Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 26

Ik ben wel voorspelbaar zeg.. Ben ook niet echt heel tevreden over dit deel maar goed ik moest wat.....

Met twee handen tegelijk wilde hij de deur dichtgooien.
'Dit is niet echt, dit is een kut grap' schudde hij zijn hoofd.
'Floris wacht' liet de vrouw de deur niet voor haar neus dichtgooien.
'Wie is dat Wolfs' opende Eva voorzichtig de deur van de hal waar ze achter had toe staan kijken hoe hij de deur opende.
'Flikker op jij bent dood' riep hij naar de vrouw toe. 'Ga weg en laat me met rust' deed hij een nieuwe poging om haar weg te krijgen terwijl hij lijkbleek was geworden en nog net niet hyperventileerde van woede, ze zag het aan zijn ogen.
'Ik denk dat u beter kunt gaan' bemoeide Eva zich er nu ook mee terwijl ze de deur van Wolfs overpakte.
'Ik denk dat jij het niet begrijpt meisje' schudde de vrouw haar hoofd dat ze niet wegging. 'Is Fleur hier ook. Ik wil haar zien' bleef ze gewoon voor de deur staan.
'Wolfs wie is dit' keek Eva van de vrouw naar Wolfs. Ze begreep er niks meer van. Wie was die vrouw, wat wilde ze van Wolfs en wat wilde ze van Fleur. Het eerste dat in haar op kwam was Fleur haar moeder, maar die was dood dus dat kon niet. Toch...
'Nee dit kan niet' bleef Wolfs maar roepen terwijl hij zijn ogen stevig dichtkneep in de hoop dat als hij ze opende het allemaal een droom bleek te zijn.
'Ik kan het uitleggen, alsjeblieft' smeekte de vrouw hem de deur niet dicht te doen.
'Papa' begon ook Fleur nog te roepen om aandacht.
'Ga jij even naar haar toe' stuurde hij Eva. 'Ik wil niet dat ze me zo ziet' haalde hij haar over dat hij haar niet stuurde omdat ze hier niet bij mocht zijn.
'Ik weet niet. Laat me met rust' wilde hij nog steeds niet met de vrouw praten.
'Wat is er lieverd' liep Eva bij Fleur de kamer binnen.
'Jij moest mij nog kus geven ging papa zeggen' lag ze afwachtend in bed.
'Sorry schatje. Kusje' gaf ze de kleuter een nachtzoen waarna ze haar toe dekte zodat ze kon gaan slapen.
'Het was echt niet mijn idee of zo hoor. Ik wil mijn dochter zien' hoorde ze de vrouw bij de voordeur. Dus toch Fleur haar moeder, hoe kon dit?
'Wolfs' liep Eva terug naar de deur. 'Zij was toch dood' vroeg ze aarzelend toen Wolfs gebroken naar haar op keek.
'Ik weet het niet meer, als ik dit geen droom is, ik weet het niet' schudde hij met de tranen in zijn ogen zijn hoofd.
'Wilt u alstublieft weggaan' was nu Eva degene die de deur dicht wilde doen. Die vrouw moest weg.
'Knijp me heel hard Eef' droeg hij haar op.
'Doe normaal, die vrouw staat hier echt hoor. Heb je tegen me gelogen' voelde ze zich door hem verraden. 'Sta je hier een toneelstukje op te voeren' voelde ze de woede in haar opborrelen. Had hij haar al die tijd voorgelogen?
'Nee Eef. Ik... Ik weet niet beter of zij is dood' wees hij naar de vrouw die nog altijd gewoon voor de open deur stond.
'Mag ik het uitleggen' deed ze een nieuwe poging.
'Ga je gang' bleef Wolfs tegen de deur aanleunen terwijl Eva lijn recht tegenover hem stond. Ze voelde zich zo verraden.
'Mijn vader' schudde ze haar hoofd. 'Hij heeft me opgesloten in de kelder toen ik wat voor hem ging pakken. Het was beter voor iedereen, voor mij, was hij van mening. Het was alleen beter voor hem omdat hij jou geen geschikte partner voor mij vond. Ik wilde het niet maar ik kon geen kant op. Ik mocht geen eens afscheid nemen van Fleur' liepen de tranen over haar wangen terwijl ze verder vertelde.
