The Protector (On hold/Editing)

Hoofdstuk 8

Samen met Var en Thia volgde ik onze groep door het museum en hoorde de uitleg van Mr. Montgomery, of Russell, aan. De man was niet meer zo grappig en losjes als voorheen. Nee, integendeel. Hij was zeer geconcentreerd en stijfjes, alsof hij zijn aandacht zo zeer op zijn werk wilde vestigen zodat hij niet meer op ons moest letten. En steeds weer had ik het gevoel dat het door mij kwam. Was ik dan echt zo gevaarlijk, als dat het juiste woord was, in zijn ogen dat hij me gewoon wilde negeren? Blijkbaar. Diep zuchtte ik en probeerde me te concentreren op wat hij zei en niet op de manier hoe hij het zei. Hij was aan het praten over wat ze allemaal gebruikten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Niet echt interessant. Hoe dan ook, ik bleef bij Var en Thia plakken en al snel begonnen we te murmelen tegen elkaar over onbelangrijke dingen eigenlijk. Totdat Thia een vrij interessant onderwerp naar boven bracht. Wel, interessant voor hen en vrij beschamend voor mij.

"En dus, wat gaan Hakim en jij doen op jullie date?" vroeg Thia al fluisterend en even verschoot ik van de plotselinge vraag over mijn afspraakje met Hakim. Meteen werd ik biet rood en hoorde Var naast me zachtjes gniffelen. Ik fronste en pruilde.

'Pestkop,' dacht ik bij mezelf en zuchtte diep. Ik zal de vraag maar moeten antwoorden, zeker? "Eerlijk?" vroeg ik eerst retorisch en ze knikten allebei te samen en dat deed me even grinniken. Het was niet erg grappig dat ze op hetzelfde moment knikten, maar het feit dat ze zussen waren, maakte het best grappig dat ze op hetzelfde moment knikten. Oké, was dat eigenlijk wel logisch? Boeit niet. Hoe dan ook, ik zuchtte weer diep voor ik antwoord gaf. "Geen idee," antwoordde ik eerlijk, want Hakim had me ook helemaal niets verteld over de date. Alleen waar ik naartoe moest en om hoe laat ik er moest zijn. Var en Thia's wenkbrauwen schoten omhoog in verwarring. Ik rolde mijn ogen lichtjes, haast onzichtbaar, door hun gedrag, maar ik kon hen wel begrijpen. Ik zou eerlijk gezegd ook zo hebben gereageerd. Maar bon, dat was niet belangrijk nu. Var opende haar mond om te spreken.

"Je hebt geen idee?" vroeg ze, al fluisterend, verbaasd en keek me met een onbegrijpende blik aan. Ik knikte eenmalig.

"Yep, hij heeft me niks verteld over de date. Alleen waar ik moet zijn en wanneer ik er moet zijn," legde ik ze snel uit en ze knikten allemaal in begrip. Hun mondjes gingen zelfs open in een stille 'Oh'. Ik gniffelde. Het was best een grappig zicht.

"Hoe dan ook, dus jullie date is eigenlijk een soort verrassing? Wel, voor jou dan," ratelde Thia eventjes door en ik knikte als antwoord.

"Joop, een volledige verrassing. Wel, voor mij dan," vertelde ik en mompelde het laatste. Ik vroeg me eigenlijk wel af wat we gingen doen op onze date. Ik was best nieuwsgierig. Gingen we gewoon een avondje uit of naar een restaurant? Of naar het centrum? Of naar de Londen Dungeon? Dat was echt een vet coole plek, moet je eens gaan bezoeken.

"Hey, Odd!" fluisterde Var luid en schudde me uit mijn gedachten. Verbaasd en nog een beetje in een trance keek ik naar haar op en trok een wenkbrauw op.

"Wat?" vroeg ik stilletjes, zodat ik zeker was dat ze me niet konden horen. Var wilde net iets zeggen, maar iemand anders was haar voor.

"Mej. Collins, Meij. Riverdale, zo te zien hebben jullie hier een fijn gesprek aan de gang. Ik hoop dat ik jullie niet stoor hoor," sprak Mevr. Rupond ons toe en de rest grinniken om ons heen. Een felle kleur rood verscheen op mijn wangen en ik keek naar de grond terwijl ik met mijn kleren begon te frunniken, wat ik altijd deed wanneer ik nerveus was of beschaamd. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Var gewoon snoof.

"Eigenlijk stoorde u ons wel mevr. Want ziet u, ik was net van plan om Odette hier te vertellen wanneer ze bijlessen kon vragen op school en waar ze het best informatie kan opzoeken voor taken," loog Var feilloos en ze had zo'n vastberaden toon dat ze zelfs mij overhaalde! Mevr. Rupond keek haar nog even sceptisch aan en vestigde daarna haar blik op mij. Ik slikte luid. Oh oh.