The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 48

(POV Skyler)

Nash blijkt me eindelijk te horen en kijkt gelijk verschrikt op. Hij vangt mijn blik en ziet er gelijk beschaamd uit. "S-sky." Probeert hij, maar ik schut mijn hoofd. Hij gaat van me af en ik sta snel op om weg te gaan. Ik doe nog snel een shirt aan. Als ik bijna bij de deur ben voel ik dat iets mijn pols pakt. Ik slaak een gil van angst als ik een lichaam achter mij voel staan. Hij slaat zijn armen vanaf achter mij om mij heen. Ik slik hoorbaar.

 "En wie mag jij zijn?" Vraagt een ander jongen aan mij. Dit is over duidelijk niet Nash. Best logisch als de persoon naar je naam vraagt. "Ik moet weg." Zeg ik en wil uit zijn greep stappen, maar hij houd mij steviger vast. "Ik dacht het niet." Zegt hij duivels. "Wat?" Vraagt ik ongelovig met een vleugje angst. "Je blijft gezellig bij mij vandaag." grinnikt hij vals. 

"Troy laat haar gaan. Ze wilt weg." Hoor ik Nash kalm zeggen. "Maar ik wil haar houden. Ze is te lekker. Wat deed ze eigenlijk bij jou?" Het laatste zegt hij spottend tegen Nash. Troy draait ons om zodat ik Nash ook kan zien. Hij kijkt mij kort aan en ziet waarschijnlijk mijn bange ogen. Ik zie aan hem dat zijn oogkleur weer donkerder word. Ik druk mijzelf naar achter, waardoor ik eigenlijk mij meer tegen Troy aan druk. 

Ik ben bang en wil verder weg van Nash als hij zo is. Ik neem hem niks kwalijk, maar hij heeft het gewoon nog niet onder controle over zichzelf. Als ik niet had geschreeuwd naar hem was hij gewoon door gegaan. Was ik weer mishandeld. Maar ik weet zeker dat dat niet de echte Nash was. Hij is niet de Nash die mij heeft beschermd tegen Jack. 

 Troy houd mij nog steviger vast als ik mijzelf tegen hem aan druk. Troy merkt dat ik dit doe omdat ik bang ben. "Nash houd jezelf onder controle."  zegt Troy waarschuwend. Nash schud gefrustreerd met zijn hoofd waardoor ik banger word. "Nash je maakt haar bang. Wil je dat ze nog banger van je word?" Vraagt hij aan Nash. Nash slaakt een gefrustreerde kreet en doet een paar stappen onze kant op. "Ik maak haar niet bang dat ben jij." Zegt hij woest tegen Troy. Een klein piepje verlaat mijn mond. Troy houd mij nog steiger vast.

 "Nash kijk in haar ogen." Nash schud zijn hoofd. "Nash kijk in haar ogen. Nu." Zegt Troy dwingend. "Je hoeft alleen maar in zijn ogen te kijken." Fluistert Troy zacht naar mij. Ik doe wat hij zegt en kijk Nash in zijn ogen. Hij kijkt mij ook aan en hij ontspant zich een beetje. Zijn blik word wat verzacht. Hij lijkt zichzelf weer onder controle te hebben. Hij wend zijn blik af en kijkt kort naar Troy en dan naar zijn armen die om mij heen zitten. Hij begint weer zwaarder te ademen. 

"Het werkt niet." Zeg ik stil. "Hij wilt dat er niks met jou gebeurt, maar het enige wat zijn wolf niet door heeft is dat hij je nu juist wel wat aan doet. Dat moet hem eerst duidelijk gemaakt worden. Omdat ik jou nu vast heb word hij woest. Dan heeft hij zichzelf niet onder controle. Als hij het beeld voor zich ziet dat jij in gevaar bent of door iemand bang word gemaakt, word hij woest." legt hij uit.

 "Hij leert zichzelf onder controle te houden als iets jouw bang maakt voor zijn neus. Als hij door heeft dat ik het niet ben bedenkt hij wie het wel zou zijn. Uiteindelijk komt hij bij zichzelf terecht en word hij als het goed is kalm. Daarna zal hij zich eerst afvragen of er wel echt gevaar is of als het maar gewoon een herinnering is. Zo kan hij zijn wolf onder controle houden." Gaat hij verder. 

 "Hoe weet je dit allemaal?" Vraag ik aan Troy. "Dit heeft hij heel vaak gehad. Hij wist wanneer je in gevaar was en wist ook wanneer je in de buurt was. We dachten eerst dat je aan de andere kant woonde, maar Nash kreeg ongeveer een maand terug een sterk gevoel. Hij wist gelijk dat jij het was. Elke keer als jij in gevaar was en hij niet wist waar je was of je niet mocht helpen werd hij gek en verloor zijn controle. Ik heb hem al best vaak op gesloten in een kooi als hij in zijn wolf was getransformeerd of als het ging gebeuren." Ik knik lichtjes dat ik het begrepen heb.

