Hell: The Heartless Queen

Hell-5

Hell's POV

Lihim kong naikiyom ang palad ko ng marinig ang lahat ng mga sinabi nito. I won't let them take that position. They don't deserve it. All this time! He didn't notice that he's been fooled by that family he used to protect! Damn you! Someday your gonna regret your desicions...

Mabilis akong umalis sa lugar na iyon. Sumakay ako sa sasakyan ko tsaka mabilis na pinatakbo.

Ilang minutong nakakalipas ay huminto ako sa di kalayuan na malapit sa mansion na tinitirikan ng pamilyang kinamumuhian ko. Mahigpit akong napakapit sa manibela.

Ang apelyido kong matagal ko ng kinalimutan. Kinamumuhian ko ang apelyidong iyon. Lalo na lag naririnig ko. Kahit kailan hindi ko kayang tanggapin na naging kasapi ako nun. Kinamumuhian ko rin ang sarili ko.

Bakit ba ako kailangan mabuhay kung ganito rin ang dadanasin ko? Bakit kailangan kong magdusa ng ganito? Ano bang naging kasalan ko sa mundo!? Shit! I really fucking hate this life! It's sucks!

Mabilis kong pinahid ang luhang dumaloy sa mata ko. Oo! Minsan ganito ako... Mahina. Ang buong akala ko patay na ang damdaming matagal ko ng pinatay.. Pero nagkamali ako... Dahil meron paring natira.. Ayon ang hindi ko parin mapatawad sa sarili ko.

Maya maya lang ay nilisan ko na ang lugar na iyon. Umuwi narin agad ako sa bahay. Ako lang naman ang mag isa dito. Wala akong kasama. Kahit kailan wala akong nakasama bukod kay Yvonne at sa pamilya niya. Sila ang tumulong sa akin ng mga panahong dinanas ko ang hirap. Kaya kahit ngayon malaki ang utang na loob ko sa pamilyang iyon.

Dumeretso nalang ako sa kwarto tsaka pabagsak na humiga sa aking kama. Pinatong ko ang kamay ko sa ulo ko.

Hinawakan ko ang kwintas na matagal ko ng iniingatan sa buong buhay ko. Ang kwintas na ibinigay sa akin ni mama noong panahon na magkasama pa kami. Ito lang ang nagsisilbing lakas ko noon upang lumaban.

Hey mom? where are you? Do you know how i really miss you? Why do you have to leave me alone.... now im suffering because im really tired of hoping that someday this feelings of my heart will last... I don't really know what im fighting for to live. Im really confused now. I hope that someday you'll give me the answer of my questions....

●●●

Kinabukasan ay maaga akong nagising upang maghanda sa pagpasok.

Matapos kong magumagahan ay dumiretso na agad ako sa sasakyan ko tsaka mabilis na pinatakbo.

Habang nagmamaneho ay may napansin akong kotseng nakasunod sakin. Nang binilisan ko ang pagpapatakbo ay napansin kong binilisan din nito ang pagpapatakbo.

Naalerto ako ng may nakita akong naglabas ng baril sa bintana at pinagbabaril ang kotse.

Shit!

Mabilis kong pinihit ang manibela papasok sa isang eskinita na sakto lang sa kotse ko.

Ngunit mabilis lang din silang nakalusot at kasalukuyan paring sakin nakikipaghabulan.

Napapikit ako ng maramdaman ko ang balang tumagos sa balikat ko.

Napahawak ako sa balikat ko habang umaagos ang masaganang dugo.

Mabilis kong kinuha ang baril ko sa compartment tsaka pinaputukan ang nasa likod ko. Pinuntirya ko ang gulong ng mga ito kaya na flatan sila. Mabilis ko ng pinatakbo ang sasakyan ko palayo habang pinaulanan nila ako ng bala. Hanggang sa nakalayo na ako at hindi nila naabutan.