Giftia Academy: School for Geniuses

Episode 20: This is How His System Works

Episode 20:This is How His System Works

Lumilipad ang isip ko sa kung ano ang pag-uusapan namin ni Hisashi. Handa na ba talaga ako na malaman ang tungkol sa kalagayan niya? Nandito nga ako sa classroom but I am mentally absent. Hindi ko nga malaman kung anong subject na. Buti nga't walang pumapansin that I am not with them. Kung magdahilan na lang kaya ako na masakit ang ulo ko? Eh, this is the chance that I am waiting for. Mas makikilala ko si Hisashi.

"I am announcing an early dismissal. You may now go and eat your lunch." sabi ng professor namin na siyang nagpalakas ng kaba ko.

Bakit kailangan ng early dismissal? Tumakbo na kaya ako ngayon? But I promised Hisashi na hindi ko siya iiwan. Hay, bahala na!

Isinabit ko na ang bag ko sa likuran ko para ihanda ang sarili sa pag-alis ko. I am about to leave the room ng hatakin ako ni Elixir.

"I am so sorry, Sakura. Sabi kasi ni Hisashi dalhin kita sa kanya sa butterfly garden eh! Baka raw takasan mo siya." sincere na sabi ni Elixir sa akin habang hila-hila ako sa braso.

Hay, sino nga ba ulit si Hisashi Yukisashi? Bakit ko ba naisip na maiisahan ko siya?

I just sigh at nagpahatak na lang kay Elixir. Epal naman kasi iyang si Hisashi, hindi pumasok sa klase.

Hinihiling ko na sana bumagal pa ang oras para matagal kaming makarating sa butterfly garden o kaya naman malipat ang butterfly garden sa pinakamalayong place sa school para matagal naming marating iyon. But of course, all of them are just in my imagination. Saglit lang naming narating ang butterfly garden at nakita ko si Hisashi na nakaupo sa isa sa mge bench doon.

"I leave you here. Pupuntahan mo siya ha!" paalala ni Elixir.

I just thumbs up. Oo nga pala't may trust issue itong si Hisashi baka pag hindi ko sinipot ay maging alone na siya and aloof forever.

Muli akong napabuntong-hining bago siya tawagin.

"Hisashi." tawag ko sa pangalan niya at ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

Agad naman siyang lumingon sa sa akin at sinenyasan na umupo ako sa tabi niya that I am glad that I do kahit na sobrang nanghihina ang tuhod ko sa kaba.

"I will tell you everything about my system. It is up to you to decide whether you stay or not. My mom is right. Napaka-unfair ko sa iyo na pinananatili kita sa tabi ko without saying everything about my condition. Sorry Sakura if you are also suffering because of me. Kaya ayaw kong makipag-kaibigan eh!" pambungad na sabi ni Hisashi na ramdam mo sa boses niya ang labis na kalungkutan.

If Hisashi is normal like us, baka umiiyak na siya ngayon. Although I know that guys are tough.

I lend my head on his shoulder as my way of comforting him. I don't want to see his eyes even though I badly want to stare at them. Maiiyak ako panigurado.

"Remember I promise that I never leave your side. Tutuparin ko yung Hisashi. I just want to know how could I deal with you? You don't need to feel sorry." sabi ko sa kanya na halatang pinipigilan ang pag-iyak.

Hindi na niya tinanong ang posisyon namin kaya I assumed na nakatingin siya sa malayo habang binubuhat ang ulo ko na nasa balikat niya.

" It's okay if you leave me after this. Kakayanin ko naman siguro." malungkot pa rin ang boses ni Hisashi.

Hinampas ko bahagya ang noo niya.

"Ouch! What is that for?" sabi niya sa akin sabay lingon sa side ko kaya naalis ang ulo ko sa balikat niya.