'Al die tijd heb ik daar gezeten, soms kwam mijn moeder maar ze durfde niet tegen m'n vader op, deed alles wat hij zei, ze was zo bang voor hem. Zij wilde het niet maar kon niet anders dan eraan mee werken. Ik heb jullie al die tijd zo gemist' keek ze met zo'n blik naar Wolfs waarvan Eva haar haren recht overeind gingen staan.
'En hoe kom je nu dan hier' was Wolfs nog steeds furieus.
'Mijn vader is vorige week overleden. Mijn moeder heeft me laten gaan. Hij wilde een beter leven voor mij maar ik wilde dat niet. Dat kon hij niet verkroppen' haalde ze snikkend haar schouders op.
'Ik heb om jou gerouwd, ik moest mijn dochter vertellen dat haar moeder nooit meer thuis zou komen, ik moest verder met mijn leven, heb geen afscheid van jou kunnen nemen. En nu... Nu heb ik mijn leven hier weer opgepakt en sta jij hier doodleuk voor mijn neus terwijl ik door wil met mijn leven. Waarom nu, waarom niet een jaar geleden, waarom' sloeg hij gefrustreerd met zijn handen tegen de muur.
'Ik wil dat je nu weggaat. Ik moet dit verwerken' gooide hij in een beweging de deur dicht die hij vervolgens nog even aanduwde om zeker te weten dat hij echt dicht was.
'Wil je met me praten Wolfs' was Eva hem gevolgd naar de woonkamer waar hij zich met zijn gezicht in zijn handen op de bank had laten zakken.
'Ik begrijp het niet. Ik kan niet begrijpen dat iemand zover gaat. Dat je als vader zoiets doet' schudde hij ongelovig zijn hoofd. Zelfs al ging het om het geluk van je dochter, dan nog kon hij zich dit niet indenken dat je zoiets zou doen.
'En nu' vroeg Eva zich hardop af. Ze wilde weten waar ze aan toe was ook al had hij dit allemaal zelf nog niet kunnen laten bezinken. Zij waren nu immers een gezin, Wolfs hoorde bij haar en zij bij hem en bij Fleur en ze wilde dat, dat ook zo zou blijven.
'Ik weet het niet Eef. Ineens staat de vrouw waarvan ik dacht dat ze dood was hier voor mijn deur, springlevend. Ik weet even niet wat ik voel, wat ik denk of wat ik wil' wilde hij het er ook niet over hebben.
'Ik wil jou niet kwijt' sprak Eva haar grootste angst toch uit ook al wilde hij het er niet over hebben. Hij had immers gezegd dat de moeder van Fleur de liefde van zijn leven was geweest en nu bleek ze nog te leven.
'Jij raakt me niet kwijt' schudde hij zijn hoofd terwijl ze zag dat hij de grootste moeite had om niet te gaan huilen. 'Ik bevat het gewoon niet' bleef hij erbij. 'Ik heb denk ik wel behoefte aan wat afleiding. Hele fijne en lekkere afleiding' begon hij Eva te betasten die naast hem op de bank was komen zitten.
'Je bent emotioneel Wolfs' schudde ze haar hoofd. Ze hoefde niet gebruikt te worden zodat hij zich beter zou voelen.
'Ik kreeg toch straf vanwege jou slipje op de stoel' wimpelde hij met zijn wenkbrauwen. 'Ik heb zin in je Eef, ik wil met je vrijen' drukte hij zijn lippen op die van haar om haar over te halen. Dat zoals gewoonlijk natuurlijk werkte en ze liet zich dan ook gewillig meevoeren naar de slaapkamer waar ze beide hun gedachte even konden verzetten en even helemaal in elkaar op konden gaan.

Oke het is misschien een beetje onrealistisch dat zoiets gebeurd of je moet heel krankzinnig zijn(laten we het daar dan ook maar ophouden) maar ik kon niks anders bedenken dat ze haar gezin in de steek liet en weer terug kon komen...