Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 24

Samen hadden ze de boodschappen gedaan aan de hand van Wolfs boodschappen briefje aangezien hij moest werken.
'Mag ik nou film kijken Eva' was Fleur al op de bank neergeploft. Echt niet dat ze ook nog van plan was om te helpen met opruimen.
'Ik kom eraan' beloofde ze de kleuter die behoorlijk had tegengestribbeld omdat ze boodschappen moesten doen in plaats van dat ze een film mocht kijken. Dat mocht pas als ze weer terug thuis waren en dat duurde veel te lang naar haar zin, want als ze met haar vader ging dan waren ze altijd veel sneller.
'Spiegeltje spiegeltje aan de wand' liet ze haar keuze al duidelijk merken.
'Wie is het mooiste van het land' maakte Eva haar zin af.
'Ikke' riep de kleuter. 'En ook Eva' voegde ze er vervolgens aan toe. 'Ja toch Eva' sprong ze ongeduldig op en neer. 'Dat zegt papa altijd he, Fleur is prinses en Eva is ook prinses' gaf ze Eva niet eens de gelegenheid om haar vragen te beantwoorden.
'Jij bent de allermooiste van het land' hield Eva haar hoofdje tussen haar handen waarna ze een kus op haar voorhoofd drukte.
'En jij de allerliefste mama van hele land' liet ze zich tegen Eva aan vallen. 'En de allerliefste baby' drukte ze haar lippen tegen Eva haar inmiddels wat dikker geworden buik aan.
'Kom sneeuwwitje dan zet ik de film voor je aan' spoorde Eva haar aan, aangezien ze graag de boodschappen ook nog wilde opruimen en anders zou Fleur om aandacht blijven vragen.
'Dank je wel' brulde de kleuter toen de film eindelijk begonnen was.

En terwijl Eva de boodschappen opruimde in de kastjes klonk de bel.
'Papa' keek Fleur op van haar film.
'Papa komt nog niet' schudde Eva haar hoofd waarna ze zich richting de gang begaf. Voor de deur stond een blonde vrouw die Eva nog nooit had gezien.
'Hallo' opende ze vragend de deur. Misschien wilde ze iets vragen of kwam ze iets verkopen.
'Ik zoek Floris' stak de vrouw meteen van wal.
'Die is er niet' schudde Eva haar hoofd terwijl ze de vrouw bekeek.
'Wanneer is hij er dan wel' liet ze zich niet uit het veld slaan.
'Vanavond pas' beantwoordde Eva haar vraag. 'Kan ik anders iets doorgeven' deed ze een poging. 'Wie bent u' probeerde ze iets te weten te komen over de vrouw.
'Ik kom later wel terug' draaide ze zich om waarna ze meteen wegliep. Eva met een hoop vragen achterlatend.
'Wie was dat' vroeg Fleur nieuwsgierig als ze was.
'Oh een mevrouw' wuifde Eva het weg. 'Niet belangrijk voor Fleurtjes he' herhaalde ze de woorden die de kleuter vaak te horen kreeg als iets haar niet aanging.
'Oké' legde die zich er dan ook maar bij neer waarna ze zich weer op haar film richtte zodat Eva ook verder kon met opruimen.

