Bekleyiş

168 11 5
                                    

Hayatını yaşamak yerine düzeltmeye çalışıyordu genç kız. Ne yapacağını bilmiyordu aklına her ne gelirse gelsin düzgün bir şey bulamıyordu.Neden arkadasını kardeşi olarak demişti babası? Neden anne kelimesi genç kız da derin yaralar açıyordu.

Bağırmak istiyordu. YETER demek istiyordu, bağırıp içinde ki yangını söndürmek istiyordu genç kız.
Anne dediği kişinin kokusu ona özel değildi sanki onu uzaklastiriyordu genç kızdan.

Genç kız gözleri açık yatakta bir sağa bir sola, tekrar sağa tekrar sola birdaha sağa ve bir daha sola döndükten sonra cenin pozisyonu aldı yatakta. Ellerini uzatıp incelemeye başladı ellerini önüne baktıkça kendinden uzaklaşıyordu. Sanki ellerinden kurtulmak istiyormuş gibi.

Telefonun çalan o iğrenç müziği duyunca yüzünü buruşturdu. Yatakta düzelip oturdu. Biraz bekledikten sonra telefonuna uzanıp baktı. Gördüğü isimle sanki kalbi yerinden çıkıcakmış gibi çarpması onu daha çok heycanlandırdı.

Fazla beklemeden telefonu açtı. "Alo" dedi genç kız. Gözleri ışık saçıyordu adeta. Genç kızın yüzü bir anda düştü. Bir şey demeden telefonu kapattı. Elinde duran telefonu duvara fırlattı. Telefonun yere düşme sesinden sonra kızın ağlama sesleri odayı dolduruyordu.

Neydi genç kızı bu kadar üzen? Neydi genç kıza bu acıları yaşatan? Yalnızlık mı?

Hayır onun onu çok seven bir ailesi var gerçek olmasa bile.

Peki neydi sorun? Genç kız cevabını biliyordu ama buna inanmak istemiyordu. Çünkü artık inanmak onun için hayatında ki en zor şeydi.

Genç kızın hayallerini süsleyen kişi ile birlikte olmak isterdi hep ama ona göre şu aptal hafıza kaybı yüzünden hayallerindeki kim onu bile bilmiyordu.

Ama bunu gerçekten bilmek istiyordu. Üstündeki pikeyi kenara atarak ayaklanmisti genç kız. Bir adım atmasıyla yere kapaklanması bir olmuştu. Acıyla inlerken yere bakıp küfür savurdu. Genç kız bir an durup küfür edip etmediğini sorguladı ama yine de bir cevap bulamamıştı.

Genç kızın gözüne çarpan yerdeki kutuya doğru hareket etti. Odasına kim koymuştu bunu. üstünde ki nota tüm dikkatini vererek okuyordu.

Yine o geldi
Saklıyorlar senden herseyi
Bulmak istiyorsan aklında ki sorularını
Tekrar tekrar düşün
Ondan uzak dur. O sana zarar verecek.
Git birisini söyle olanları yardım edecek birisi vardır elbet sana.

Genç kız satırların sonuna doğru gözleri büyüyüp küçülüyordu. Ne yapacaktı. Bunu kim bırakmıştı ne demek istiyordu.? aklında ki sorulara cevap bulmak istiyordu sonunda ölmek olsa bile.

Ellerini saçlarına götürüp canı yanıncaya dek saçlarını çekmeye başladı. Genç kız artık çıldırıyordu sanki bütün bu olanlar ona ne mantıklı ne de saçma geliyordu. Ellerini yere indirdikten sonra açık olan pencere dikkatini çekmişti. Hızlıca kalkıp pencereden dışarıya baktı.

Büyük bir ağacın dışında başka hiç bir şey yoktu. Genç kızın gözü o ağaca bir anda takılı verdi.Gozleri dolmaya başladı genç kızın. Yine bilmiyordu yine bir şeyler onu uzuyordu ama bu onu yine bilmiyordu. Geri çekilirken başını cama çarpnasıyla genç kızın beyni yanında harekete geçip bir şeyler tekrarlıyordu.

"Anne anne biraz daha hızlı hadi" diyordu küçük kız. Annesi ona o masum yüzüyle sıcacık gülümsemesiyle.

"hadi kızım ama baban gelicek ona daha yemek yapmamız lazım" Küçük kız baba lafını duyunca
"baba baba baba" diye bağırıp eve doğru koştu.

Genç kız gözlerini açtığında annesinin yüzünü hatırlıyordu evet o masum yüzü hatırlıyordu. Tabi genç kız asıl gerçekler ne hala bilmiyordu.

Genç Kız hemen üstünü giyinip. Dışarıya çıktı. Yüzüne vuran sert rüzgârla yüzünü eşikti.

Begümden.

Yere çöküp oturdum saatin kaç olduğu suan umrumda değildi tek istediğim şu lanet aileden uzaklaşmaktaydı ama durunun böyle bir şey yapmasi Benî çok sasirtmisti enin de sonun da öğrenecektim gerçekleri.

Yaptıkları o kadar saçma geliyor ki. Elimde duran nota bir kez daha baktım aklıma ilk gelen isim burak oldu. Telefonuma doğru adımladım ama paramparça bir telefonla karsilastim.

derin bir offfff çekip yatağıma oturdum.Bu şekilde sıkılıp bacaklarımı kendime çekip gözlerimi kapattım. Gözümden akan yasa aldırmadan uyumayı denedim içimden olacakları düşünürken zihnim düşünmez oldu.

****

Üstümde zıplayan birinin olduğunu hissettiğim de gözlerimi araladım duruyu görünce "Naber" dedin gülümseyerek "iyidir senden naber" dedi bende gözlerimi ovalamayı bırakıp "iyi" dedim.

"hadi aşağıya in annemler seni bekliyorlar" dedi tam gidicekken durdurdum. "duru.." dedim bana dönüp "efendim" dedi biraz bekleyip

"biz gerçekten kardeşmiyiz çünkü seni ben kardesten çok arkadaşımmış gibi hissediyorum" dedim yüzünde ki ifadeyi görebilmek için.

"n...ne...ne a..la..kası var canım sen benim diğer yarımsın" dedi buruk gülümsemesiyle. Bu yalanları duyunca birden

"hatırlıyorum her şeyi" dedim ve o an hersey durmustu saat dakika salise kisacasi zaman...

KÖTÜ AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin