrauw op. Lover boy? Waar had ze het over? Even keek ik verbaasd rond totdat ik twee paar bijzondere ogen naar me zag staren. Direct staarde ik terug, gevangen in die ogen. Ik voelde mijn hoofd lichtjes worden en mijn buik kriebelen. Hij was de enige die me zo liet voelen. Hij was de enige. Voor ik weet niet hoe lang bleef ik maar in die ogen staren. Als een slang hield hij me gevangen met zijn blik. Maar ik werd uit mijn trance verbroken toen ik weer een por voelde in mijn zij. Verbroken uit de trance draaide ik mijn hoofd en ontmoette twee donkerbruine ogen, haast zwarte ogen. Deze keer was het Varinya.

"Hey Odd, kom je nog of blijf je hem met je ogen verkrachten, hm?" grapte ze en knipoogde naar me. Ik werd een diep karmozijnrood. Met mijn hoofd naar beneden snel wandelde ik naar de groep toe.