BERMUDA...
Adının hakkını vermiş ve onları tıpkı ŞEYTAN ÜÇGENİ gibi çepeçevre sarmış ve yutmuştu.
Onlar aslında ölüler değil, kaybolanlardı.
VE BU SIR;
Dünya'da sadece birkaç kişinin gözlerinin arkasında saklanıyordu.
BEN DE ONLARDAN BİRİYDİM!
VE O'...
En başında ona neden bu ismi verdiklerini sorguladım ama sonra anladım ki; Bu katmanın gerisinde yiten hayatlar ve bu katmandan habersiz yaşayan insanları düşününce, BERMUDA, adının hakkını vermiş ve onları tıpkı ŞEYTAN ÜÇGENİ gibi çepeçevre sarmış ve yutmuştu.
Onlar aslında ölüler değil, kaybolanlardı.
VE BU SIR;
Dünya'da sadece birkaç kişinin gözlerinin arkasında saklanıyordu.
ARTIK BEN DE ONLARDAN BİRİYDİM!
VE
O'NU KAYBETTİĞİM GİBİ TEKRAR BULMAK ZORUNDAYDIM.
△▽△
Aynadaki aksime baktım.
Bir harabeye bakar gibiydim.
Uzun zaman önce yıkılmıştı aslında ama küçücük bir parçası; geriye kalan son kolonun tuttuğu minik bir parça, hala ilk günkü gibi ayakta duruyordu. Bütün bu enkazın tek yaşam belirtisi o minik parçada saklıydı; gözlerim geriye kalan o son parçaydı.
Oradaki yeşillik, oradaki orman hayatta kalan ve nefes alan tek şeydi ve ben, onu gölgeleyen diğer enkaz parçalarından kurtulmak zorundaydım!
Parmaklarımın ucunu boyaya daldırdım ve kremsi yapısını saçlarıma buladım. Kırıklarla dolu sarı saçlarımı, kendi ellerimle karanlığa boyarken; bir anlığına Arthur'u anımsadım.
Tıpkı şimdi de kendime yaptığım gibi; Güneş'i olduğumu zanneden bir adamın, en koyu karanlığıolmuştum.
Saçlarımınrengiiyideniyiyekoyulaşırken; Güneş'inbatışınıizlergibiydim. Işığıkaybolupsönüyor, beraberindetümumutlarıöldürüyordu ve benim bu konudayapabileceğimhiçbirşeyyoktu. Saçlarım, sankiyıllardıraşinaymışgibi o kadar hızlı siyaha döndü ki, bu hız; bıçağı, onunkalbinesaplamahızımlaneredeyseeşitti.
O'NUÖLDÜREN BU KARANLIK
ŞİMDİ DE BENİÖLDÜRÜYORDU.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
