"အင္း"
Chanyeolႏိုးလာေတာ့
္အိစက္ညက္ေညာေနေသာ ေမြ႔ယာႀကီးတခုေပၚမွာ..
အခန္းက်ယ္တခုထဲေရာက္ေနသည္ မွိန္ေနေသာမီးအလင္းေၾကာင့္ ညမီးေလးသားထြန္းထားပံုရသည္
ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ...
ဘာျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ သတိရပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
အသဲသန္ကုန္းထလို္သည္..
ညမီးလးဟာ တခန္းလံုးကိုေတာ့ ျမင္ရေလာက္ေအာင္လင္းေနခဲ့တာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါသည္...
အေလာတႀကီး ေျပးသြားပီး တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
အျပက္ကေသာ့ခတ္ထားပံုရေသာ
တံခါးဟာတုတ္တုတ္မ်ွမလႈပ္....
မီးခလုတ္ဟုထင္ရေသာ ခလုတ္တခုကိုႏွိပ္လိုက္ေတာ့ တခန္းလံုးလင္းထိန္သြားေလပီ....
ခုတင္ေဘးစားပြဲေပၚမွာ.ထမင္းပန္းကန္ေတြထည့္ထားေသာဗန္းေလး..
"ဖုန္း"
သတိရကာေဘာင္းဘီအိတ္ထဲစမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ
မေတြ႔ေပ....
"ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း Wu YiFanခင္ဗ်ားအျပင္မွာ႐ွိတာ သိတယ္ ဖြင့္ေပးပါ"
တံခါးကို လက္သီးဆုပ္ေလးေတြႏွင့္ထုေနသည္မွာ လက္ေတြပင္နာလာပီ..
ဖြင့္ေပးမည့္သူမ႐ွိေပ....
ဗိုက္ဆာေနေသာ္လည္း.စားခ်င္စိတ္မ႐ွိ..
တနာရီေလာက္ထိတံခါးပြင့္မလာ
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ
Wu YiFanခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ဆန္႔က်င္ရလိမ့္မယ္
"ဝုန္း ဒုန္း ခလြမ္း"
"အား!!!!...."
အျပင္မွနားေထာင္ေနေသာ.Wu YiFanတေယာက္ အသံေတြနဲ႔အတူ အား ဆိုေသာေအာ္သံေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းတံခါးနားေရာက္သြားေလပီ...
အတန္ၾကာနားစိုက္ေထာင္ေသာ္လည္း မၾကားရသျဖင့္ စိတ္ပူကာ မခန္းထဲဝင္လာေတာ့
က်ကြဲေနေသာ ပန္းကန္ေတြၾကားမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာ Chanyeol
"Chanyeol ထိမိသြားေသးလား ျပစမ္း"
"ဝုန္း"
YiFanတေယာက္ ခုတင္ေပၚပစလတ္ခတ္ျပဳတ္က်သြားသည္Chanyeolက သူ႔ကိုတြန္းထုတ္ကာေျပးထြက္သြားေလျခင္းေပ...
အခန္းရဲ႕ျပတင္းေပါက္ကေန သူျခံထဲလွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္..
သူ႔လူတေယာက္နဲ႔ Chanyeolရန္ျဖစ္ေနေလသည္...
ထိုသူလက္ထဲမွာ အတင္း႐ုန္းကန္ေနသျဖင့္သူပါဆင္းသြားရသည္...