 "Gaat hij dit nog vaker doen als ik alleen met hem ben?" Vraag ik bang. "Hoe bedoel je nog vaker? Heeft hij je dit vaker geflikt?" Vraagt Troy met ingehouden woede. Ik knik licht 'ja'. "Heeft hij dat echt niet door dat hij hier nu de oorzaak van is?" Vraagt Troy geërgerd met een beetje woede. "Het enige wat nu nog zou kunnen helpen is als ik je alleen laat met hem. Hij ziet vanzelf dat ik niet de oorzaak was als je nog steeds bang bent." Stelt Troy voor. Ik kijk snel op naar hem. "Laat me niet alleen met hem." Smeek ik. Troy kijkt mij medelevend aan. 

"Hij word alleen maar bozer als hij mij bij jou ziet. Hij wilt je beschermen tegen pijn, angst en al die dingen. Op dit moment moet hij realiseren dat de angst die jij nu hebt door hem komt. Dat kan alleen als ik weg ben. Hij zal je niks ergs aan doen. Je moet gewoon tegen hem praten. Je stem laten horen. Zeggen dat het door hem komt dat je bang is. Nash zou dan vanbinnen met zijn wolf gaan vechten. Het zou er waarschijnlijk eng uit zien, maar hij zou jou nooit wat aan doen. Nash beheerd zich zelf meestal op tijd. Ik hoorde je naar hem schreeuwen toen je van boven kwam. Hij hield toch gelijk op toen je schreeuwde?" Ik knik 'ja' als antwoord. "Dan laat ik je nu alleen met hem. Hier. Als je op dit knopje druk kom ik gelijk naar boven als het te heftig word oké?" Zegt hij en kijkt mij aan. "Oké." Zeg ik stil. Hij overhandigt mij het apparaatje en doet zijn handen dan omhoog van overgaven. 

"Ik ga al gast. Doe haar niks aan. Luister naar haar. Ik zal niks bij haar doen, maar weet wie haar echt bang maakt." Zegt hij nog tegen Nash en loopt de deur uit. Maar als hij naar buiten gaat, hoe kan hij mij dan op tijd helpen? Veel tijd om na te enken heb ik niet, want Nash pakt pols en sleurt mij mee naar boven.

 Hij loopt richting zijn kamer en gooit mij er zo wat in. Ik kom redelijk hard neer op de grond. Ik kijk snel naar Nash die dreigend naar mij toe komt lopen. Ik kruip zo ver en zo snel mogelijk weg van Nash. Nash staan voor mij en trekt mij omhoog en duwt mij tegen de muur aan. Hij likt zijn lippen af en komt dichter tegen mij aan staan. 

"Nash alsjeblieft." Smeek ik hem. Hij doet zijn lippen ruw op de mijne alsof hij wilt bewijzen dat ik van hem ben terwijl ik dat niet ben. Ik wil het knopje uit mijn broekzak halen, maar Nash lijkt mij door te hebben en pakt die af. Hij smijt hem naar de andere kant van de kamer waar hij in stukjes over de grond licht. Hij lijkt nu alleen maar woester te worden door mijn actie. Ik slik en kijk hem in zijn ogen aan. Ik probeer zijn blik te vangen wat best lastig gaat. Als ik eenmaal zijn blik gevangen hem kijk ik hem smekend aan. 

"Stop alsjeblieft." Smeek ik, maar het lijkt niet te helpen. Hij duwt mij nog harder tegen de muur en voel ik zijn lippen in mijn nek. Het begint nu licht te branden. Mijn lichaam geeft nu toch aan dat dit niet goed. Lekker op tijd ook.  Hij bijt zachtjes in mijn vel en ik bijt op mijn lip om niet van pijn te schreeuwen. Hij gaat via mijn nek omhoog vr mijn wang naar mijn mondhoek en wilt zijn lippen weer op de mijne hebben, maar ik went mijn blik af en kijk de andere kant op. Ik hoor Nash zacht grommen en hij pakt mijn kin ruw vast.

 Hij laat mij weer zijn kant op kijken en ik voel alweer zijn lippen op de mijne. Dit keer doet het wel pijn. En niet zo'n klein beetje ook. Het voelt nog erger dan die kogel in mijn buik. Ik krimp licht in elkaar van de pijn. Als hij om toestemming vraagt houd ik het niet meer. Ik kerm van de pijn. Nash trekt terug en kijkt mij verbaasd aan. Niet wetend waarom ik pijn heb. Zijn wolf lijkt het weer over te nemen en trekt mijn shirt uit. Nou ja het is wat je uit trekken noemt. Ik noem het meer verscheuren. 

Hij legt zijn handen op mijn heupen wat nu heel erg brand. Ik geef een klein piepje van de pijn. Hij negeert het en kust mij weer ruw op mijn lippen. Ik duw hem een beetje van mij af zover het kan, maar hij drukt zich alleen maar dichter tegen mij aan. Hij geeft weer kusjes in mijn nek. 

"Nash stop asjeblieft. Je doet me pijn. Jij maakt mij bang. Beheers je alsjeblieft." Smeek ik nog. Ik kan dit niet lang vol houden. Ik begin al zwarte vlekken te zien. Ik weet niet wat hij gaat doen als ik buiten bewustzijn ben. Stopt hij dan of gaat hij gewoon door alsof er niks is? De zwart vlekken beginnen erger te worden en ik val al langzaam weg.

 "Nash." Smeek ik nog met mijn laatste kracht.  Het laatste wat ik nu nog hoor is een deur die open gaat. Daarna word alle zwart. 

Wat is er plots met hem aan de hand?