Because of you 2 {ON HOLD}

Hoofdstuk 13

Elijah's P.O.V

Ik versterk mijn grip om haar lichaam en leg mijn hoofd tegen haar rug. ''Shit.'' vloekt ze zacht. Ik grijns. Ze pakt mijn arm en legt hem zachtjes weg. ''Waar ga je heen?'' vraag ik. Ze schrikt en draait zich met een ruk om. ''Elijah!'' roept ze. Ik lach en druk een kus op haar zachte lippen. Ze sluit haar ogen en kust me gretig. Ik trek plagerig terug en sta op. Ze laat zich terugvallen op het bed terwijl ik me uitkleed tot mijn boxer. Ik pak haar hand. ''Kom je mee douchen?'' vraag ik en ik trek haar omhoog. Ze knikt glimlachend en begint zich verleidelijk uit te kleden. Ik bijt op mijn lip wanneer ze in haar ondergoed naar de badkamer loopt en snel achter haar aan.

Ik neem een slok van de zware koffie en ga met mijn vingers door Layla haar haar. ''Ben je zenuwachtig?'' fluistert ze vragend. Ik schud van niet. Waarom zou ik zenuwachtig zijn? Het maakte niet uit hoe mijn vader zou gaan reageren, ik laat hem niet beslissen of we wel of niet gaan verhuizen. Waar ik wel zenuwachtig voor ben is het gesprek met de vader van Layla. Waarschijnlijk zal hij het niet goedkeuren en ik hoop niet dat het haar aan het nadenken zal zetten. Ik hoop niet dat ze zich daardoor zal bedenken. Maar ik moet vertrouwen in Layla hebben. Ze houdt van me en ik van haar. Ze zou me toch niet gaan laten zitten?

Mijn vader komt bij ons aan de tafel zitten en steekt een sigaar op. ''Nou, waar wilden jullie het met me over hebben?'' zegt hij. Hij doet hartstikke vriendelijk nu Layla er is maar dit is niet de echt hij. ''Ehm..ja nou..'' Waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Ik had dit beter moeten voorbereiden. Layla lijkt het voortouw te nemen. ''Ehm.. zoals u al weet, zijn Elijah en ik al best wel heel erg close.'' zegt ze. ''Pa, ik heb je al vaker verteld dat ik weer graag eens bij mam op bezoek zou willen gaan toch?'' Onderbreek ik haar. Hij knikt en neemt een slok van zijn bier. Zijn derde flesje al deze ochtend. ''Layla en ik hebben besloten om naar Engeland te gaan.'' zeg ik straight to the point. Hij kijkt me eerst een tijdje aan. ''Hoe bedoel je? Op vakantie?'' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. ''Nee, we willen er naartoe gaan verhuizen.'' zeg ik. Hij slaat zijn ogen neer. Eerlijk gezegd ben ik wel blij dat ik dan ver weg van mijn vader ben. Hij was nooit goed voor me en ik verwacht niets anders in de toekomst. Daarbij is het ook goed voor Layla, in Engeland kan ze een hele nieuwe start maken.

''Dus je gaat terug naar je moeder en komt nooit meer terug?!'' roept hij boos. ''Pa houd je in.'' zeg ik. Hij slaat op de tafel. ''Ik laat me niet door jou vertellen wat ik moet doen!'' roept hij. Ik zucht. ''Goed dan niet.'' zeg ik. Ik wil het niet erger maken door tegen hem te gaan schreeuwen. ''NEE, HET IS NIET GOED!'' schreeuwt hij. Layla schrikt en houdt mijn arm vast. ''Je gaat niet terug naar je moeder!'' ''Dat kun je niet langer over mij beslissen!'' roep ik terug. ''Je bent bang om alleen te zijn maar het is je eigen schuld!'' ''Ik heb jou niet nodig om gelukkig te zijn, ik heb Layla en dat is genoeg.'' zeg ik. ''Ik ga en het maakt niet uit wat jij er van vindt.'' Ik leg mijn arm om Layla's middel en trek haar mee naar de hal waar ik haar haar jas aangeef. Al gauw wordt de haldeur open gesmeten en komt mijn rood hoofdige vader tevoorschijn. Ik neem Layla met me mee naar buiten en zeg dat ze in de auto moet gaan zitten. ''Elijah, ik accepteer niet dat je met haar gaat verhuizen!" schreeuwt mijn vader. ''Je zal wel moeten.'' zeg ik en trek mijn jas aan. ''Als je nu gaat met dat wicht van je, hoef je niet meer terug te komen!'' roept hij. "Jezus, wat heb je tegen haar?!" Schreeuw ik. "Kom op, je valt toch niet echt op haar? Het lijkt wel alsof je haar rechtstreeks van het hoerenhuis hebt opgepikt!" Mijn ogen worden groot en ik vraag hem zichzelf nog eens te herhalen. ''Je hoorde me wel, als je nu met die hoer van je wegga-..'' tijd om zijn zin af te maken heeft hij niet. Ik sla met mijn vuist tegen zijn gezicht aan en hij valt op de grond. Ik wapper een paar keer met mijn pijnlijke hand. Ik buk bij hem neer terwijl hij met zijn handen over zijn gezicht wrijft. ''Als je Layla nog eens zo noemt, ben je verder van huis.'' Zeg ik. Ik draai me om en zie dat Layla geschrokken uit de auto stapt. ''Zitten.''' zeg ik en loop naar de bestuurderskant. Ik werp nog een blik op mijn vader, start de auto en rijd het erf af.