The badboy got it (Herschrijven)

part 37

/Julia/

Het is ondertussen al weer maandag en ik lig op mijn ziekenhuisbed, met een misselijk gevoel naar het plafond te staren. Snel ren ik naar de wc, om alles er uit te gooien als de deur open gaat.

Ik hoor voetstappen achter me, waarna ik een hand over mijn rug voel wrijven. Als alles eruit is kijk ik op en glimlach waterig naar Melanie. "Dankje, wacht maar even in mijn kamer. Ik kom zo." Ze knikt en loopt de badkamer uit.

Snel gooi ik wat water in mijn gezicht en kijk dan in de spiegel boven de wasbak. Een meisje met doffe, blauwe ogen staart terug. Haar heeft ze niet en haar gezicht is veel smaller dan dat eerst was. Er hangen wat waterdruppels aan haar ingevallen gezicht. Ook is ze erg bleek.

Met een zucht draai ik me weg van de spiegel en slenter weer terug naar mijn kamer. "Hey" probeer ik zo enthousiast te zeggen tegen Melanie en Wesley, die op stoelen naast mijn bed zitten. "Hey Juul" antwoord Wesley met een glimlach als ik me op bed laat vallen. "Wacht, houden jullie nu elkaars hand vast?" Merk ik op, mijn stem wordt ondertussen steeds enthousiaster. "Uhm ja, daarom waren we hier" begint Melanie terwijl haar wangen langzaam rood kleuren. "We zijn een stel" maakt Wesley het trots af.

Vrolijk begin ik te gillen en te klappen in mijn handen. "O mijn god! Gefeliciteerd!" Gil ik terwijl ik mijn twee blozende vrienden tegen me aantrek. "Julia? Waarom gilde je zo?" Margje komt bezorgd mijn kamer in lopen. "Niks, ze vertelden me dat ze eindelijk samen zijn" antwoord ik, wijzend naar de twee voor mij. "Awh gefeliciteerd, maar Julia zou je de volgende keer niet zo kunnen gillen. Ik dacht dat er echt wat aan de hand was." Ik knik. "Dan ga ik weer. Tot ziens!" Roept Margje nog voor ze wegloopt.

"Awh jullie blozen! Hoe schattig!" Roep ik vrolijk naar hun en knijp in Wesley's wang, die meteen mijn hand wegslaat.

Melanie grinnikt even, maar als ik in ook haar wang knijp stopt ze daar onmiddelijk mee.

We zitten gewoon een beetje te praten als de kamerdeur open gaat. Mika komt naar binnenlopen. "Hey" hij drukt een kus op mijn wang en knikt even naar het stelletje voor ons. "Oh hey, Mika nog gefeliciteerd hé!" Zegt Wesley enthousiast waarop ik hem verbaasd aan kijk. "Ben je jarig dan?" Vraag ik aan Mika die nogal schuldig wegkijkt. "Gisteren" antwoord hij. Ik laat een verontwaardigd kreetje horen.  "Waarom wist ik dat niet, ik heb niet eens een cadeautje kunnen kopen!" Roep ik naar Mika. "Uhm, wij gaan maar weer eens. Doei!" Roept Melanie nog voor ze Wesley mee naar buiten trekt en ons alleen laat.

"Waarom heb je niks gezegt?" Vraag ik hem, uit het niets verdrietig. "Omdat jij het enigste cadeau bent dat ik wil" antwoord Mika zacht als hij me tegen zich aantrekt. "Maar nu ben je achttien! Dat is een belangrijke mijlpaal, je bent nu gewoon volwassen!" Zeg ik terwijl ik wat rechter tegen Mika aan ga zitten.

"Ik hou van je" mompelt hij in mijn haar. "Ik ook van jou. Maar alsjeblieft, hou die soort dingen niet voor mij geheim. Ik wil cadeautjes voor je kunnen kopen" mompel ik terug. 

Mika grinnikt zacht en klemt zijn armen nog wat strakker rond mijn middel. "Zal ik doen."

"Mika?"
"Julia?"
"Ik voel me slecht."
"Kom hier." Mika nam me in zijn armen en ging met zijn hand door mijn haar. Het was ondertussen al weer een uurtje later en we lagen nog steeds samen op het bed. Ik zucht en begraaf mijn hoofd in zijn nek.

"Julia?" Hoor ik Mika na een tijdje vragen. Ik wad bijna in slaap gevallen.   "Hmm?" Murmel ik terug terwijl ik mijn hoofd verder in zijn schouder nestel. "Ze komen zo met eten, wat betekent dat ik zo ook weer moet gaan" zegt Mika en probeert met een zucht wat rechter te gaan zitten.

