The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 46

(POV Skyler)

Het lijkt net of Nash zichzelf niet onder controle te hebben. Zijn ogen staan donkerder dan normaal zou moeten zijn. Wat is er aan de hand? Hij kijkt vol lust naar mijn lippen. Dit is Nash niet. Dat voel ik gewoon. De steen zegt dat hij te vertrouwen is, dan zou ik nu op de steen moeten vertrouwen en hopen dat er niks gebeurt.

Ik kijk de hele tijd naar Nash zijn ogen die mijn lippen bestudeert. Hij likt even langs zijn lippen en komt dichterbij met zijn hoofd. Zijn blik valt kort op mijn ogen. Hij schud met zijn hoofd als hij mijn blik heft gevangen en doet een paar stappen naar achter. Ik slaak opgelucht een zucht. Ik durf hem niet te vragen wat er nou net precies gebeurde. Bang dat hij het misschien nog een keer doet en niet op tijd terug trekt. Nash kijkt mij weer kort aan en ik zie weer lichtere ogen dan net. Hij heeft zijn eigen bruine oogkleur weer terug.

"Het spijt me Skyler." Zegt hij uiteindelijk. "Ik heb niet al mijn wolf onder controle. En voor als je het niet door had, ik kan in een wolf veranderen. Ik kan ook in andere dieren veranderen, maar die moet ik nog krijgen. Mijn wolf is het sterkst, maar die heb ik het minst onder controle ook na die tijd. Toen je me kuste werd ik van binnen gek. Ik was mezelf niet meer." Gaat hij verder. Ik knik licht als antwoord en wil weg lopen. "Sky waar ga je heen?" Hoor ik hem vragen.

"Ik ga naar... huis?" Komt er meer als ene vraag uit. Ik word nogal nerveus in zijn bij zijn. Het is ook niet zo raar. Ik weet niet wanneer hij het zelf is of wanneer een dier het heeft overgenomen. Ik weet wel dat als hij een wolf word ik weg moet wezen. Ik had hem ook nooit mogen zoenen. Eigenlijk is dit ook een beetje mijn schuld. Ik had dat gewoon niet moeten doen.

"Sky je bent bang voor me, of niet?" Hoor ik hem voorzichtig vragen. Ik geef geen antwoord en draai me om naar hem. Hij kom dichter naar mij toe lopen en ik blijf gewoon voor me uit kijken.

"Skyler ben je bang voor me?" Vraagt hij als er ongeveer een vuist tussen onze hoofden kan. Ik kijk hem alleen maar aan in zijn ogen. Als ze donkerder worden moet ik hier weg. Hij pakt mijn polsen vast en kijkt mij doordringend aan, alsof hij probeert mijn gedachtes te lezen. Ik bijt ongemerkt op mijn lip.

Hij blikt kort op mijn lippen en ik zie dat zijn ogen weer een tintje donkerder worden. Ik probeer mij los te trekken, maar hij houd mij steviger vast. Ik slik en probeer het nog is. Hoe kom ik los uit zijn greep? We zijn even sterk. Officieel hoor ik sterker te zijn, maar door zijn dieren gave heeft hij dus extra veel kracht wat dus gelijk staat aan mijn kracht.

Wat zou hij doen als hij zich helmaal niet meer onder controle zou hebben? Zou hij mij pijn doen? Zou hij net zoals Jack zijn? Wat deed Jack hier eigenlijk net? Hoe heeft hij mij hier in het bos gevonden? Zou hij bij mijn huis langs gekomen zijn?

"Ja.'" Zeg ik uiteindelijk. Hij kijkt weer op naar mijn ogen en kijkt mij niets begrijpend aan. "Ja." zeg ik nogmaals. "Hoe bedoel je?" Vraagt hij verward. "Dat is mijn antwoord op jouw vraag." Leg ik uit. Hij lijkt het nog steeds niet helemaal te snappen. "Ja, ik ben bang voor je." Zeg ik stil.

"Skyler." Smeekt hij. "Ik wil niet dat je bang voor me bent. Vertrouw je me?" "Ik vertrouw niemand meer." Antwoord ik kil.

Zelf Shane vertrouw ik niet helemaal. Als je het ebt gemerkt kan je niemand in het leven altijd vertrouwen. Ze hebben altijd wel iets in hun hoofd wat jij niet weten zal. Mensen houden altijd iets achter. Ik weet ook niet wat mensen met mij van plan zijn. Ze kunnen de waarheid zeggen, maar ze kunnen ook liegen. Elk mens liegt of je nou wilt of niet. Als het er op aan komt heb je alleen je zelf nog over.