The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 70

(POV Skyler) 

"Skyler wakker worden! Dit is niet normaal meer!" Ik word door elkaar geschud en schrik wakker. Ik hap naar adem en ga vlug overeind zitten. Ik kijk haastig om mij heen en als ik Nash naast mij zie zitten blaas ik al het in gehouden adem ontsnappen. "Rustig Skyler. Ik leef nog." Zegt Nash herstellend en trekt mij in een stevige knuffel. Hoe weet hij van mijn droom af? Of nou ja meer een nachtmerrie. Hoe weet hij waar ik het over had gedroomd? Nash blijkt mijn verbaasde blik op te merken. "Als ik je rechter hand vast houd kan ik met je droom mee kijken. Ik weet dus waar je over hebt gedroomd." Legt hij uit. Ik knik wat afwezig. Plots word de deur open gesmeten en komt Troy binnen gerend. "Wat is hier aan de hand? Waarom schreeuwde je zo!" Zegt hij overstuur. 

"Ze had weer een droom. Je weet wel waarover denk ik." Verduidelijkt Nash hem. Troy komt er naast zitten en trekt mij uit Nash zijn armen. Nash grond zacht, maar Troy blijkt het niet te horen. Hij trekt mij in een stevige knuffel. Nash gromt nu wat harder. Wat hebben die twee toch? Troy kijkt Nash waarschuwend aan, maar Nash blijkt het niet te boeien. Hij kijkt Troy bijna woest aan. "Gast ze is niet alleen van jou. Wat is er toch met jou sinds ze hier is? Niemandmag meer aan haar komen of maar in de buurt komen." Nash negeer zijn vraag en went zijn blik af. Hij staat op en loopt de kamer uit. Ik kijk Troy vragend aan. Hij haalt zijn schouders op als teken dat hij het ook niet weet.

 "Ik denk dat ik maar even naar buiten ga. Een frisse neus halen. " "Is dat wel zo'n goed idee?" Vraagt Troy twijfelend. "Ik red mij wel." Verzeker ik hem en loop alvast de trap af voor dat Troy mij tegen kan houden. Als ik de deur uit ben word ik tegen de muur gedrukt. Ik kijk emotieloos omhoog om te laten zien dat dit mij niks doet. Okal doet dit heel veel met mij.  Ik moet mijn gevoel niet tonen. Ik kijk op en zie Nash mij dwingend aankijken. Nou of ik moet zeggen dat dit Nash is, is de vraag. Het is Nash zijn lichaam, maar de persoon die er in hoort te zitten zit opgesloten en de oorzaak daarvan heeft het overgenomen. Of  ter wel zijn wolf heeft de overhand genomen en is nu de baas over Nash zijn lichaam zolang Nash daar vast zit.

 "Nash laat me gewoon gaan." Zeg ik geïrriteerd. "Jij gaat niet alleen naar buiten. Wie weet wie daar is. Misschien is het dit keer Jack wel." Waarschuwt hij mij.  "Ik kan dit verdomme gewoon allen. Waarom is iedereen zo overbezorgd. Oh nee Skyler valt over een takje! Nu vergaat de wereld! Man jullie vinden alles gevaarlijk. Jij vertrouwd niemand waar ik bij ben. Zelfs je bloed eigen broer niet notabene." Roep ik gefrustreerd. Ik duw Nash met al mij kracht naar achter en hij vliegt een stukje de lucht in. Hij komt goed terecht en staat zo weer op. Hij wilt mij weer vast zetten, maar ik ren snel langs hem het bos in. Ik zie een flits achter mij en weet dat Nash nu een wolf is. Ik kijk achter mij en zie dat Nash al redelijk dicht bij is. Ik spring een stuk in de lucht en pak een tak vast. Ik trek mijzelf omhoog en ga op de tak zitten. Nash probeer er ook bij te komen, maar het lukt hem net niet om de tak te pakken te krijgen. 

"Nash ga gewoon weg! Jullie moeten allemaal niet zo overbezorgd zijn. Ik ben geen kind van 5 meer." Als Nash nog steeds niet weg gaat komt er een idee naar boven.  Ik laat een windvlaag op hem af komen. Hij houd het niet en probeert er uit te komen. Hij word achteruit geduwd en geeft uiteindelijk op en loopt weg. Eindelijk! Is het zo moeilijk voor hun om mij alleen te laten. Ik spring van de tak af. Waar ben ik eigenlijk naar toe gerend? Waar ben ik? Dit gedeelde van het bos ken ik helemaal niet eens. 

Na een tijdje gelopen te hebben voel ik een raar gevoel in mij buik. Volgens klopt hier iets niet. Er is wat aan de hand met iemand. Dit gevoel heb ik altijd als er iets met een van mijn vrienden gebeurd. Het is een soort waarschuwing die ik aanvoel. Er is iets mis met iemand hier in de buurt. Nash! Ik verander snel in een wolf en ren op mijn snelst naar het huis toe. Mijn wolf neemt het over en lijd mij door het bos heen. Als ik het huis zie verander ik weer in een mens. Als ik dichter bij kom merk ik pas de schade aan. Wat is hier aan de hand! Ik kijk naar het huis waar wij normaal in konden lopen, maar op dit zie ik alleen maar vuur, gebroken palen en hout dat naar beneden valt vanaf het dak. Hoe komt dit? Wie heeft dit gedaan. Ik sent snel een berichtje via mijn gedachten naar Shane toe. Hopend dat die aan komt en helpt. 