"Ik wil niet" kreun ik en rol van Mika's borst af. "Ik moet toch echt weer gaan." Op het moment dat Mika dat zegt komt Margje binnen met eten. "Hij heeft gelijk, ik heb eten voor je." Ze zet het dienblad op het kleine tafeltje naast mijn bed. Terwijl ik rechtop in bed ga zitten staat Mika op van het bed. "Tot morgen schatje, slaap lekker" zegt hij voor hij een kus op mijn voorhoofd drukt. "Tot morgen" mompel ik terug met een gaap en druk mijn lippen kort op de zijne. Mika groet Margje nog kort voor hij de kamer verlaat. "Eet smakelijk, lieverd" zegt Margje nog voor ze ook de kamer verlaat, mij alleen achterlatend met mijn eten.

Na een paar happen zit ik eigenlijk al weer vol en wil net het dienblad aan de kant schuiven als Mitch binnenkomt. "Juul, je moet wel eten hé" zucht hij als hij voor me op bed komt zitten. "Ik heb geen honger meer" mompel ik terug en kijk naar beneden. Mitch heeft er altijd al op gelet of ik genoeg eet. Eigenlijk heb ik geen idee waarom.

"Waarom kijk je altijd zo goed naar wat ik allemaal eet?" Vraag ik daarom nieuwsgierig. "Gewoon" mompelt hij en kijkt snel naar de witte lakens, die opeens heel interesant blijken te zijn. "Hey Mitch, tegen mij kun je alles vertellen hé. Dat weet je toch?" Vraag ik als ik de tranen in zijn ogen zie springen. Ik leg mijn hand op zijn arm waardoor hij opkijkt. "Oke, ik zal het proberen te vertellen" mompelt hij.

"Vorig jaar, toen ik hier voor het esrst kwam, lag er in deze kamer een ander meisje. Ze leek heel erg op jou. Het ging alleen niet goed met haar, niet door haar ziekte. Ze had geen vrienden buiten mij en werd vaak gepest. Vaak als ik dan naar haar toe kwam had ze nog niet of weinig gegeten en als ik zei dat ze moest eten werd ze boos op me. Na een tijdje bleek ze helemaal niet meer te eten en is ze daar uiteindelijk aan overleden. Ik mis haar en ik wil niet dat jij ook stopt met eten." Dat laatste verteld hij me luid snikkend en bij mij springen de tranen ook in mijn ogen. Dat is echt verschrikkelijk om te horen. "Ik beloof je dat ik zal blijven eten" fluister ik als ik hem in een knuffel trek. Zijn gesnik wordt weer luider en hij grijpt me stevig vast.

Na een kleine tien minuten laat hij me weer los en veeg ik de laatste tranen van zijn wangen. Hij kijkt me aan in mijn ogen maar laat zijn blik al snel rusten op mijn lippen. Mijn blik verplaatst zich ook naar zijn lippen en voor ik het weet leunt hij wat naar voren.

Mitch drukt zijn lippen op de mijne.

Hij zoent me.

En ik ga erin mee.

-

Haaaay

Sorry voor het korte deel! Een beetje dramaa is ook wel eens leuk.

Maar ik heb echt een kutweek achter de rug en ik ga dat even tegen jullie vertellen👅😅

Maandag werd de docent boos op mij omdat ik mijn huiswerk niet helemaal afhad terwijl niemand het afhad....

Dinsdag werd diezelfde docent boos op me omdat iemand anders tegen mijn stoel trapte waardoor ik schrok en gilde... ik haat hemmm

Woensdag was overdag best leuk, we hebben een snoepoorlog gehad in de hal van de school. 's Avonds was wat minder leuk... Mainstreet zou uit elkaar gaan en ik heb echt alleen maar gejankt..  ojaa en ik heb een nieuwe telefoon gekregen lol.

Donderdag had ik praktijkexamen, alleen vanwege het mainstreet-voorval was ik bang dat ik zou gaan stressen en het zou verpesten.. Gelukkig is irisxnh er nog! Ze stuurde me een enorme lap tekst waardoor ik begon te lachen en te huilen tegelijk. Je bent echt een schat!

Vrijdag had ik het eerste uur Nederlands, met de voor-niets-schreeuwende docent. Daar ging ik voor wegrennen met mijn drie beste vriendinnen. Alleen hij zag ons en werd helemaal booos.. hele preek gehad en toen helemaal stuk gegaan..

Oftewel ik had een kutweek..
Nou hopelijk hadden jullie een betere week...

Iedereen die dit helemaal heeft gelezen krijgt een virtuele stikker, of een koekje, je mag kiezen😉

Ik ga binnenkort ook met pauline1999 een boek schrijven! Het boek zal over badboys en iets met broer-zus gaan! Hopelijk gaan jullie die ook lezen!

Nou dan ga ik maar weer doeeii kussiees yaraaa

PS. Dit maakt het hoofdstuk langer hahahahah

PPS. Goodbye, het laatste nummer van Mainstreet, staat in de media bovenaan!