Camping Destiny <3 Z.M

Rozdział 7.

Mel:
Weszłam do domu i od razu skierowałam się do pokoju Cola.
- Śpi - usłyszałam głos mojej mamy. - Co z Nikki?
- Ma anemię. Musze jej pomóc. Ona robi to od zawsze , więc musze się jej odwdzięczyć. Z samego rana jadę do szpitala. - powiedziałam i skierowałam się w stronę kuchni.
- Skarbie? Moge cię o coś zapytać? - zagadnęła po dłuższej ciszy moja rodzicielka.
- Oczywiście - pozwoliłam i zaczęłam pić wodę.
Widać było, że mamie ciężko jest wypowiedzieć te słowa. W końcu wydusiła:
- Skarbie, mów prawdę. Cole wcale nie jest dzieckiem jakiegoś przypadkowego gościa. Znam Cię i wiem, że nie zrobiłabyś czegoś tak głupiego. Gdy mały się urodził, jechałam w trasę z chłopcami i nie mogłam się dokładnie mu przyjrzeć. Dziś to zrobiłam... To cały Zayn. On jest ojcem mojego wnuka prawda?
Wyplułam całą wodę, którą miałam w ustach. Zatkało mnie.
- Mamo... Ja przepraszam, że nie powiedziałam Ci prawdy, ale nie mogłam. Nawet Zaynowi , nie powiedziałam, aż do dziś. - tłumaczyłam mamie.
Zrozumiała mnie i wybaczyła, a mi jest mega głupio , że okłamałam ją.
Nasze rozmowy przerwał dzwonek do drzwi. Kogo do licha niesie o tej porze? - pomyślałam.
Poszłam otworzyć, jednak później żałowałam, że to zrobiłam. Moim oczom ukazał się Zayn.
- Melissa, proszę wpuść mnie - prosił.
- Zayn, to nie jest dobry moment. Idź stąd bo sąsiedzi będą się drzeć.
- W dupie to mam! - krzyknął. - Mels musimy porozmawiać!
Nagle, po prostu sobie wszedł. No chyba nie!
- O hej Tessa - powiedział do mojej matki.
- Witaj Zayn- odpowiedziała i popatrzyła na mnie. - To może ja pójdę sprawdzić, czy Cole śpi - i wyszła. Dzięki mamo!
Spojrzałam na Zayna. Wyglądał prawie tak samo jak rok temu, tylko trochę zmężniał. Właśnie oglądał zdjęcia na lodówce. Byłam tam ja i Nicole oraz Cole, kiedy był mały i stawał się coraz większy.
Uśmiechnęłam się na te wspomnienia.
Zayn odwrócił się i powiedział:
- Może w końcu wyjaśnimy sobie wszystko Melly?