A Playful Lie

Chapter 34 (Aftermath)

Agad kaming pumasok sa loob ng bahay at pumunta sa may kwarto nina Tita. I have a feeling she already knows everything... About me.

Agad na kinuha ni Tita ang susi sa kwarto nila na nasa bag nya at binuksan ang pinto.

O________________O

"Oh my God!" Sigaw ni Tita at napaupo sa sahig. Agad siyang nilapitan ni Tito at pinipispis ang likod.

*************

Tristan's POV:

Nakahiga siya sa sahig habang walang malay. I looked around her. Nakakakalat yung mga pictures..... Mga pictures namin. I knew it. She already knows everything about me.

Agad akong lumapit sa kanya at umupo sa sahig. Puro luha ang mata at pisngi nya. She looks so fragile. She looks so hurt.

Napatingin ako sa kamay nya.

O_______________O

Wtf. Hawak hawak nya yung engagement rings namin. O.O

Paano yun-----

Agad akong napatingin sa kamay ko. Oh sht. Nasa kanya pala yung singsing ko. I never knew I lost it. Argh. This is all my fault.

"What's the problem Tristan?" Tanong ni Tito habang pinipispis ang likod ni Tita.

"T-The engagement ring..... Nakuha nya yung singsing ko Tito." I said and looked at him.

"WHAT?! Pero paano?" Gulat na tanong ni Tito.

"Hindi ko din po alam. I don't how, I don't know where, and I don't know when I lost it." I answered.

"Oh, so it's because of the ring." Tito said.

I felt my heart broke. This is all because of me. Kung hindi ko sana na misplace yung singsing, hindi sana ito mangyayari. I was a useless best friend, and a useless fiancé. I made her cry.

"I'm so sorry... Tita, Tito. It's my fault. I should have been more careful. I'm sorry...." I said and looked down.

Tumayo si Tito Eduard at lumapit sakin. Umupo sya tabi ko and he pat my back.

"It's alright Tristan. Nangyari na ang nangyari. It's our fault too. Lahat tayo nagkulang. Cheer up hijo." He said and smiled at me.

I looked at him.

"Thanks Tito." I said and smiled.

Kinuha na nya yung mga nakakalat na pictures sa sahig at binalik sa baul. Kinuha ko naman yung engagement rings namin mula sa kamay ni Kasey at binalik ko na din sa lalagyan.

Binuhat ko si Kasey at inihiga ko sa kama. Patuloy pa din sa pag iyak si Tita habang pinapatahan pa din ni Tito.

Hinawakan ko ang pisngi nya at pinunasan ang mga luha nya.

Hindi ko alam ang mangyayari pag nagising na sya.

I'm afraid she will hate me. I'm afraid she will push me away. I'm afraid to accept the truth that she already loves someone else. Someone other than me. Yung taong nasa tabi nya noong mga oras na wala ako. Someone who filled up the empty space in her heart where I left a scar.

A tear rolled down my cheeks. Agad ko itong pinunasan. I just can't deny the fact that I hurt her. I hurt my best friend, and my first love.

Hinawakan ko ang kamay nya. Alam kong magagawa ko na lang ito habang natutulog sya. Because in reality, she hates me so much.

Tumayo si Tito. Napatingin ako sa kanya. Dinukot niya yung cellphone niya sa bulsa nya.

"Anong pong gagawin nyo?" I asked.