Shane je moet je helpen. Ik weet niet wat ik hier mee aan moet. Kom me alsjeblieft helpen.  

Ik strek mijn hand voor mij uit en blaas wind voor mij wat het vuur aan de kant duwt. De deur vliegt open door de wind en ik loop naar binnen. Boven hoor ik allemaal geschreeuw en af en toe hoor ik een harde klap van iemand die valt of zo. Ik loop voorzichtig de trap op als plots een tree in duigen valt. Van schrik gil ik de longen bijna uit mijn lijf.  Ik val mee naar beneden en zit vast tussen een paar palen. Het vuur komt al richting mij. Hoe moet ik dit stoppen? Ik probeer pogingen om het vuur uit te blazen met mijn wind kracht, maar het werkt niet. Geen enkele kracht werkt op dit moment. 

"Skyler!" Hoor ik Shane roepen. "Hier!" Schreeuw ik zo hard mogelijk. Ik voel dat het vuur mij bijna raakt. Er komt via de balk vuur op mijn rug. Ik schreeuw het uit van de pijn. Dan voel ik plots niks meer en word ik omhoog getrokken. Shane trekt zich dicht tegen mij aan. "Gaat het? Wat is hier aan de hand?" Vraagt Shane mij verward. "Ik had het gevoel dat er iets aan de hand was met Nash en ben hier dus heen gegaan. Ik weet dat ze daarboven zitten." Shane knikt. "Maar hoe komt we daar boven?" Vraag ik aan Shane. 

"Verdomme!" Hoor ik Nash plots schreeuwen. Ik en Shane kijken geschrokken naar boven. Ze zijn daar echt en ze leven! Ik richt mijn hand op Shane en laat hem zwevend omhoog gaan. Zelf spring ik zo hoog als ik kan en pak mij vast aan de leuning van de trap die nog net over is. Shane grijpt snel mijn hand en trekt mij verder omhoog zodat ik op kan staan. We lopen naar de deur en ik trap hem open. 

Nash rent woest op  Troy af om hem aan te vallen. Nash en Troy merken ons niet eens op.  Troy strekt zijn hand uit en er komt vuur op Nash af.  Het vuur komt terecht op een stoel achter hun en vliegt gelijk in de fik. Hun zijn dus de oorzaak van dit. 

"Laat haar gewoon met rust!" Schreeuwt Nash plots. "Ze is niet alleen van jou!" Schreeuwt Troy terug. dan horen we plots een grote knal en vallen Troy en Nash allebei op de grond. Het dak is naar beneden gestort.  Ik zie op de vlek waar Troy stond ene grote vuur bal.  Als de vuurbal langzaam aan verdwijnt zie ik Troy daar woest staan. Als zijn blik op mij en Shane valt kijkt hij geschrokken en bang, maar dat is al snel weer weg. Ik kijk richting Nash waar hij eerst stond, maar ik zie hem nu niet meer. Waar is hij?  Er beweegt daar ook niks. Ik strek mijn handen uit naar Troy en laat hem hier zwevend heen komen. 

"Shane neem zijn energie af voordat hij nog meer kan aanrichten. Breng hem dan veilig naar buiten. Ik regel het hier wel."  Shane doet gelijk wat ik vraag en ik zie Troy bewusteloos op de grond vallen. Shane tilt hem op en springt het raam uit. Ik ren snel naar de plek waar Nash onder moet liggen. Ik zie overal vuur. 

"Nash! Nash! Zeg iets zodat ik weet dat je leeft. Doe iets waardoor ik weet dat je leeft!" Schreeuw ik. Ik hoor zacht gekreun van de pijn. Hij leeft! Ik smijt snel al het hout van de stapel en probeer Nash te bevrijden. Plots hoor ik hem zacht schreeuwen van de pijn. Het vuur! Hoe moet ik dit oplossen? Als  Troy vuur kan sturen en ik wind zou ik vast ook wel water kunnen besturen toch? Ik sta snel op en zie dat er naast het huis een meertje is. Ik concentreer mij er op en hef mijn handen. Het water komt langzaam omhoog mijn richting op. 

"Adem inhouden!" Commandeer ik Nash. Na een paar seconden te wachten gooi ik het water over ons heen. Het vuur word gedoofd en het water stroomt weg. Ik strek nu mijn handen uit naar al het hout en til het omhoog. Ik hoog het richting het raam om te zorgen dat het hier niet nog meer schade kan maken. Ik zie Nash daar levenloos liggen. "NASH!" Schreeuw ik. Ik trek hem snel overeind, maar hij werkt niet mee. Hij ademt heel erg langzaam en zijn hardslag is ook langzaam.

 "NASH! Nee niet zo! Zo wil ik je niet verliezen! Laat mijn nachtmerries geen werkelijkheid worden! Blijf leven! Laat mij niet achter!" 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Hey lieve lezertjes,

Sorry dat het zo lang duren, maar gisteren was ik te moe om nog te schrijven. Ik wete niet zeker of ik aankomende woensdag kan uploaden. Ik heb best veel toeten komende week en moet dus hard leren. En schrijven helpt er niet echt veel bij. Er komt denk ik wel een hoofdstuk in het weekend dus daar hoef je je geen zorgen om te maken. ik upload als het me lukt. Ik hoop niet dat jullie het heel erg vinden.

-xxx- zoeloe_shadow