The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 18

Terug blik vorige hoofdstuk: 

Waarom zou hier nog een kamer zijn? Ik loop naar binnen en schrik mij een ongeluk. Waarom ben ik hier naar toe gegaan? Wat bezielde mij om uit mijn kamer te gaan? Wat heb ik mijzelf aangedaan? Ik had nooit uit mijn kamer moeten gaan als Jax er niet bij was! 

(POV Skyler)

Ik moet hier nu zo snel mogelijk weg! Ik wil mij omdraaien, maar iemand pakt mij bij mijn heupen vast en sleurt mij mee naar de rest. Ja het klopt er waren hier dus wel mensen, en niet zo maar mensen. Het waren allemaal jongens met de zelfde blik als Nick. Ik weet zeker dat hun het zelfde zijn als nick. De zelfde blik in hun ogen. Het enige wat je qua emoties kan zien is lust, een en al lust.

"Laat me los!" Roep ik naar de persoon die mij vast heeft. "Nee ik hou je hier nog wel een tijdje." Hoor ik een de persoon achter mij zeggen. "Hoe heb je haar te pakken gekregen?" Vraagt een jongen nieuwsgierig die mij zonder pardon checkt. "Ze is niet zo sterk als Nick zei." Bij de naam Nick verstijf ik. 

"Aaah ik Skyler een beetje bang voor hem?" Vraagt hij bespottelijk. "Hoe weet jij mijn naam!" Vraag ik verbaasd. "Doe niet zo verbaasd schatje, iedereen hier kent je naam."  Zegt hij met een grote grijns. Ik heb zo veel zin om die grijns van zijn smoel af te slaan. Voor ik er goed bij na denk hoor ik al een harde klap door de ruimte gaan. 

Wat de klap veroorzaakte? Nou ik heb zojuist mijn hand hard tegen zijn wang geslagen. Iedereen kijkt mij verbaasd aan, alsof ik nooit het lef zou kunnen hebben om dit te doen. "WTF! Waarom deed je dat!" Roept hij naar mij. Ik haal mijn schouder op. "Die grijns moest even van je gezicht, hou ik niet zoveel van." Antwoord dik hem. Ik wil in elkaar kruipen en mijzelf beschermen, maar een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik moet blijven staan en in opstand moet komen. Als ik mijzelf in een hoekje opsluit en bang ben, worden hun alleen maar erger van en dat laat ik niet gebeuren.  

"Nick had gelijk, ze heeft veel pit." Zegt de jongens die voor mij staat goed keurend. "Mag ik jullie namen nog weten of wat?" Vraag ik en kijk de groep rond. Het zijn in totaal 5 jongens. "Ik ben Zack." Stelt een jongen zich voor. Hij stelt zich recht en loopt mijn richting op. Hij is ongeveer 2 koppen groter dan mij en strekt zijn hand naar mij uit.

 Ik kijk vragend naar zijn hand. Denkt hij nou echt dat ik die had ga aannemen? Zo gek ben ik ook weer niet. Ik moet hier weg! Dat is het enige wat op dit moment telt!  "Oeh pittig en eigenwijs, leuk." Zegt hij met een grote grijns. "Haal die gedachten maar uit je kop." Snauw ik naar hem. Zijn grijns word alleen maar groter. De andere jongens zijn inmiddels ook al op gaan staan en staan nu om mij heen.

 Ik slik hoorbaar. Ik kan nu nergens meer heen. Ik kijk in de hoop dat ik er kom naar de deur. Zack volgt mijn bik en weet al snel wat ik van plan ben. Hij loopt naar de deur en doet die op slot. De sleutel stopt mij in zijn broekzak en loopt weer naar de groep. "Kan Skyler nu nergens meer heen?" Vraagt die gast waarvan ik en naam nog steeds niet ken, op een kinderachtige stem.

 "Ach hou toch je bek." Kaats ik terug. Voor ik het weet word ik tegen de muur aan gegooid. De jongens stormt op mij af. "Ik hou van eigenwijze meisjes, maar ook jij moet weten waar de grenzen zijn." Zegt hij met ingehouden woede. Is het wel slim om nu tegen hem in de gaan? Ach ja ik zit nu toch al in de problemen.  

"Sorry, ik was nooit zo goed in topografie." Zeg ik eigenwijs. Hij heft in hand op en die beland hard op mijn wang. Ik kijk hem hem grote ogen aan. Heeft hij mij nou zonet geslagen?Dat had hij beter niet kunnen doen. Ik trek mijn knie op en die komt redelijk hard in zijn edele delen. Hij valt neer op de grond en ik wil langs hem lopen om naar de deur toe te gaan. In een mum van tijd gaat hij weer voor mij en houd hij mij goed vast. 

"Hey gasten tegen wie praten jullie de hele tijd?" Die stem ken ik uit duizenden! Hij zal hier toch niet zijn? Wat zou hij hier moeten?  Ik draai mij snel om richting de stem en ja hoor mijn vermoedens waren waar.

Ik zit nu diep, heel diep in de nesten. Kan het nog erger?