YiFanေရခဲေရ တပုလင္းလံုးေသာက္ခ်ပီိး ထမင္းစားခန္းမွာထိုင္ေနမိသည္....
သူမွားသြားပီလား...
ခေလးကိုေဒါသတႀကီးတြန္းထုတ္ခဲ့မိသည္...
အခန္းတံခါးကိုေတာ့ အျပင္ကပိတ္ခဲ့သျဖင့္ Chanyeolအျပင္ထြက္လို႔ရမည္မဟုတ္ပါ...
"ေတာတ္ ငါကြာ...."
သူ႔ေခါင္းသူျပန္ထုမိရင္း ညီးညဴေနမိသည္..
ဒီအ႐ုပ္ျခံထဲဘယ္လိုေရာက္လာလဲ စဥ္းစားလို႔မရ အားကိုးရေသာ တပည့္တေယာက္ကိုေခၚကာ ျခံထဲသြားၾကည့္ခိုင္းေတာ့လဲ သဲလြန္စမေတြ႔ရ...
သူနဲနဲေသြးေအးသြားေတာ့မွ Chanyeolဆီသြားမိသည္...
ငယ္စဥ္ထဲက လိုခ်င္တာကို ခ်က္ခ်င္းရတတ္ေသာ ခေလးတစ္ဦးရဲ႕အက်င့္အတိုင္း သူဟာ Chanyeolကိုမရရေအာင္ယူခဲ့သည္...
Chanyeolကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ဘာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ...
"ကြၽီ'"
အသံမထြက္ေအာင္တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ခုနက သူတြန္းခ်ထားေသာ ေနရာမွာတင္ Chanyeolေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္.....
သူဆြျဲဖဲထားေသာ အက်္ႌဟာလဲ ရင္ဘတ္ပြင့္လ်က္
...
အသာေလးေပြ႔ယူလိုက္ေတာ့ အင္း ဆိုသည့္ ၿငီးသံေလးထြက္သြားေသာ္လဲႏိုးမသြားေပ..
ခုတင္ေပၚတင္ေပးပီးမွ ခပ္ပြပြညဝတ္အက်ီတထည္ကိုလဲေပးလိုက္ေတာ့ ပခံုးႏွစ္ဖက္မွာ အညိဳအမဲဆြဲေနသည္
"ကြၽတ္"
သူဘာလို႔ ခေလးနာက်င္ေအာင္လုပ္မိပါလိမ့္..
ထိုအေတြးက သူ႔ရင္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေစသည္မွာ ရင္ဘတ္ႀကီးေအာင့္တတ္လာသည္အထိ...
ဆံပင္ေလးေတြ သပ္တင္ေပးပီး မ်က္ႏွာေလးကိုေသခ်ာၾကည့္မိသည္...
ငိုထားပံုရေသာ မ်က္ဝန္းေထာင့္စြန္းေလးေတြမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြ...
