Because of you 2 {ON HOLD}

Hoofdstuk 29

Layla's P.O.V

''Pap!'' Roep ik. Met mijn koffer achter me aan rollend, ren ik naar mijn vader toe, door de aankomsthal. Hij lacht en sluit me in zijn armen. ''Omg ik heb je zo gemist.'' Zeg ik en begraaf mijn gezicht in zijn jas. ''Ik jou ook schat.'' zegt hij en hij drukt een kus op mijn hoofd. Hij laat me los om Elijah een hand te geven. ''Elijah.'' Zegt hij en knikt vriendelijk. ''Meneer Carter.'' glimlacht Elijah. Ik rol met mijn ogen. ''Hoe gaat het?'' Vraagt pap. Elijah knikt. ''Geweldig.'' Antwoordt hij. ''En met jou?'' Hij kijkt naar mij en glimlacht. ''Prima.'' Zeg ik snel. Hij pakt mijn koffer. ''Zullen we dan maar richting thuis gaan?'' Ik knik en glimlach breed. Ik wou naar huis.

Zodra mijn vader parkeert voor het huis stap ik uit en open ik de deur met mijn eigen sleutel. ''I'm home!'' Roep ik. Ik hoor gelach en al snel komt Sasha de hal in gelopen met een theedoek in haar handen. Ze glimlacht en ik val haar gelijk om de nek. Ze omhelst me stevig. ''Wat ontzettend fijn dat je er weer bent!'' Zegt ze enthousiast. Elijah wordt ook gelijk geknuffeld en ik wordt verrast door Kay die tot mijn verbazing in de deurpost blijft staan. Ik ga door mijn knieën en bekijk hem goed. Ongelofelijk hoeveel hij in twee maanden gegroeid was. Hij had een ander kapsel en helaas ook een andere houding tegenover mij. ''Heeey Kay.'' Glimlach ik. Hij klampt zich vast aan de deurpost en kijkt me raar aan. ''Hij herkent je niet meer..'' Ik sluit mijn ogen. Die stem herkende ik uit duizenden. Ik sta op, draai me om en kijk recht in het gezicht van Roy. ''Welkom thuis.'' Zegt hij en loopt langs me naar de woonkamer. Ik kijk hem na. ''Kay! Wie is dat?!'' Roept Sasha. ''Hij.. ehm.. hij herkent me niet meer..'' Zeg ik ongemakkelijk. Kay kijkt naar zijn voetjes. ''Kay dit is Layla, dat weet je toch nog wel? Doe niet zo raar jij..'' Zegt Sasha. Ze tilt hem op en wijst naar me. "Je grote zus.'' Zegt ze. Ik glimlach naar hem en laat hem lachen door kiekeboe met hem te spelen. ''Aaahhh kiekeboe!'' Roep ik. Hij lacht en zwaait met zijn handjes. ''Zie je nou wel?'' Zegt Sasha en ze zet hem weer neer. ''Geen zorgen, morgen is hij weer helemaal de oude.'' Zegt ze nog en keert dan terug naar de keuken.

Ik loop terug naar de auto en haal mijn koffer uit de achterbak. Ik draag hem verder de hal in. ''Laat mij maar, ik draag hem wel naar boven.'' Zegt Elijah, die net de trap af komt lopen. ''Waarom? Hij is niet zo zwaar.'' Antwoord ik. ''Weet ik.'' Zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Hij neemt de koffer van me over en neemt hem mee naar boven. Ik loop achter hem aan. Wanneer ik mijn kamer binnenkom is het nog net zoals ik het had achter gelaten. Ik zet de deuren van mijn balkon open en verwelkom de wind die in mijn gezicht blaast. Ik laat me op het bed vallen en begraaf mijn gezicht in de kussens. Ik kreun en sluit mijn ogen. ''Ben je blij om weer thuis te zijn?'' Vraagt Elijah. Ik knik verheerlijkt. ''Ja, het is fijn om iedereen weer te zien.'' Mompel ik. Ik hoor Elijah mijn koffer open ritsen. ''Dat snap ik.'' Antwoordt hij. ''Ben je van plan naar je vader te gaan?'' Vraag ik bijna slapend. Het is even stil. ''Ik weet het niet, moet ik hem persé vertellen dat hij een kleinkind krijgt?'' ''Het is jouw keuze..'' Zeg ik. Dan hoor ik gegrinnik en even later voel ik een kus op mijn lippen. ''Slaap lekker..''

Met een slaperige kop loop ik de trap af. ''Ik wou je net roepen.'' Lacht Elijah. ''Gaan we eten?'' Vraag ik. Hij knikt. ''Wanneer wil je het ze eigenlijk gaan vertellen?'' ''Vanavond, zonder Roy.'' Zeg ik. Hij knikt nog eens. We lopen naar de eetkamer. Ik wrijf even in mijn ogen en ga aan tafel zitten, tegenover Sasha, naast Elijah. Naast me aan de lengte van de tafel zit Kay in zijn kinderstoel en tegenover hem zit Roy, die weer naast mijn vader zit. ''Heb je even geslapen?'' Vraagt mijn vader. Ik knik en schep iets meer op dan normaal. De dokter had me nadrukkelijk gezegd dat ik meer moest eten, maar dat viel me zwaar. Mijn vader kijkt naar mijn bord en glimlacht. ''Londen doet je goed zie ik?'' Ik kijk schuin naar Elijah die glimlacht. Ik draai onopgemerkt met mijn ogen. ''Zeker.'' Antwoord ik. Ik kijk naar Kay die af en toe door Sasha wordt aangespoord zijn eten op te eten. Hij kijkt naar mij en doet dan zijn mond open, vol met eten. Sasha haar ogen worden groot. "Kay James Carter! Dat doen we dus niet.'' Roept ze. Ik grinnik net zoals mijn vader. ''Heeft hij van jou geleerd zeker?'' Zegt Sasha en ze stoot mijn vader aan. Ik voel een hand op mijn bovenbeen en kijk naar Elijah. Hij kijkt terug en knipoogt. Ik kijk nog eens naar Kay en glimlach. Ik wist wel waar Elijah aan dacht.