Giftia Academy: School for Geniuses

Episode 6: A Genius Without A Heart

After we passed the student profile to our adviser, she gave each of us a 1/2 index card containing the subjects that we will take and its schedule. Binasa ko ang mga subject na nakasulat dito at namangha ako sa nakasulat. Those subjects of ours prove that this school is really made for the geniuses.

MONDAY

HOMEROOM- 7:00 am- 7: 30 am

Plane Geometry- 7:30 am- 9: 30 am

Breakfast- 9:30 am- 10:00 am

Introduction to Linguistics- 10:00 am- 12:00 nn

Lunch Break- 12:00 nn- 1:00 pm

History of Asia- 1:30 pm- 3:30 pm

TUESDAY

HOMEROOM- 7:00 am- 7: 30 am

Introduction to Literature- 7:30 am- 9: 30 am

Breakfast- 9:30 am- 10:00 am

Introduction to Computer- 10:00 am- 12:00 nn

Lunch Break- 12:00 nn- 1:00 pm

Aesthetics Art-1:30 pm- 3:30 pm

WEDNESDAY

HOMEROOM- 7:00 am- 7: 30 am

The Music of Asia- 7:30 am- 9: 30 am

Breakfast- 9:30 am- 10:00 am

Technology Livelihood Education- 10:00 am- 12:00 nn

THURSDAY

HOMEROOM- 7:00 am- 7: 30 am

Values Education- 7:30 am- 9: 30 am

Breakfast- 9:30 am- 10:00 am

Appreciating Filipino Culture- 10:00 am- 12:00 nn

Lunch Break- 12:00 nn- 1:00 pm

Komunikasyon sa Akademikong Filipino- 1:30 pm- 3:30 pm

FRIDAY

HOMEROOM- 7:00 am- 7: 30 am

Fundamentals of Science- 7:30 am- 9:30 am

Breakfast- 9:30 am- 10:00 am

Physical Fitness- 10:00 am- 11:00 am

Diba, ang advance ng mga subjects namin! Parang college na kami kahit first year high school pa lang kami. 

Masusubok nga talaga ang talino mo sa school na ito at ayokong mapag-iwanan.

After kong pagmunihan ang class schedule namin, narinig kong sinabi ng teacher namin na the schedule effective on Monday kaya class dismiss na daw. Bukas kasi raw ang introduction to the clubs.

Nagpaalam na ako kay Elixir at dire-diretsong lumabas ng classroom. Gusto nga niya akong samahan sa dorm pero sinabi kong si Ate Cass na lang ang magto-tour sa akin doon since I asked Ate Cass a while ago na ihatid niya ako sa dorm. Sinabi niya sa akin na sa may guard house na lang ako dumiretso at sunduin siya.

I am about to reach the guard house of the school when the butterfly garden caught my attention.

 I saw a girl with long black hair who seemed  to be a freshman too in different class. She was holding chocolates and she was somewhat confessing because she's blushing as she extended her hands to a man whose I can see only from behind.

 Wala sana akong balak na makinig sa usapan nila pero nacurious ako nang makarating sa aking pandinig ang malakas na pagtawag ng babae sa lalaking hindi kalayuan sa kanya.

"Hisashi!" banggit niya sa lalaking naglalakad na palayo

 Hisashi? Siya rin kaya yung anak ng may-ari ng school na tinawag ni Elixir na 'a genius without a heart'?

Huminto sa paglalakad ang lalaki at hinarap ang babae.

"Uhmmm... chocolate... for you...." sabi ng babae na mukhang inosente sabay abot ng chocolate na nakayuko.

Kinuha naman nung Hisashi yung chocolate at nang akmang aalis na siya, biglang nasalita muli yung babae.

"Hisashi..., mahal kita." sabi niya. Lumingon ng dahan-dahan si Hisashi. Nakikita ko sila mula rito sa kinaroroonan ko.

"I know you already know that I am not capable of that feeling. Stop loving me." sabi niya na siyang ikinaluha ng babae.

Ang harsh naman ng isang ito. Kaya siguro tinawag siyang genius without a heart.

"I... can... teach... you..." sabi ng babae sa pagitan ng kanyang mga hikbi.

"I cannot learn that. So, just stop dreaming with me." sabi niya at siya na ang lumayo sa babaeng umiyak.

Nagtama ang mga mata namin ng makarating siya sa kinaroroonan ko. Huminto pa siya sa aking gawi.

Sa kanyang paghinto ay napagmasdan ko sa unang pagkakataon, ang mukha niya ng malapitan. Napakaamo ng walang emosyon niyang mukha. Ang ganda ng gray niyang mga mata, maputi siya, matangos ang ilong, mapula ang kanyang mga labi. He's perfect if only his eyes has a life on it. 

Naalala ko tuloy ang lalaking nakita ko nun sa butterfly garden. Mukhang si Hisashi rin iyon.

"You see that scene, aren't you?, Ms. Transferee." sabi ni Hisashi.

"Yes and its so rude. Don't you just feel pity for that innocent lady?" sabi ko. 

Pansin ko lang ang hilig ng mga tao dito na mag-English kaya nag-English na lang din ako.

"How do I feel pity to her if I am not capable to feel pity? I do not have any emotions, Ms. Transferee." sabi niya sa akin.

Nanlaki ang aking mga mata sa aking narinig.

 Is this for real? Meron ba talagang taong katulad niya na walang emosyon? I think no matter how broken a person was, an emotion will remain on him even its too little.

Tinitigan ko ang kanyang napakagandang gray na mga mata at mula sa mga matang akala ko ay walang buhay ay naramdaman ko ang milyon-milyong emosyon na tila pinipigilan na kumawala.

Hindi ko alam kung paano ko naramdaman ang mga emosyong iyon ngunit sigurado ako, ang mga mata niya ay mahusay magtago ng mga emosyong hindi niya kaya ilabas.

"I do not believe that you do not have any feelings at all because I know that you are capable of feeling all those emotions like us and I see it through your eyes.. You are a human too after all," sabi ko sa kanya at binigyan siya ng pinakamaganda kong ngiti.

Saglit na ngumiti ang kanyang mga mata ngunit sa sobrang saglit nun ay tila pinaglalaruan ka lamang ng sarili mong emosyon.

"Do you think so? Then, why don't you try to let them out?" hamon niya sa akin at tinitigan ako sa mga mata.

I gulped as I noticed how close we are but I pretend to be not affected by his presence.

"Fine, I will let all your emotions out." sabi ko sa kanya na nakangiti parin.

"Do what you want. What's your name and ability by the way?" tanong niya sa akin na bumalik na sa walang emosyong siya.

"Ms. Sakura Park, the Atlas Genius." sabi ko sa kanya at naglakad na palayo dahil baka nag-aalala na si Ate Cass dahil late na ako sa usapan namin. Pero bago ako tuluyang lumayo, I caught him smiling a little bit na siyang napabilis ng tibok ng puso ko.

Why this guy is capable in making my heart beats faster?

Who exactly the man behind that genius without the heart?

My curiosity starts to fire up. It is not funny at all.