Because of you 2 {ON HOLD}

Hoofdstuk 5

Layla's P.O.V

Ik lach om Nathalie haar dommigheid als ik zie dat onze glazen leeg zijn. ''Wil je nog wat ijsthee?'' vraag ik lachend. ''Ja doe maar.'' zegt ze. Ik loop naar de keuken. We zijn inmiddels drie weken later en het gaat iets beter met me. Met mij èn Nathalie eigenlijk. Ik probeer meer te eten en wat vaker door het gebouw te lopen om mijn conditie langzaamaan weer op te bouwen. Nathalie volgt mijn voorbeeld ook goed op. Ze heeft vorige week twee nachten bij haar pleeggezin doorgebracht en dat was goed verlopen. Ook gaan we samen soms naar activiteiten. Ik vul onze glazen met ijsthee en loop weer terug. ''Hey Layla, er zijn volgende week schilderlessen.'' zegt Nathalie. ''Lijkt me best leuk toch?'' zegt ze. Ik knik. ''Ja, ik houd van schilderen.'' zeg ik enthousiast. ''Maar kun je het ook?'' zegt ze lachend. Ik kijk haar nep beledigd aan. ''Ja, ik kan het ook ja.'' zeg ik. ''We zullen het zien.'' grinnikt ze. Ik zet de glazen neer en ga zitten. ''Gaan we naar die therapiesessie vandaag?'' vraag ik. Ze denkt even na. ''Het maakt mij eerlijk gezegd niet uit, het is niet dat we er veel aan hebben.'' zegt ze. Ik ben het met haar eens. ''Ja laten we niet gaan.'' zeg ik. Ze knikt en gaat door met het doorbladeren van een tijdschrift. ''Mijn pleegmoeder bracht deze gister, de mode van deze herfst staat er in.'' zegt ze. Ik kijk haar ongelovig aan. ''En dat zeg je nu pas?'' zeg ik. Ik ga naast haar op de bank zitten en bekijk de bladzijdes die ze me laat zien.

Ik wend mijn hoofd naar de deur waar op geklopt wordt en welke vervolgens open wordt gedaan, achter de deur komt een jongen vandaan. "Hey.'' zegt hij. Verrast kijk ik naar het gezicht van Roy. ''Hey.'' zeg ik. ''Stoor ik?'' vraagt hij vriendelijk. Ik kijk naar Nathalie en dan naar mijn kamer. ''Uhm.. nee.'' zeg ik. Ik weet niet zo goed hoe ik me moet voelen, blij omdat ik hem twee maanden niet heb gezien, of boos omdat hij me twee maanden lang heeft laten zitten. Ik geef Nathalie een blik, waardoor ze weet dat dit de jongen is over wie ik had verteld. ''Ik was toch net van plan te gaan, we praten vanavond of morgen nog wel even verder over de herfstmode.'' zegt ze. Ze knuffelt me kort en loopt dan langs Roy de gang in. Ik besluit voor boos te gaan. Hij mag best weten dat hij me pijn heeft gedaan. Daarbij komt ook nog dat als ik voor blij ga, ik met deze gevoelens blijf zitten en dat kan ik er niet bij gebruiken nu. Ik pak het volle glas van Nathalie en loop met een boos gezicht naar de keuken. Hij lijkt direct door te hebben hoe ik me voel en loopt snel achter me aan. ''Oke luister, ik weet wat je denkt.'' zegt hij. ''Oh ja joh?'' vraag ik terwijl ik de ijsthee in het glas door de gootsteen spoel. ''Het spijt me, dat ik zo lang niet ben geweest.'' zegt hij. Is dat het enige wat hij te zeggen heeft? ''Wil je wat drinken?'' vraag ik. Hij zucht. ''Dat pak ik zelf wel, ga jij maar zitten.'' zegt hij. ''Waar slaat dat op?!'' vraag ik verbaasd. ''Er is een hoop veranderd sinds de laatste keer dat je hier was Roy.'' zeg ik en pak het glas uit zijn handen dat hij uit het kastje gepakt had. Ik giet er wat drinken in en geef het boos terug aan hem. Het klotst over de rand op de vloer maar het boeit me niet. Hij pakt het glas aan en loopt achter me aan naar de woonkamer. ''Zoals wat?'' vraagt hij. ''Doe maar niet alsof het je een enige fuck interesseert.'' zeg ik. Hij zucht en gaat op de bank zitten. ''Vertel nou..'' zegt hij. Ik zucht diep. ''Ze zeggen dat ik vooruit ga.'' zeg ik. Zulk goed nieuws hadden we in maanden niet gehoord. ''Dat is geweldig.'' zegt hij oprecht. ''Ja maar wat kan het jou schelen? Je hebt twee maanden niet naar me omgekeken dus waarom nu opeens wel?'' vraag ik. Hij kijkt me aan maar kan niet uit zijn woorden komen. ''Ik snap best dat je me een tijdje niet wou zien, dat je verder moest.'' ''En zelfs nog wel dat je het druk had, maar dat was het niet of wel?'' vraag ik. ''Ik kon het gewoon niet oke? Ik zag je elke week meer lijden.'' zegt hij. ''Er was niets wat ik er tegen kon doen en ik kon het niet aanzien.'' Hij slaat zijn ogen neer. Ik kijk hem verafschuwd aan. Hij kon het niet aanzien. Heeft hij wel door hoe dat klinkt? Ik draai me om naar het raam terwijl er een traan over mijn wang loopt. Ik sluit mijn ogen en trek aan de mouwen van mijn shirt. ''Het spijt me, daarom ben ik nu hier, ik wil het goedmaken.'' zegt hij hoopvol.