Voorgelogen (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 34

Verstijfd door haar vraag bleef hij staan.
'Niemand liefje' schudde hij zijn hoofd terwijl hij geruststellend naar haar probeerde te glimlachen.
'Is die van jou werk. Een stoute mevrouw' nam de kleuter er geen genoegen mee. Als papa haar allemaal vragen stelde dan mocht zij het ook.
'Zoiets ja' knikte hij dat ze gelijk had terwijl Eva hem mee sleurde terug naar de keuken.
'Kunnen we niet beter gewoon eerlijk tegen haar zijn' beviel het stiekeme gedoe haar van geen kant.
'Wat' fronste hij zijn wenkbrauwen. 'Vind je dat we het haar moeten vertellen' kon hij zijn oren niet geloven.
'Ik weet het niet. Ik denk gewoon dat als zij er over een paar jaar achter komt ze misschien wel woest zal zijn dat we haar bij haar weg gehouden hebben' haalde Eva twijfelend haar schouders op. 'Het is en blijft wel haar moeder Wolfs' bekende ze met pijn in haar hart. 'Ik heb nooit een moeder gehad, hoe graag ik die ook wilde. Zij heeft er wel één die wij haar ontzeggen' dacht ze vanuit Fleur haar oogpunt.
'Ze heeft jou toch. Jij bent een hele goeie moeder voor haar. Wat heeft ze er dan aan twee' vond Wolfs het niet nodig. 'Ik weet zeker dat Fleur zich geen betere moeder kan wensen dan jou' bleef hij er bij.
'Ik ben gewoon bang dat als ze wat ouder is en ze komt erachter dat haar moeder nog leeft en dat wij dat weten dat ze dan zo boos word. Dat ze ons straks niet meer wil zien' wilde Eva hun kleine meisje niet voorliegen.
'We kunnen haar over een paar jaar toch vertellen hoe het zit, als ze het beter begrijpt en zelf kan kiezen of ze contact wil of niet. Ze is nog zo klein en ik wil gewoon dat ze zonder zorgen kan opgroeien tot een mooie jonge vrouw' zag Wolfs er niks in.
'Ze gaat vanzelf een keer meer vragen stellen, je kunt het niet weg blijven wuiven. Ik kan me heel goed indenken dat zij heel veel vragen heeft over haar moeder als ze ouder word' deed het haar verdriet dat zij haar moeder nooit meer had gezien.
'Dan zal ik die beantwoorden. En ik hoop dat ze dan ook begrijpt dat we dit voor haar deden. Dat wij alleen het beste voor haar wilde omdat wij onvoorwaardelijk van haar houden en haar wilde beschermen' bleef hij erbij.
'Als jij denkt dat, dat het beste is' haalde Eva haar schouders op.
'Ik weet niet wat goed is of wat het beste is. Ik weet alleen dat ik het beste voor haar wil en dat wij dat zijn. Ik maar ook jij, de moeder waar ze zo tegenop kijkt. En ik wil haar nog even kind laten zijn. Ze heeft al genoeg meegemaakt' zou hij er niet aan toegeven. Niet uit de veilige modus stappen waar ze zich nu in bevonden.
'Jij moet het beslissen, het is jou dochter' gaf ze schouder ophalend toe, ze zouden het er toch niet over eens worden en in dit geval had ze er eigenlijk niks over te zeggen. Het was haar dochter niet. Biologisch gezien dan want Fleur was alles voor haar, en juist als een dochter.
'Ze is ook van jou he, we zijn een gezin, ze is niet alleen meer van mij, en ik vertrouw haar graag toe aan jou. De allerliefste en allermooiste moeder van de hele wereld' verzekerde hij haar ervan waarna hij zijn lippen op die van haar drukte.
'Jullie zijn stiekem aan kussen, maar ik heb honger' verscheen Fleur in de deuropening van de keuken.
'Papa gaat zo eten maken, ga nog maar even spelen' stuurde Wolfs haar terug naar de kamer.
'Mag dan koekje' liet ze zich alleen niet zo snel afschepen.
'Pak maar een stuk fruit van de fruitschaal' schudde Wolfs zijn hoofd.
'Kom je met mij spelen' zuchtte ze omdat ze haar zin niet kreeg en richtte haar aandacht toen maar op Eva.
'Papa en Eva praten even, ga gewoon even spelen Fleur' gaf Wolfs al antwoord terwijl hij haar opnieuw de keuken uitstuurde.
'Ja lekker kussen' stampte ze boos de keuken uit.
'Wij waren toch ook al uitgepraat' was Eva er ook wel een beetje klaar mee.
'Waren wij dat' fronste Wolfs zijn voorhoofd.
'Ja hou er nou maar over op, we laten het wel zo' draaide ze zich om waarna ze ook de keuken verliet en naast de kleuter op de bank neerplofte.
'Is papa boos' keek die op naar de Eva.
'Nee joh, papa is gewoon beetje chagrijnig' schudde Eva haar hoofd om haar gerust te stellen dat er niks aan de hand was.
'Door die mevrouw' liet het de kleuter niet los dat haar vader daar zo naar vroeg en dat hij ook nog een foto had van die vrouw.
'Ja, papa wil altijd alle boeven oppakken he' ging ze maar mee in het verhaal van Fleur.
'Als die mevrouw komt weer op mij school dan zeg ik juffie dat zij moet papa bellen omdat papa is bij de politie' dacht ze helemaal de oplossing gevonden te hebben.
'Dat is heel goed van jou he lieverd' prees Eva haar dan ook. 'Zullen we dan nu de televisie even uitdoen, anders krijg je hoofdpijn he' nam ze de afstandsbediening van haar over omdat ze lang genoeg naar het ding had gekeken.
'Mag dan rolschaatsen' probeerde ze om Eva alsnog mee te krijgen om mee te spelen.
'Als je nu even binnen met iets gaat spelen, dan ga ik papa even helpen en dan gaan we na het eten een ijsje halen op je rolschaatsen goed' gooide Eva het over een andere boeg.
'Ja, mag wel met rolschaatsen dan he' sprong ze al enthousiast op.
'Met je rolschaatsen, maar pas na het eten he' beloofde Eva haar waarna ze gretig knikte en de kamer uit huppelde om dan toch maar met wat ander speelgoed te gaan spelen.
'Moest je haar dat echt beloven Eef' stak Wolfs zuchten zijn hoofd om de deurpost heen.
'Ja, dan ga je toch lekker niet mee, chagrijntje' voegde ze zich bij hem in de keuken.
'Ik ben niet chagrijnig' roerde hij door de pan met groente.
'Doe dan ook niet zo chagrijnig, zelfs Fleur merkte het op' maakte ze hem duidelijk.
'Het is gewoon teveel gezeik' stak hij zijn handen in zijn haar.
'Laat het nou maar los liefje, we zouden een gezellig weekend hebben met elkaar maar zo word het helemaal niks he' trok ze zijn armen naar beneden waarna ze zacht een kus op zijn lippen drukte.
'Je hebt gelijk' haalde hij zijn schouders op om zijn woorden kracht bij te zetten. 'We maken er een leuk en gezellig weekend van' glimlachte hij kleintjes terwijl hij zijn armen stevig om haar heen sloeg. De vrouw waar hij zoveel van hield en waar hij de rest van zijn leven mee wilde delen.