Because of you 2 {ON HOLD}

Hoofdstuk 4

Layla's P.O.V

''Het is alsof...Alsof ik niet meer weet waar ik heen moet.'' ''Ik weet niet meer wat ik moet doen. '' zeg ik. Hij aait over mijn hoofd en streelt mijn wang. ''Alsof ik mijn leven zonder hem niet meer kan herinneren en ik mijn geheugen kwijt ben. Alles doet me aan hem denken, deze kliniek doet me aan hem denken...'' ''Ik weet het, ik weet het.'' zegt hij treurig. Hij drukt me tegen zijn warme borst aan waar mijn tranen op zijn shirt vallen. ''Als ik het kon had ik al je pijn weggenomen.'' Ik sla gefrustreerd zacht tegen zijn borst omdat ik weet dat hij dat niet kan. ''Zeg dat nou niet..'' fluister ik. Hij maakt troostende geluidjes. ''Layla hij is het niet waard, al zeker niet na een jaar.'' Dat laatste fluistert hij zacht. ''Ik kan het niet helpen Eli, ik ben er in blijven hangen.'' zeg ik. ''Misschien verlaten mensen me daarom zo snel, omdat ik dingen niet los kan laten.'' huil ik. Hij pakt mijn gezicht met beide handen vast. ''Dat is niet waar, je bent geweldig en de mensen die jou verlaten hebben, hebben een kans misgelopen.'' ''Een geweldige kans om jou bij zich te hebben. Om jou in hun hart te sluiten en nooit meer los te laten.'' zegt hij. ''Weet je, in het begin dacht ik, wauw wat een lekkerding.'' grapt hij. Ik kan een glimlach niet onderdrukken en sla nog eens tegen zijn borst. ''Dan ben je nog steeds natuurlijk..'' lacht hij. Ik sla hem een derde keer. ''Wat is je punt?'' vraag ik lachend. ''Maar ik ken je nu en je bent meer dan alleen mooi.'' ''Ik vind het vreselijk om je zo te zien..'' zegt hij. ''Het spijt me.'' fluister ik in zijn shirt. Ik hoor hem zachtjes zuchten. ''Mij ook..''

''Ik snap jou niet!'' roept hij gefrustreerd. ''Je wilt hier niet voor altijd blijven, maar je onderneemt ook niets om hier weg te komen. Waar ben je bang voor?!'' Hij zwaait met zijn handen. ''Misschien voor alles!'' schreeuw ik vanuit de andere kant van de kamer. ''Voor alle vragen, voor al het bekende en onbekende! Ik ben een jaar weggeweest wat als alles anders is?!'' roep ik met tranen in mijn ogen. ''Niets is nog hetzelfde Eli! Mijn moeder is weg, Roy is weg, Lex is weg... Alles is anders. De wereld is voor mij anders!'' roep ik. Ik haal een hand door mijn haar en wrijf over mijn arm. Hij staat daar maar. ''Ik lijk wel gek dat ik hier nog ben weet je?!'' Mijn ogen worden groot terwijl hij die van hem sluit. ''Ik zal er altijd voor je zijn, dat weet je maar ik vind het gewoon jammer.'' Zegt hij en gaat op het bed zitten. ''Ik zou alles voor jou opgeven en je een nieuw en beter leven geven. Maar dat lijkt niet genoeg te zijn..'' zegt hij. Ik blijf een tijdje naar hem staren. ''Dat is niet waar!'' roep ik en loop naar hem toe. ''Waarom doe je dan verdomme niets?'' vraagt hij. Een traan loopt over zijn wang. Mijn tranen beginnen nu ook als trein te lopen en ik pak met beide handen zijn gezicht.

''Omdat.....omdat ik er nog niet klaar voor ben.'' zeg ik wetend dat het geen goed excuus is. ''Wanneer ben je er dan wel klaar voor? Je zit hier al een jaar!'' roept hij. ''Je hebt gelijk, ik weet dat je gelijk hebt en ik weet niet wanneer ik er klaar voor ben.'' zeg ik hopend hem te kalmeren. ''Maar ik beloof je wanneer ik hier weg ben, ga ik met je mee.'' ''Ik beloof het.'' Ik trek hem weer omhoog en omhels hem. Zijn warme armen om mijn middel bezorgen me rillingen. Hij knikt en drukt een kus op mijn voorhoofd. ''Ik wil niet zonder je verder Layla, dat kan ik niet.'' ''Ik schud langzaam mijn hoofd terwijl ik mijn hoofd in zijn schouder verberg.

Na een stil kwartier sta ik met Elijah voor het raam. ''Ik ben bang.'' zeg ik om nog eens terug te komen op zijn vraag van eerder. Ik staar naar buiten en leg mijn achterhoofd op zijn schouder. ''Waarvoor?'' vraagt hij me terwijl hij me iets dichter in zijn omhelzing trekt.

''Wat als niemand ooit nog verliefd op me wordt? Wat als niemand lang genoeg blijft om er achter te komen wat mijn lievelingsfilm is, welke muesli ik 's morgens het lekkerst vind, welke muziek ik luister, waarom mijn favoriete seizoen herfst is... Wat als niemand ooit nog verliefd op me zal worden?'' ''Wat als ik hier voor altijd blijf?''

''Dat zal niet gebeuren.'' ''Iemand zal verliefd op je worden en erachter komen dat je lievelingsfilm Titanic is, dat je 's morgens het liefst de muesli van Special K met blauwe bessen eet, dat je het liefst naar klassiek, ballets en pop luistert en dat je favoriete seizoen herfst is omdat de wind dan zo mooi door je iets donkere haar waait, je je bleke gezicht achter een sjaal kunt verbergen, de natuur dan op zijn mooist is en je 's avonds bij het kampvuur tegen iemand kunt aankruipen.'' ''Oh en ik zal er persoonlijk voor zorgen, dat je hier wegkomt.'' fluistert hij zacht in mijn oor. Ik sluit mijn ogen en voel hem tegen mijn nek aan glimlachen.

Hij was die iemand.