dear harry [h.s] polski

dzień 3

Drogi Harry,

Dzisiaj zadzwoniłam do Twojej mamy. Powiedziała, że nie ma pojęcia, gdzie odszedłeś. I zaczęła płakać. Okropny, histeryczny szloch. Na początku byłam oniemiała, ale wtedy powiedziała mi, czego się obawia: "Co, jeśli on się zabił, Valerie? Ostatnio nie był sobą." Trochę zajęło mi uspokojenie jej. Wiem, że nie zrobiłbyś czegoś takiego, Harry. Zrobiłbyś?

Niall wpadł, szukał cię. W moim gardle pojawiła się gula i pomyślałam, że na niego zwymiotuję. Więc opowiedziałam mu, jak wygląda nasza sytuacja. On tylko machnął na to ręką. "Prawdopodobnie chce ułożyć sobie myśli, to wszystko", powiedział mi. Niechętnie się zgodziłam, ale znam Cię lepiej niż on. Powiedział, że upewni się, by powiadomić Twoich najbliższych przyjaciół o Twoim zniknięciu.

Kiedy Niall poszedł, skuliłam się na kanapie, by się pocieszyć. Słońce zaszło i straszna ciemność wypełniła dom. Nie ruszyłam się z tej kanapy. Nie mogłam znaleźć wystarczająco dobrego powodu, by się podnieść.