Met z'n drieën zaten ze aan de eettafel van hun avondeten te genieten terwijl Fleur zoals gewoonlijk honderduit kletste.
'Ik ging sneeuwwitje kijken he papa en ik ben de mooiste van het land zei Eva' nam ze de slierten spaghetti met haar hand om ze daarna in haar mond te stoppen.
'Nou nu niet meer hoor, heb je gezien hoe je eruit ziet tomatenmonster' schudde hij lachend zijn hoofd. Het was altijd hetzelfde als ze tomatensaus aten, Fleur zat altijd van boven tot onder helemaal onder de saus.
'Nu ben je om op te vreten' deed Wolfs alsof hij een hap van haar nam.
'Nee papa niet doen. Eva help' gilde de kleuter het uit die wild met haar armen spartelde.
'Papa is gek. Fleurtje is toch niet om op te eten. Fleurtje is om mee te knuffelen' schoof ze wat opzij om de kleuter vervolgens tegen zich aan te trekken.
'Nu ben jij ook tomaatmonster' giechelde Fleur om de rode vlek die ze had achter gelaten in Eva haar shirt.
'Nu krijgen we een rode baby' sloeg Eva haar hand voor haar mond.
'Ohnee' riep Fleur verbaasd uit.
'Grapje. Dat kan toch niet' stelde Eva haar gerust dat het alleen maar op haar shirt zat.
'Wie is er hier nou gek' bemoeide Wolfs zich er ook mee.
'Eva' riep de kleuter uit. 'En papa' vervolgde ze. 'En Fleurtje. Allemaal gek' joelde ze het uit tot groot genoegen van zowel Eva als haar vader.

'Er stond vanmiddag een vrouw voor de deur' schoot Eva ineens te binnen als ze samen rustig op de bank naar de televisie zitten te kijken.
'Oh en wat kwam die doen dan' grapte Wolfs. Er stond toch immers wel vaker iemand aan de deur dus zo raar was het in zijn beleving niet.
'Ze was op zoek naar jou' was Eva wel uiterst serieus.
'Oh waarvoor' had ze nu toch zijn aandacht.
'Weet ik niet. Toen ik zei dat je er niet was zei ze dat ze later wel terug zou komen' moest ze hem het antwoord schuldig blijven.
'Nou ik zou het niet weten' haalde hij onwetend zijn schouders op. 'Ik heb mijn minnares mijn adres niet gegeven' grapte hij.
'Dat is niet grappig Wolfs' kon Eva er alleen niet om lachen. 'Ik weet zo ook wel dat ik lelijk dik varken ben' zat die dikke buik haar vreselijk in de weg.
'Je bent niet lelijk, je bent niet dik en je bent ook geen varken' schudde Wolfs zijn hoofd. 'Je bent de allermooiste en allerknapste en wij krijgen het allermooiste kind. Over drie maanden ben je weer gewoon jezelf en zo niet dan vind ik je nog steeds de mooiste en de lekkerste ook met een beetje vet' prikte hij in haar dikke buik. 'Ik hou toch alleen van jou' verzekerde hij haar ervan waarna hij haar kuste.
'Dat weet ik wel maar toch, ik voel mezelf gewoon lelijk en uit gelubberd' bleef ze erbij.
'Wacht maar tot dat kind er straks uit is, dan ben je pas uit gelubberd' grijnsde hij doelend op de bevalling.
'Hou op ik wil het niet weten' sloeg ze haar handen voor haar oren.
'En zelfs dan vind je nog steeds mooi hoor' trok Wolfs lachend haar handen weg. 'En nu even serieus, ik zou echt niet weten wie die vrouw zal wezen' haakte hij terug in op hun vorige onderwerp.
'Ik ook niet. Ze zei niet wie ze was alleen dat ze jou zocht. Floris' klakte ze met haar tong.
'Floris' keek hij verbaasd op. Er was immers eigenlijk niemand hier die hem zo noemde.
'Ja Floris ja' knikte ze dat hij het goed gehoord had.
'Dan moet het iemand uit Amsterdam zijn, hier noemt iedereen me Wolfs' haalde hij wederom zijn schouders op. Hij kende zoveel mensen in Amsterdam.
'Toch één van je minnaressen' zei ze het wel maar ze hoopte toch van niet, want het was best een mooie vrouw geweest vond zij.
'Die heb ik niet, en die had ik ook niet in Amsterdam' verzekerde hij haar er nogmaals van. 'We zullen het wel zien als ze nog terug durft te komen nu ze kennis gemaakt heeft met mijn allermooiste vrouw' sloeg hij zijn armen trots om haar heen om haar te benadrukken dat zij de enige voor hem was en dat ook altijd zou blijven.