Dünyada Hayvan Olmak

Bölüm 11

         Ruhunu kaybeden dünyayı kazansa ne çıkar ?

                                                                                  Victor Hugo

                                  Şehre gidip yetkilerle konuşmak iyi fikir gibi gelmişti ama şu 13 işi kafamı kurcalıyordu. Bu kadar kısa sürede bu inancın nasıl yayıldığını hala anlamıyordum. Hoş 13 olmasa insanlar farklımı davranacaktı önünde sonunda bu felaketler yaşanacaktı. 13 sadece katliamı hızlandırmıştı. Hem şehre inersem ailem ne olacaktı,dostlarım güvende olmazdı. Ben yokken askerlerin eve gelmesi dostlarımın ölüm fermanı olurdu. Bir çare bulmalıydım hem de hemen. Yıllarca iş dışında bir hayat bilmeyen beni, farklı bir insana çeviren dostlarıma çok şey borçluydum. Hayatımı sıradanlıktan ve boşluktan geri almıştım. Hayaller ile gerçeklerin birbirine çok yakın olduğunu biliyordum. Hep gerçeklerin arkasına sığınıp hayallerimi ertelemiştim. Dostlarım bana hayallerin gerçek,gerçek bildiklerimin  ise tam bir saçmalık olduğunu çok kısa sürede anlatmışlardı.Borçluydum dostlarıma. Canımı borçluydum en önemlisi. Katliamı engellemenin yolu olmalıydı ve ben bu yolu bulacaktım. 

                            Yetkililer dediğim kişilerin aslında bir işe yaramaz insanlar olduğunu iş hayatımdan biliyordum. Koltuklarında göt ve göbek büyütmekten başka bir şey yapmazlar bin yıl önce aldıkları eğitimde öğrendikleri öğretilere göre karar verirlerdi. Yetkililer hep bir şey olup bittikten sonra "biliyorduk böyle olacağını" diyen salaklardan ibaretti. Bu işin yetkililerle görüşerek çözülemeyeceğinden emin olduktan sonra kanepeye uzandım. Eşim kanepenin arkasındaki baba koltuğuna oturmuş beni izliyordu.

                       " Olağanüstü olaylar yaşıyoruz" dedim.

                            Eşim " evet bu olanlar gerçek üstü, ama oluyor işte" dedi. 

                             Oğlum halının üzerine sırtüstü uzanmış " doğa anaya sormak lazım neden bu kadar bekledin, hayvanların yok olma süreci bu kadar yakınken sayıları bu kadar azken onları neden savaşa sürdün" 

                             Bu çocuk sandığımdan daha zeki birisi galiba dedim içimden. Oğluma döndüm ,

                             "Ne dedin sen"

                               "Ne diyeceğim baba hayvanlara bu emri kim veriyorsa ya da liderleri kimse saçmalamış sayıları bu kadar azken olacak işmi insanlara saldırmak, haksızmıyım."

                               "Doğru söylüyorsun bir liderleri olmalı ya da bir yönlendiren olmalı organize olmalarına bakılırsa haklısın oğlum."

                                "Baba doğa ana deyip duruyoruz gerçekten böyle bir varlık varmıdır"

                                "Olanlara bakılırsa var galiba ama onun nerede olduğuyla ilgili en küçük bir fikrim dahi yok."

                                Eşim kadınlık iç güdüleri tavan yapmış birisiydi. "hayallerine bak" dedi. Evet cevap buydu hayallerime bakmalıydım. Roni ve Arven le konuşmalıydım onlar bana doğa ana dediğim liderlerini bulmama yardımcı olabilirlerdi. Peki bulunca ne yapacaktım. Gerimi çekilin diyecektim zaten çekilmişlerdi. Ya da barış mı dilenelim diyecektim. Barış insanlara en uzak kelimedir. İnsanlar barış sözleşmesine hiç uymaz ya da uyar gibi yaparlar ve katliama devam ederlerdi.Oğlum yattığı yerden,