Philip

180 12 0
                                        

Okula gitme vakti. Dün gece heyecandan pek uyuyamadım, ama yorgun da hissetmiyorum. Kendime 'yeni okul, yeni hayat' diye aşılıyorum. Okul fazla uzak değil yürüyerek on dakikada gidilebildiği için yürüyerek gidiyorum. Yolumun üstünde sürekli cafeler, restoranlar var. Bu iyi bir şey en azından kalabalık bir yer. Yürürken uzaklardan bir zil sesi duyuyorum. 'Eyvah' deyip saatime bakıyorum, geç kaldım. Koşar adımlarla okula vardığımda neyse ki öğretmen henüz girmemişti. Sınıfın kapısına vardığımda kendimi içeri girmeye zorladım ama yapamadım. Arkadan itildiğimi düşünerek derin bir nefes alıp sınıfa girdim. Gözüm hemen oturmak için boş bir yer aradı. Neyse ki arkalarda yer vardı, favorim. Hemen oraya geçtim. Yanımda bir çocuğun oturduğunu farkettim.
"Merhaba ben Nathan." dedi.
"Merhaba ben Philip" dedim. Çocuk sıcakkanlı birine benziyordu belki o kadar da kötü değildir diye düşündüm. Konuşma bittikten sonra Nathan kalkıp diğer arkadaşlarının yanına gitti. Bende sınıfı gözlemeye başladım. Ön sıralarda inekler vardı, şaşırmadım. Orta taraflarda gözüme bir kız takıldı. Sanırım o da yeniydi, gergin görünüyordu ve güzeldi de. Hoş siyah saçlarını bukleler yapmış, Şık bir siyah elbise giymişti. Sanki bir yerlerden tanıdık geliyordu ama kurcalamadım. En son zil çaldığında rahatladım, şimdi eve gitme vakti diye düşündüm, henüz kötü bir şey yaşamadım, dikkat çekmedim. Eve vardığımda kimsenin olmadığını bildiğimden, çantamdaki ev anahtarını ararken kapının üzerinde duran notu farketmedim. Notu birden görünce şaşırdım, kapıdan kopardım ve okumaya başladım:
"Neler yapabildiğini biliyoruz. Sana yardım edebiliriz ve sen de bize yardım edebilirsin. Bugün saat 20:00'de okulunun arkasındaki cafede buluşalım."
Notu tekrar tekrar okurken eve girdim.

Heroes-ArayışHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin