The secret girl (Voltooid)

Hoofdstuk 9

(POV Skyler)

Kyle word van mij af getrokken en naar achter gegooid. Ik val neer als een zak aardappelen. Ik heb geen kracht meer om op te staan. Jack is snel naar de bank gerend om een deken te pakken. Hij slaat die om mij heen en tilt mij dan op. Als Jack mij nu nog èèn keer aanraakt ben ik waarschijnlijk weg. Die pijn kan ik niet meer verdragen. Ik zie nu namelijk al zwarte vlekken voor mijn ogen.

 Jack tilt mij op zijn schoot. Mijn hoofd leun tegen zijn borst aan. Mijn ogenleden zakken steeds meer. "Nee Skyler, blijf hier. Blijf wakker! Skyl-" Verder hoor ik het niet meer. Mijn zicht word zwart en ik val weg. 

(POV Jack)

"Nee Sky!" Ik kijk boos op. Kyle ligt nog steeds op de grond. Ik leg Skyler neer op de bank. "Kijk verdomme wat je hebt gedaan!"Zeg ik woest. "Wie heeft die sneeën gemaakt!" Roept hij boos naar mij. 

"Dat zijn verdomme jouw zaken niet! Laat haar met rust. Je doet haar meer pijn dan dat jij denkt. Ze is niet zomaar een meisje!" Roep ik naar hem. "Weet ik." Zegt hij zacht. "Wat bedoel je daarmee?" Vraag ik verward. Hij heeft toch niks door?  

"Het klinkt raar, maar vanmiddag toen ik haar zag had ze bruine ogen en net toen ze zei dat het haar pijn deed waren ze grijs." Mijn ogen worden groot. We zitten diep in de problemen, maar daar gaat het nu niet over. Nu is Skyler belangrijk. 

"Weet jij er meer van?" Ik negeer hem maar gewoon. Ik wend mijn blik van hem af. "Jij weet hier meer van! Was jij die gene die haar als die sneeën gaf!" Roep hij boos. "Durft ze het daarom niet te vertellen. Anders zou je het opnieuw doen. Wat doe jij hier eigenlijk en hoe kom je binnen!" Roept hij. "Hoe ik hier kom! Ik woon hier verdomme!" Schreeuw ik uit. Dat had ik niet moeten zeggen. "Wat! Jij woont samen met Skyler! Ze is verdomme nog maar 17!" Schreeuwt hij uit. 

"Wat gebeurt hier?" Hoor ik zacht achter mij. Ik draai mij om en zie Skyler verward kijken. 

(POV Skyler)

Ik word wakker en hoor allemaal geschreeuw. Wat gebeurt hier allemaal? 

"Wat gebeurt hier?" Vraag ik zacht. Ik wilde het harder schreeuwen, maar meer dan dit kwam er niet uit. Jack draait zich geschrokken om. "Sky doe je ogen dicht." Zegt hij snel. Ik weet niet waarom, maar ik doe toch wat hij zegt. Misschien doordat mijn oogkleuren nu kunnen veranderen? "Waarom moet ze haar ogen dicht doen?" Hoor ik Kyle zeggen. Wat was er ook alweer gebeurt? 

 Ik denk terug aan wat hiervoor is gebeurt, voor dat ik weg viel. Kyle, Kyle heeft dit veroorzaakt. Jack zei dat ik dood kan gaan als die pijn te lang duurt. Ik was misschien bijna dood! 

Abrupt open Ik  mijn ogen en sta woest op. Ik loop langs Jack. Jack kijkt in mijn ogen. 

Ik weet vrij zeker dat je ze nu goed ziet, maar het boeit mij niks. Hij heeft mij gewoon bijna dood gemaakt! Hij wet niet half hoeveel ik pijn ik had. Hij dacht misschien dat het door die wonden kwam, maar nee het kwam door hem, door zijn aanrakingen. Hoe durft hij? Als ik dit niet had of als jack er niet was geweest, was ik misschien wel aangerand en nu wel dood geweest door die vervloekte pijn!

 Ik word alleen maar kwader van die gedachte. Ik word bij mijn arm vast gegrepen. Het doet pijn, maar op dit moment boeit het mij niet. "Skylar doe dit niet. Houd je zelf onder controle. Ik snap dat nu woest bent, maa-" Verder laat ik hem niet praten. "Ik was bijna dood. Ik heb mij verzet met het laatste wat ik had. Als ik dat niet deed was ik nu dood." Sis ik naar hem.

 Hij kijkt geschrokken. Ik trek mij uit zijn greep en loop boos op hem af. Kyle loopt naar achter van angst. "Sky, j-je ogen." stottert hij van angst. Ik duw hem tegen de muur aan. Op een of andere manier doet het geen pijn als ik hem aan raak. 

'Het doet alleen pijn als iemand anders je aanraakt, niet als jij dat doet.' dat zei Jack tegen mij. 

Kyle kijkt mij bang aan. Ik kijk diep in zijn ogen. Ik zie alleen maar angst. Een eenzame traan verlaat zijn ooghoek. Traan? Waarom huilt hij? Komt dit door mij? Ik ben echt een monster. Ik doe mensen pijn.  Mijn woede zakt als ijs voor de zon. Mijn woede maakt plaats voor angst en verdriet. 

 Ik zal nooit meer het zelfde zijn.