Κάτω από το Φεγγάρι

~Το πρωινό~

Είκοσι Αυγούστου. Ήταν μια βροχερή μέρα . Καθισμένος πλάι στο παράθυρο του δωματίου του, ο Ντέιβ, φορώντας τα ακουστικά του απολάμβανε τις καλοκαιρινές του διακοπές. Κοιτούσε την βροχή που έσκαγε στο χώμα της αυλής του από τον γκρίζο συννεφιασμένο ουρανό. Ακούστηκε ένα μπουμπουνιτό. Άνοιξε το παράθυρο του για να μπορεί να ακούει καλύτερα. Του άρεσε πολύ ο ήχος και η μυρωδιά της βροχής. Του άρεσε πολύ ο χειμώνας. Πίστευε πως ταίριαζε στον χαρακτήρα του. Ήταν ένας δεκαεξάχρονος μοναχικός έφηβος που έψαχνε την φιλία. Ευελπιστούσε να την βρει στην Ουάσινγκτον. Στον Καναδά δεν ταίριαξε με κάποιον. Οι γονείς του, Άλεξ και Τζον Νέλσον πριν λίγες μέρες του ανακοίνωσαν την μετακόμιση τους στο Φορκς. Έβγαλε τα ακουστικά από τα αυτιά του. Κοίταξε το δωμάτιο του. Το δωμάτιο του είχε μια απόχρωση του απαλού γκρι και ο τοίχος που βρισκόταν το κρεβάτι του είχε ένα σκούρο καφέ χρώμα. Δίπλα από το κρεβάτι υπήρχε ένα κομοδίνο με ένα μοντέρνο φωτιστικό. Υπήρχε ακόμα ένα ξύλινο γραφείο με μια μαύρη καρέκλα. Δίπλα από το γραφείο βρισκόταν το παράθυρο που καθόταν. Κατέβηκε από το ύψωμα του παραθύρου και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του. Κράτησε στα χέρια του το εισιτήριο του και αναστέναξε.
~Χαλάρωσε, δεν χρειάζεται να
έχεις άγχος.~
Μονολόγησε. Ένιωσε ένα προαίσθημα πως όλα θα πάνε καλά και χαμογέλασε. Φύλαξε το εισιτήριο κάτω από ένα βιβλίο στο γραφείο του. Φόρεσε τις παντόφλες του και βγήκε από το δωμάτιο του. Περπάτησε τον διάδρομο, κατέβηκε την σκάλα και βρέθηκε στον κάτω όροφο του σπιτιού.Έφτασε στην κουζίνα. Η μητέρα του του ετοίμαζε πρωινό.
~Καλημέρα, κάθισε αυγά με
μπέικον.~
Είπε η Άλεξ ενώ ακόμη έβαζε το μπέικον στο πιάτο δίπλα από τα αυγά. Ο Ντέιβ σουλούπωσε τα καστανά μαλλιά του και πήρε το πιρούνι στο χέρι του. Η Άλεξ σέρβιρε το πιάτο. Έβγαλε την ποδιά από την μέση της, βγήκε από την κουζίνα και φίλησε τον Ντέιβ στο μάγουλο.
~Θα τα πούμε σε μία ώρα. Πάω
να παραιτηθώ και γυρίζω. Αύριο πετάμε για Ουάσινγκτον!~
Του είπε με μια δόση χιούμορ στο πρόσωπο της αλλά και λίγου άγχους.
~Καλή επιτυχία μαμά!~
Της φώναξε ο Ντέιβ και εκείνη χαμογέλασε κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Το επόμενο κεφάλαιο θα δημοσιευθεί σύντομα και θα έχει τίτλο ~Δύο κίτρινα φωτάκια~. Στο 2ο κεφάλαιο θα έχει περισσότερη δράση και μυστήριο! Αν σας άρεσε πατήστε ☆!!